บทที่ 6: ข้อตกลง

บทที่ 6: ข้อตกลง ซูหยวน อย่าหันไป ด้านนอกไม่มีแม้แต่แสงจันทร์ ใบหน้าของผู้ชาย มองเห็นได้เพียงแต่แสงสะท้อนจากนัยน์ตาของเขา นิ้วที่เรียบยาวของเขามาสัมผัสใบหน้าที่งดงามของเธอ เธอหันศีรษะไปทันที เธอเกลียดตัวเธอเองมากที่เป็นแบบนี้ เกลียดที่มีคนอื่นมาสัมผัส เพียงแค่คิดว่านาทีต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็เกลียดจนอยากจะไปตาย จะได้หลุดพ้นไปสักที แต่ว่าเธอไม่สามารถทำได้ เธอไม่สามารถปล่อยพี่ชายของเธอ ถ้าเกิดว่าเธอไม่อยู่แล้ว พี่ชายของเธอก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน มือที่ขาวบาง พยายามที่จะผลักร่างกายของเขาออกไป แต่กลับถูกเขากอดรัดทันที! “อยากเจอพี่ชายของเธอ ให้เขาได้ลุกขึ้นยืนอีกครั้งไหม?” ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความไม่พอใจ “พี่ชาย? !” ซูหยวน ร่างกายของเธอนิ่งไป ราวกับคนที่ตกน้ำแล้วคว้าได้แค่ต้นหญ้าเพื่อช่วยชีวิต: “คุณรู้ว่าพี่ชายอยู่ที่ไหน? !” ผู้ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร “ถ้าเกิดว่าฉันเชื่อฟัง คุณก็ยอมให้ฉันได้เจอพี่ชาย ให้พี่ชายได้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง?” นิ่งไปสักพัก ซูหยวนก็ถามขึ้นมา ร่างกายที่เล็กและบอบบางของเธอยังคงสั่นไม่หยุด พร้อมกับแววตาที่แสดงถึงความตื่นเต้น “ใช่!” ผู้ชายคนนั้นตอบอย่างเรียบง่ายเพียงคำเดียว “โอเค ฉันจะเชื่อฟังคุณ ยิ่งไปกว่านั้น...ฉันก็ถูกคุณพากลับมาแล้ว ฉันจะทำอะไรได้?” ซูหยวนเหมือนพูดให้ผู้ชายคนนั้นฟัง พร้อมกับเพื่อปลอบใจตัวเอง ตั้งแต่ตระกูลซุล้มละลาย พี่ชายก็ถูกเจ้าหนี้ตามฆ่า ถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอยู่หรือตาย ไม่ต้องพูดถึงว่าจะกลับลุกขึ้นมาอีกครั้งเลย ถ้าผู้ชายคนนี้สามารถช่วยเธอหาพี่ชายได้ และยังช่วยให้พี่ชายกลับขึ้นมาลุกยืนได้...ให้เธอทำอะไรก็ยอม ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะพอใจในคำตอบของซูหยวน มุมปากยกขึ้นมาเล็กน้อย แฝงด้วยรอยยิ้ม ในขณะนั้น แม้ว่าจะเป็นซูหยวนก็สติหลุดไป ผู้ชายคนนี้ถึงจะสวมหน้ากาก แต่ก็เผยให้เห็นริมฝีปาก ที่เต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหล เพียงแต่ว่า เธอเป็นแค่ทาสที่เขาซื้อกลับมา เขากับคนที่มีอำนาจใต้ดินที่ทั้งสกปรกแล้วมืดต่างกันอย่างไร? เธอควรที่จะรังเกียจเขา แม้ว่าเขาจะซื้อเธอมาก็ตาม คืนที่มืด ในห้องที่เต็มไปด้วยหมอกจางๆและความลุ่มหลง กลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความอบอุ่น... ซูหยวน ตื่นขึ้นมา ฟ้าก็สว่างขึ้น และผู้ชายที่อยู่ด้านข้างของเธอเมื่อคืนก็ได้หายไปแล้ว คิดว่าเขาน่าจะออกไปก่อนแล้วตั้งแต่เช้าตรู่ ตอนที่เธอยังไม่ตื่น “ก๊อกๆๆ...” ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ขัดจังหวะที่เธอกำลังคิด ซูหยวนตกใจด้วยความกลัวพร้อมกับถอยไปด้านหลัง ภาพประสบการณ์ที่เลวร้ายในเมื่อคืนกลับมาที่สมองของเธอ ทีละนิด จนชัดเจนขึ้น “คุณซู ฉันชื่อป๋ายหยิ่ง ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว!” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา ถ้าซูหยวนฟังไม่ผิด เธอน่าจะเป็นผู้ช่วยของคุณชายคนนั้น “เชิญเข้ามา!” ซูหยวนจัดการกับความรู้สึกของตนเอง แล้วพูดขึ้นมา ประตูถูกผลักออก ผู้หญิงที่ดูสะอาดสะอ้าน ใบหน้าสะสวยมาปรากฏตัวที่ตรงหน้าของเธอ คาดว่าน่าจะเป็นป๋ายหยิ่ง ในมือของเธอถือเสื้อผ้าชุดหนึ่งพร้อมกับแฟ้มหนังวัวใส่เอกสาร ป๋ายหยิ่งเดินมาถึงด้านข้างงของเตียง ก็ส่งของในมือเหล่านั้นให้กับซูหยวน : “สวมเสื้อผ้า และคุณซูช่วยเซ็นสัญญานี้ด้วย!” “สัญญา? สัญญาอะไร?” ซูหยวนตะลึงเล็กน้อย พร้อมกับถามป๋ายหยิ่ง เงินของ “คาสิโนเฮยเย่” เป็นเงินที่ผิดกฎหมาย หรือว่าคุณชายอยากให้เธอเซ็นสัญญาตามกฎหมายด้วยความสมัครใจ? “สัญญาคืนเงิน สัญญาคืนเงินระหว่างคุณกับคุณชาย คุณชายเลือกให้คุณซูมาเป็นคนรัก!” ป๋ายหยิ่งตอบอย่างนิ่งเฉยด้วยเสียงเบาๆ “สัญญาคืนเงิน? คนรัก?” ซูหยวนได้ยินคำพูดที่น่าหัวเราะ แต่กลับไม่มีแรงที่จะหัวเราะออกมา “หมายความว่าอย่างไร?” “เป็นเพราะคุณชายเลือกคุณซู!” ป่ายหยิ่งไม่ได้แสดงถึงความไม่พอใจ เพียงแต่อธิบายสิ่งที่ไม่เหมือนอธิบายอีกครั้ง “ไม่สนใจว่าทำไมเขาถึงเลือกฉัน แต่ฉันคิดว่า...แต่ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะไม่เซ็นสัญญา” ในมือของซูหยวนหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม พร้อมกับมองไปที่รอยแผลบนร่างกายของเธอ พร้อมกับแววตาที่เศร้าสร้อย “คุณซู คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่เซ็น นอกจากว่า...คุณไม่อยากเจอพี่ชายของคุณอีก ไม่อยากเห็นเขากลับมาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง!”