บทที่ 8 หย่า

ในวินาทีที่ปันเขียนเสร็จเธอรู้สึกว่าโล่งอกไปหมดเลย ทุกอย่างได้จบลงแล้ว โซ่ที่มันอยู่ติดตัวเธอไว้ยาวนานถึงสามปีได้เอาออกไปแล้วเรียบร้อย ดีโน่มองไปทางปันที่ยิ้มเศร้าๆ หน้าที่ซีดขาวเหมือนกระดาษ A4 ของปันทำให้ดีโน่รู้สึกเหมือนมีมือมาบีบที่หัวใจของตัวเองอย่างแรงทำให้เขาหายใจไม่ออก เขารีบเอาใบหย่ากลับมาแล้วรีบเดินไปทางประตู แต่ในทันทีที่่เขาเปิดประตูก็เห็นมีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูมือทำท่ากำลังจะเคาะประตู หน้าตาของผู้ชายแลดูอ่อนโยนไม่ใช่คนหน้าคมแบบดีโน่ ในตัวของเขาเหมือนมีแสงประกายวิบวับอยู่ข้างๆทำให้คนอยากเข้าใกล้มากกว่าดีโน่ แต่พอเขาเห็นหน้าของดีโน่แววตาของเขาเปลี่ยนไปทันทีเปลี่ยนเป็นสายตาที่คมชัด “คุณดีโน่” ดีโน่ยิ้มมุมปากแล้วพูดแบบประชดประชันว่า “ไม่กล้าคิดเลยนะครับว่าคุณแมนจะมีนิสัยเก็บของเหลือจากคนอื่น” คำพูดนี้ของเขาทำใหปันดูไร้ค่าไปเลยทันที ลูกในท้องของปันคงจะเป็นของผู้ชายคนนี้มั้ง? ดีโน่คิดในใจ หลังจากที่แต่งงานเขาก็รู้เลยว่าปันกับแมนสนิทสนมจนเกินไป ต่อหน้าทุกคนเรียกพี่เรียกน้องลับหลังคงจะอยู่ร่วมเตียงกันตั้งนานละมั้ง “ขอให้คุณพูดจาให้ดีๆหน่อย......”คำพูดของแมนไม่ค่อยดีแล้วมองไปทางมือของเขาที่จับใบหย่าไว้ “นี่คือ......” “สมใจคุณแมนแล้วหนิครับ”ดีโน่พูดแบบประชดประชันแล้วรีบเดินออกไปเลย แมนไม่รู้เรื่องอะไรเลยหลังจากที่ดีโน่ไป เขาถึงจะไปถามปันว่า “ปัน เธอเป็นไรไหม?” ขาของปันอ่อนไปเลยแล้วล้มลงไปทางด้านหลังทันทีที่แมนพูดจบ แมนรีบวิ่งเข้าไปอุ้มเธอ ร่างกายที่อ่อนโยนของเธออยู่ในอ้อมกอดของตัวเขาทำให้คลื่นหัวใจของแมนแรงเหมือนคลื่นซัดทะเลสึนามิ “เธอกับดีโน่มีปัญหาอะไรกัน?”เขาถาม ปันออกมาจากอ้อมกอดของเขาแล้วมองไปบนพื้น “ฉันกับเขา......เราหย่ากันแล้ว......” หัวใจของแมนเต้นอย่างแรงเขาทั้งดีใจทั้งสงสาร “หย่าแล้วจริงๆเหรอ?แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?” “แพนเขากลับมาแล้ว”ปันพูดแบบเศร้าๆ “พอแพนกลับมาฉันก็ไร้ค่าเลย” มองไปทางหน้าที่แสนทรมานแมนก็รู้สึกทรมานไปด้วย เขาชอบเธอมานานหลายปีแล้ว แต่เธอไม่เคยเหลียวแลมองเขาเลย แต่ตอนนี้พวกเขาหย่ากันแล้วงั้นก็หมายความว่าเขามีโอกาสแล้วใช่ไหม? “ตั้งแต่แรกที่เธอแต่งงานกับดีโน่ก็รู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าต้องเป็นแบบนี้?”แมนพยุงปันไปนั่งที่เก้าอี้แล้วเอาน้ำอุ่นมาให้เธอทันที แต่น้ำอุ่นก็ไม่สามารถละลายหัวใจของปันที่กลายเป็นน้ำแข็งอุณหภูมิติดลบได้ เธอก้มหน้าลงน้ำตาของเธอไหลรินลงมาช้าๆพอแมนมองไปก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจตาม “เลิกร้องได้แล้ว”เขาปลอบเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและสงสารเธอจับใจ “ในโลกใบนี้ไม่ได้มีเพียงดีโน่ที่จะให้เธอรักสักหน่อย” ปันฟังอีกความหมายของเขาออกเธอรีบพูดไปว่า “แมน ฉันไม่มีค่าพอที่เธอจะมาเสียเวลาให้ฉัน เธอควรจะได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้ แต่ไม่ใช่......” “เรื่องความรักไม่มีคุ้มหรือไม่คุ้มค่า ฉันแค่อยากให้เธอรู้ว่าฉันชอบเธอแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว”แมนพูดอย่างอ่อนโยน สายตาที่บริสุทธิ์ของเขาเหมือนจะทำให้ปีศาจที่ร้ายกาจเงียบสงบลงได้ “ปัน ฉันไม่ได้รีบเร่งให้เธอให้คำตอบฉันในตอนนี้ ฉันอยากให้เธอกลับไปคิดดีๆกับคำพูดของฉันก็ได้ ฉันเหมาะสมกับเธอมากกว่าดีโน่ ฉันรู้ว่าเธอต้องการอะไร” ปันหายใจเข้าลึกๆแล้วส่ายหัวเบาๆ “เธอไม่ต้องพูดอีกแล้ว ถ้าพวกเราเป็นไปได้จริงๆคงอยู่ด้วยกันนานแล้ว อีกอย่าง......ฉันท้องลูกของดีโน่แล้ว”