บทที่ 7 สงกานนายมันหน้าด้านจริงๆ

“ฉันจะแต่งงานกับพริมแล้ว” สงกานพูดขึ้นมา ขนตางอนยาวของยิปซีสั่นเล็กน้อย “อ่อ ยินดีด้วยนะ” “เธอต้องการเงินเท่าไหร่”สงกานเริ่มโมโห เขาไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงพูดคำนั้นออกไป “ให้เงินฉันทำไม คุณไม่นอนกับฉันแล้ว ถ้าฉันต้องการเงิน ฉันจะไปขอผู้ชายใหม่ของฉันเอง” ยิปซีพูดด้วยความเจ็บปวด “ยิปซี เธอเลวมาก”พอสงกานพูดจบ ก็พุ่งเข้าไปหาเธออย่างเร็ว ดึงเธอมาแล้วโยนเข้าไปในรถ “สงกาน นายจะทำอะไร! ” “เธออยากจับผู้ชายรวยไม่ใช่หรอ? จับฉันสิ” “ฉันไม่จับนายหรอก สงกาน เราหย่ากันแล้ว ปล่อยฉันนะ” ยิปซีตะโกนเสียงดังอยากออกจากรถ แต่สงกานล็อกรถเรียบร้อยแล้ว “สงกาน คนที่นายรักคือพริมไม่ใช่หรอ? เธอท้องไม่ใช่หรอ? นายกับเธอจะแต่งงานกันไม่ใช่หรอ? นายมายุ่งกับฉันแบบนี้ ไม่รู้สึกผิดหรอ” ยิปซีพูด สงกานไม่สนใจ เขาขับรถตรงไปที่ทุ่งกุหลาบ ยิปซีโดนเขาฉุดลงมาและกระชากลากไปที่ห้องนอน “สงกาน!”ยิปซีตะโกนตอนที่โดนโยนลงบนเตียง “หุบปาก!”สงกานตะคอกใส่เธอ จากนั้นก็พุ่งไปทับเธอ ยิปซีจะต่อต้านยังไง สุดท้ายก็โดนเขาทับจนดิ้นไม่ได้อยู่ดี เธอมองไปบนเพดาน เธอโดนทรมานทางร่างกายอย่างหนักหน่วง ในที่สุด เขาก็พอใจสักที เขาลุกขึ้น รู้สึกผ่อนคลายมาก “ตอนนั้นเธอวางแผนจะจับฉัน ไม่ใช่อยากให้ฉันทำสิ่งนี้กับเธอหรอ ตอนนี้ ฉันขาดคนระบาย ยิปซี เธอต้องอยู่ที่นี่ ฉันจะจ่ายเงินให้เธอทุกครั้ง ไม่โกงหรอก” “สงกาน นายมันเลว” ยิปซีสั่นไปทั้งตัว “ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันจะเลิกกับพริมหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ลูกของฉันจะตายหรอ? ยิปซี เธอติดค้างฉันมากมายเหลือเกิน เธอจะยอมหรือไม่ยอมฉันไม่สน ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเธอจะเป็นผู้หญิงที่ฉันซื้อมาไว้บำเรอ ฉันอยากทำตอนไหนก็ทำ เธอแค่รับผิดชอบทำให้ฉันพอใจก็พอ” สงกานบีบคอของเธอแล้วพูด เธอเซ็นใบหย่าแล้วจะหนีไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ยังไง? เธอติดค้างเขามากมาย เธอไม่มีสิทธิหนีไป เธอต้องเป็นนางบำเรอให้กับเขา แค่นางบำเรอ เธอยังไม่มีสิทธิถึงขั้นเป็นชู้ ยิปซีหายใจลำบาก เธออยากผลักเขาออกไป สงกานปล่อยมือ โทรศํพท์เขาก็ดังขึ้นมา พริมโทรมา สงกานรับสาย “ฮัลโหล พริม” “กานคะ มาทานข้าวเย็นด้วยกันไหมคะ?” “เขาไม่ว่าง!”ยิปซีตะโกนเสียงดัง “กาน ...”พริมอึ้งไปสักพัก ใช่ ยิปซี เพี๊ยะ! สงกานตบไปที่หน้าของยิปซีหนึ่งที เธอตั้งตัวไม่ดีล้มลงบนเตียง “เดียวฉันกลับไปอธิบายให้ฟัง”สงกานวางสาย “ยิปซี อยากตายหรอ!” “ทำไมกล้าทำไม่กล้ารับล่ะ สงกาน นายมันหน้าด้านจริงๆ” “เธออยากตายหรอ?” สงกานเดินไปข้างหน้าแล้วชูมือขึ้น ยิปซีเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าข้างหนึ่งของเธอบวมอดง สงกานหยุดชะงัก “เดียวฉันค่อยกลับมาเคลียกับเธอ” พอพูดจบเขาก็เดินออกไปเลยเหมือนกำลังหนีความผิด