บทที่ 2 หย่าร้างเถอะ

เนื่องจากอาการปวดท้อง พิมกลัวอุบัติเหตุและกลับไปที่การทำเด็กหลอดแก้วและนอนกรนเป็นเวลาครึ่งวันก่อนจะกลับ กลับไปถึงบ้าน ก็มืดแล้ว บ้านยังมืดและว่างเปล่า แน่นอนพวกเขาทั้งหมดเฝ้า แย้มในโรงพยาบาล พิมเปิดไฟและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติที่บ้าน แต่เธอไม่สนใจเรื่องนี้และเดินตรงไปที่ห้องนอน ทันทีที่เธอผลักดันให้ประตูเปิด เธอก็ตะลึง ภาพงานแต่งงานขนาดใหญ่ที่ห้อยอยู่บนเตียงก็หายไป ใช้เวลามองใกล้ๆ ทุกสิ่งที่เป็นของเธอในห้องนอนก็หายไป พิมวิ่งไปและเปิดตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของเธอหายไปหมดแล้ว ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าทำไมเธอรู้สึกผิดปกติเมื่อเธอเดินเข้าไปในประตู ทุกอย่างที่เป็นของเธอในบ้านได้รับการทำความสะอาดแล้ว ตอนนี้มีการเคลื่อนไหวอยู่ที่ชั้นล่าง พิมหันมาและวิ่งไปที่บันไดและเธอก็เห็นพระนายปรากฏตัวในห้องรับแขกที่มีอาการอ่อนเพลีย จมูกของเธอเปรี้ยวและขณะที่เธอรีบลงบันได เธอสำลักและถามว่า "แล้วสิ่งที่ฉันล่ะ ทำไมสิ่งต่างๆของฉันหายไป" พระนายเห็นเธอน้ำตาไหลและขมวดคิ้ว "ทั้งหมดบรรจุแล้ว ในห้องพักแขก" "พระนาย คุณหมายถึงอะไรจากเรื่องนี้ คุณจะไร่ฉันออกหรือ" พิมยืนอยู่ตรงหน้าเขาและมองหน้าที่ขคุ้นเคย เธอไม่เชื่อว่าเขาเป็นคนไร้ความปรานี "ตั้งแต่รู้ว่า แย้มเดิมทีเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ไม่ต้องการที่จะลากผมไปและทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพเดิม" พระนายหยิบข้อตกลงการหย่าร้างและส่งมอบให้กับเธอ "เซ็นชื่อเถอะ" ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดกล่าวว่าแย้มตายแล้ว ที่จริงมันแค่เป็นโกรธกระฟัดกระเฟียด พิมคว้าข้อตกลงการหย่าและโยนมันกันและจับเสื้อผ้าของเขา "ฉันคืออะไร พวกเราแต่งงานกันมาสี่ปี ฉันคืออะไร ฉันยึดตำแหน่งของเธอใช่ไหม ตอนนี้แย้มกลับมาแล้วฉันต้องออกจากที่นี่ทันทีใช่ไหม" พระนายผลักเธอออกไปและคิ้วของเธอเหี่ยวย่นมากยิ่งขึ้นเพราะเขาไม่อดทน "พิม สี่ปีก่อน คุณรู้ว่าคนที่ผมรักคือแย้มขณะนี้ที่จะยุ่งเหยิงนี้มีความหมายอย่างไร เราแต่งงานได้ยังไง คุณรู้จักเป็นอย่างดี ดังนั้นทั้งหมดนี้คือความปรารถนาของคุณ คุณยืนยันจะแต่งงาน ไม่สามารถตำหนิใครได้" พิมถูกแทงด้วยคำพูดและหัวใจของเขาก็ฉีกขาดและเจ็บปวด เขามักปฏิเสธที่จะเชื่อว่าคืนที่ไร้สาระเป็นอุบัติเหตุ "คืนนั้นไม่ใช่ความตั้งใจของฉัน ทำไมคุณไม่เชื่อยิ่งไปกว่านั้นในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา ฉันพยายามที่จะเป็นภรรยาและลูกสะใภ้ที่ดี พยายามที่จะทำให้ทุกคนมีความสุข ฉันทำผิดหรือ" ทำไมแย้มจึงปรากฏขึ้นและความสุขจากความพยายามที่เพียรพยายามของเธอล่มสลาย "พอแล้ว" พระนายกรีดร้องอย่างหนาวเย็นและอารมณ์ของเขาก็หงุดหงิดอย่างไม่สามารถอธิบายได้ "ผมไม่อยากฟังคุณพูดสิ่งเหล่านี้ การแต่งงานครั้งนี้คุณจะต้องหย่า หลังจากไม่กี่วัน แย้มจะกลับมา ผมหวังว่าคุณจะออกจากที่นี่ก่อน" "ถ้าฉันไม่ออกไปล่ะ" "แย้มไม่ได้มีสุขภาพที่ดี คุณยินดีที่จะอยู่และเป็นแม่บ้านเพื่อดูแลเธอ แต่คุณต้องหย่าจากการแต่งงานครั้งนี้" พิมเลียริมฝีปาก แต่น้ำตาไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป "คุณควรจะรู้ว่าถ้าผมต้องการจริงๆ การหย่าร้างไม่ต้องการให้คุณมาด้วยตนเอง ที่ผมปล่อยให้คุณเซ็นชื่อคือการเคารพคุณ หลังจากการหย่าร้าง พาร์ทเมนท์ในตองเฉิงจะให้คุณ รถในโรงรถคุณสามารถเลือกได้" นอกจากนี้คุณยังสามารถถือบัตรรองของผมได้อีกด้วย นั่นแหล่ะ" พระนายกำลังจะยกขาขึ้นไป "ไม่" พิมรีบวิ่งไปมาและกอดเอวไว้ข้างหลัง "พระนาย อย่าทำอย่างนั้นกับฉัน ฉันรู้ว่า แย้มไม่สามารถถูกแทนที่ได้ในหัวใจของคุณ ตอนนี้เธอป่วย คุณต้องการดูแลเธอ ฉันไม่มีความคิดเห็นใด ๆ ฉันสามารถแม้แต่จะดูแลเธอกับคุณและชดเชยเธอ คุณอย่าหย่าฉัน ได้ไหม" "เป็นไปไม่ได้" พระนายดึงมือของเธอออกไปและหันไปรอบ ๆ และทัศนคติเฉียบขาด"ตำแหน่งของคุณผู้หญิงพระนายอยู่ที่แย้ม" เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ก้าวออกไปอีกครั้ง "พระนาย ฉันจะไม่จากไปจนกว่าฉันจะตาย"