บทที่ 7: เงื่อนไข

บทที่ 7: เงื่อนไข “ปัง...” คำพูดของป๋ายหยิ่งเหมือนกับลูกกระสุนที่ถูกยิงออกมา แค่นิดเดียวก็ทำลายซุหยวนได้แล้ว พี่ชาย พี่ชายย... พี่ชายเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่บนโลกใบนี้ของเธอ... นั่นเป็นจุดอ่อนของเธอ เมื่อคืน คุณชายพูดออกมาแค่ประโยคเดียวก็ทำลายแนวป้องกันของเธอ มือของซูหยวน ถูกกำไว้แน่น เล็กของเธอจิกเข้าไปเนื้ออย่างแรง ช่างไร้ประโยชน์ “เซ็นเถอะ คุณชายพูดว่า แค่คุณยอมรับ บางที...คุณอาจจะคลอดลูกออกมาคนหนึ่ง คุณชายชอบลูกชาย รอคุณคลอดลูกชายออกมา คุณชายก็จะปล่อยคุณไป เงินก็ไม่ต้องคืนแล้ว และคุณชายก็จะช่วยให้พี่ชายของคุณลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง” ป๋ายหยิ่งพูดอย่างนิ่งเฉย ภายใต้น้ำเสียงที่เรียบนี้ ไม่มีร่องรอยของความสงสารเลยแม้แต่น้อย “...ต้องคลอดลูกชาย?” ซูหยวนเหมือนจะจับใจความสำคัญได้: “ทำไมต้องคลอดลูกชาย? ทำไมถึงเลือกฉัน?” ป๋ายหยิ่งกล่าวว่า: “คุณชายยังไม่ได้แต่งงาน เพียงแค่อยากหาผู้หญิงที่ดี มาคลอดลูกให้แค่นั้น คุณซูเป็นคนที่มีคุณสมบัติดี นอกจากนี้ คุณชายไม่ได้ฝากอะไรไว้” ทุกอย่างดูแปลกประหลาดมาก ดูจากการกระทำของคุณชายคนนี้ เขาต้องเป็นคนรวยระดับต้นๆของปินไห่ ตามเหตุผลแล้ว ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวของเขาควรจะ “มีมากมายใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด” คิดจะหาผู้หญิงสักคนน่าจะไม่ยาก? ทำไมถึงได้เลือกซูหยวน? ถึงแม้ว่าเธอจะมีคุณสมบัติดี แต่ก็ไม่ถึงต้องทำขนาดนี้? “ไม่ได้ เธอไม่พูดสาเหตุให้ชัด ฉันก็จะไม่เซ็น” ซูหยวนไม่ยอมทำตาม เธอไม่ยอมเซ็น ใครก็มาบังคับไม่ได้ ถึงจะบังคับให้เธอเซ็น ลายเส้นก็ไม่เหมือนกัน อย่างไรก็ไม่มีผลตามกฎหมาย เธอสวมเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ลงจากเตียงอย่างภูมิใจ ราวกับอยู่ที่บ้านตระกูลซู ราวกับคุณหนูที่มีความภาคภูมิ ป๋ายหยิ่งได้ร้อนรนอะไร หันหลังเดินออกไป แต่ไม่นานนักเธอก็เดินกลับมา พร้อมกับแผ่นดิสก์ที่อยู่ในมือ เธอใส่แผ่นดิสก์ลงไปในเครื่องเล่น หน้าจอทีวีที่เคยมืดสนิทก็แสดงภาพการต่อสู้ที่ดุเดือด มีผู้ชายในชุดดำสามถึงห้าคน กำลังรุมล้อมผู้ชายขี้เมาที่กำหมัดพร้อมกับใช้เท้าเตะต่อยอย่างเต็มที่ เสื้อผ้าของคนขี้เมาคนนั้นดูหลุดรุ่ย ถูกทุบตี ดูเหมือนว่าเขาจะเมาจนไม่มีแรงที่จะต่อสู้ ได้แต่ขดตัวและนอนลงบนพื้นอย่างหมดแรง ซูหยวนเอามือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ ในนาทีต่อมา เธอก็เข้าไปที่ด้านหน้าของเครื่องเล่นอย่างไม่รู้ตัวพร้อมกับร้องขึ้นมา “พี่ชาย...” “แวบ...” โทรทัศน์ถูกปิดลงทันที ซูหยวนตัวแข็งไปเล็กน้อย ได้เพียงแต่สูดหายใจเข้าไปเพื่อสงบจิตใจ แต่ในใจของเธอเจ็บปวดราวกับที่ภูเขาไฟอยู่ด้านใน แต่เธอก็ไม่สามารถแสดงความโกรธออกมาได้ ทำไม ทำไม..ทั้งหมดนี้..จริงๆแล้วเพื่ออะไรกัน? พระเจ้า ถ้ายังมีตา เปิดตาดูคนที่ยากลำบากที ทำไมถึงได้ไม่ยุติธรรมเลย? ธุรกิจของบริษัท z.m. ปฏิบัติตามกฎหมายมาโดยตลอด ทำไมแค่ชั่วข้ามคืนถึงได้ล้มละลาย? พ่อเข้าคุกฆ่าตัวตาย แม่ทนไม่ได้จนตายตามไป พี่ชายก็เปลี่ยนไปจนดูไม่ได้ คอยหนีเจ้าหนี้ ส่วนเธอ...ก็ถูกจัดให้อยู่ในปราสาทที่งดงาม เป็นคนรักที่น่าหัวเราะเยาะนี้ เธอหายใจเข้าลึกๆ แต่ก็ไม่ช่วยให้เธอสงบลงได้เลย เบื้องหลังต้องมีคนวางแผนไว้แน่ คนที่อยู่เบื้องหลังคือใคร... “ถ้าฉันเซ็นแล้ว พี่ชายของฉันก็จะสามารถลุกขึ้นยืนได้อีก ให้บริษัท z.m. กลับมาได้อีก?” ซูหยวนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ป๋ายหยิ่งพูดจากเรียบเฉยว่า “ใช่ หนี้ของคุณก็ไม่ต้องคืน บริษัท z.m. ก็กลับมาได้อีก และคุณยังได้พบหน้าพี่ชาย แต่ว่ามีเงื่อนไขเพิ่มเติม!”