บทที่ 14 ใจ...ตายไปแล้ว

ดีโน่พูดแบบนี้ก็หมายความว่าเขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้เลย พอคนพวกนั้นเห็นเป็นแบบนี้ก็ไปกระชากเสื้อของปันอย่างรุนแรงทันที ตามด้วยเสียงกรี๊ดของปันเพราะเสื้อของเธอถูกกระชากจนฉีกขาดเห็นคอที่ขาวๆของเธอทำให้ทุกคนยิ่งรู้สึกสนุกกันไปใหญ่เลย ผิวพรรณดีแบบนี้เวลาเล่นน่าจะสนุกมาก! “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!อย่ามาแตะต้องฉัน!ในท้องของฉันมีเด็กอยู่นะ......อย่ามาแตะต้องตัวฉัน......” คำพูดของปันไม่ได้ทำให้พวกเขาหยุดมือเลยสักนิด “คนท้องงั้นเหรอ?ฮ่าๆๆ!งั้นตอนที่เล่นก็ยิ่งสนุกน่ะสิ!วันนี้วันอะไรโชคดีจริงๆ!” ปันดึงเสื้อไว้แน่นๆและมองไปทางดีโน่ด้วยสายตาที่รู้สึกหมดหวังแล้วพูดความในใจที่ซ่อนไว้ตลอดออกมา “ดีโน่เธอจะไม่เอาแม้กระทั่งลูกเธอเหรอ!” สายตาที่เย็นเฉียบและแข็งทื่อของดีโน่หันมองมาทางเธอ “ลูกในท้องฉัน……เป็นลูกของเธอ……”น้ำตาของปันไหลออกมาจากตาเธอทำให้ดีโน่ที่มองอยู่รู้สึกเจ็บใจในทันทีที่คำพูดนั้นออกมาจากปากเธอ แต่หน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนสีหน้าอะไรเลย ผู้หญิงคนนี้คิดวางแผนอะไรอีกกันแน่? “เอ๋ เธอเคยขึ้นเตียงของท่านประธานดีโน่ด้วยเหรอ?” “เคยเป็นผู้หญิงของคุณดีโน่ ถ้างั้นต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ไม่คิดเลยว่าวันนี้พวกเราจะโชคดีขนาดนี้” ปันมองไปทางดีโน่ที่ยังอยู่นิ่ง การขัดขืนของเธอก็เริ่มน้อยลงๆเพราะเรี่ยวแรงเริ่มไม่ไหว ถ้าเขาไม่ช่วยเธอ เธอไม่มีทางหนีรอดแน่ไปได้แน่นอน ขากางเกงโดนฉีกขาดทุกคนเห็นขาที่ยาวและผิวขาวของเธอทั้งหมด เลย ในตอนที่พวกเขากำลังเตรียมตัวจะขึ้นไปกระทำเธอทีละคน ดีโน่ที่เงียบตลอดได้พูดมาว่า “ตกลงเซ็นสัญญา” “รอพวกเราเล่นเสร็จก่อน!มีคนตอบแบบน้ำเสียงไม่พอใจ” ตอนที่กำลังมีความสุขใครจะสนใจเรื่องเซ็นสัญญากันหละ ดีโน่ยิ้มแบบรอยยิ้มที่เย็นชา “ฉันว่าพวกเธอคงจะอยากมีคดีข่มขืนติดตัวมั้ง?” ทุกคนอึ้งไปหมดเลยมองไปทางดีโน่อย่างสายตาที่ไม่น่าเชื่อ ทำไหมเขาเปลี่ยนใจหละ “เธอหมายความว่าไง？” ดีโน่ค่อยๆยืนขึ้นอย่างใจเย็นแล้วมองไปทางมุมห้อง ที่ตรงนั้นมีไฟสีแดงเล็กๆสว่างส่องอยู่ นั่นคือ......กล้องมินิ? พวกเขามองหน้ากันและกันทุกคนเข้าใจแล้วว่าพวกเขาตกเข้าไปในแผนของดีโน่ซะแล้ว! “ไอ้ดีโน่!แกหมายความว่ายังไง!” มือที่ยาวเรียวของดีโน่เคาะไปที่เอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ “จะยอมเซ็นหรือไม่เซ็น?” เข้าถ้ำเสือแล้วไม่มีใครหนีออกมาได้รอดหรอก ดูเขาเซ็นสัญญาทีละคนๆบนใบหน้าของดีโน่มียิ้มที่พอใจปรากฏออกมา เขาถอดเสื้อสูทลงมาแล้วไปคุมที่ตัวของปันที่นั่งสั่นอยู่ ปันกอดตัวเองไว้แน่นๆเป็นคืนที่แย่ที่สุดในชีวิต “ไป”ดีโน่เดินไปแล้วพูด ปันรีบกลิ้งลงมาจากโซฟา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาเพราะมองไม่ชัดทำให้เธอเกือบล้มตั้งหลายครั้ง จนถึงตอนนี้เธอถึงรู้ว่าสิ่งที่เธอเจอเมื่อกี้ดีโน่เป็นคนวางแผนทุกอย่างนี่เอง เพิ่งขึ้นรถดีโน่ก็ไปทับบนตัวเธอในจมูกของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นตัวของเขา ทั้งๆที่กลิ่นนั้นเป็นกลิ่นที่เธอคุ้นเคยและปรารถนามาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกไม่ชอบและรังเกียจกลิ่นนี้ ที่แท้เธออยู่กับเขานานสามปีก็ไม่มีค่าเท่าใบสัญญาใบหนึ่งนั้นเอง เธอคิดในใจ เมื่อก่อนเธอยังกล้าที่จะคิดและฝัน แต่ตอนนี้หัวใจของเธอได้ตายไปแล้ว “ปัน ตกลงลูกในท้องเธอเป็นของใคร?” หัวใจของปันเหมือนมีมีดแหลมคมมากรีด เธอหันไปสบตาแล้วยิ้มเต็มปาก “ของแมน”