บทที่ 6 ชีวิตหนึ่งแลกชีวิตหนึ่ง

พิมโชคดีที่เอาชีวิตเล็ก ๆกลับ เพราะมีดถูกตัดไม่ตรงและไม่ถึงเส้นเลือดแดงใหญ่ เธอเพิ่งตื่นขึ้นมาเวลาไม่นาน พระนายรีบเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย พิมคิดว่าเขาจะเอาเรื่องกับเธอ แต่เขาพูดว่าด้วยความดีใจ "คุณได้ประสบความสำเร็จตรงกับไขกระดูกของแย้ม คุณพักผ่อนดีๆ ในไม่กี่วันแพทย์จะจัดการผ่าตัด" การจับคู่ประสบความสำเร็จหรือ พิมไม่ใช่คนที่ใจแข็ง แต่ในขณะนี้ข่าวนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก "ถ้าฉันไม่เห็นด้วยที่จะบริจาคไขกระดูก คุณจะข่มขู่ฉันด้วยครอบครัวของฉันไหม" ใบหน้าที่มีความสุขของพระนายจางหายไปและขมวดคิ้ว "ฉันจำได้ว่าคุณได้รับบริจาคเลือดและจะไม่ล้มทุกปีเมื่อฉันเห็นเด็กคนหนึ่งที่มีมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่แม่สายในทีวี ต้องการการปลูกถ่ายไขกระดูกและคุณได้ริเริ่มการจับคู่" "นั้นไม่เหมือนกัน คนอื่นอาจไม่ได้ปล้นสามีและทำลายครอบครัวของฉัน" ในที่สุดพระนายโกรธและคว้าคางของเธอโดยตรง " ทั้งหมดนี้เป็นของแย้ม คุณโชคดีที่ได้สี่ปี คุณควรจะขอบคุณ" "ทำไม เธอเองจากไป ไม่ใช่ว่าฉันบังคับเธอ ฉันอยากจะแต่งงานกับคุณ แต่ฉันไม่ได้ถือมีดอยู่บนคอของคุณเถอะ หลังจากที่ฉันแต่งงาน ฉันพยายามทำให้ดีที่สุด มีอะไรผิด คุณพูด ฉันผิดอะไร" พิมไม่อยากร้องไห้ แต่เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ น้ำตาของเธอก็ไม่สามารถควบคุมได้ พระนายเห็นเธอร้องไห้อย่างน่าสังเวช แม้ว่าเขาอารมณ์เสีย แต่ใบหน้าของเขาก็บรรเทาลง "แค่ขอโทษด้วย คุณเห็นแย้มไร้เดียงสามองความทุกข์ทรมานจากความเจ็บป่วยที่รุนแรง เห็นผมทำดีกับคุณมาตลอดสี่ปีที่ผ่านมา ผมหวังว่าคุณจะช่วยเธอ สภาพของเธอไม่ดีมากและเธอไม่สามารถรอโอกาสอีกครั้งในการจับคู่กระดูกที่ประสบความสำเร็จ " พิมกลัวคนอื่นพูดอ่อนหวานกับเธอ เธอกัดริมฝีปากของเธอ ดูพระนายด้วยตามีน้ำตา "ฉันท้องแล้ว คุณรู้หรือไม่" พระนายก็เบิกตาโพลง เขาไม่รู้ข่าวนี้จริงๆ แต่งงานลี่ปี พิมไม่เคยมีครรภ์ หาแพทย์หลายคนและทำศัลยกรรมและดูแลรักษา แต่ไม่ได้ตั้งครรภ์ ในความสิ้นคิดเธอเริ่มรับ IVFจากปีที่แล้ว เขามีอายุผ่านวัยที่ยืนแล้วและตามธรรมชาติอยากที่จะมีลูกของตัวเอง แต่ไม่ได้คิดถึงว่าในความเป็นจริงเขาได้ข่าวการตั้งครรภ์ของเขาในสถานการณ์เช่น พิมเห็นภาพลักษณ์ที่บอบบางของเขาและยิ้มให้ "คุณไม่ทราบแน่นอน คุณจำไม่ได้วันที่ฉันเห็นแย้ม ฉันมาทำศัลยกรรม" มือของพระนายในกระเป๋าของเขาเป็นกำปั้นและเงียบ ไม่พูดอะไร ทำทารกในหลอดเป็นกระบวนการที่เจ็บปวดมากและเขาได้เห็นมัน ให้กินยาและรับการฉีด มีโพรงที่นับไม่ถ้วนในร่างกาย ซึ่งบวมและเจ็บปวด ต้องใช้ผ้าเช็ดร้อนซ้ำแล้วซ้ำอีกในเวลากลางคืนเพื่อให้สามารถนอนหลับได้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ประสบความสำเร็จสองครั้งและก็ไปทำครั้งที่สาม "คุณรู้ดีกว่าทุกคน บาปที่ฉันได้รับเพื่อที่จะได้ทารกหลอด ฉันจึงตั้งครรภ์เด็กคนนี้ ทำไมคุณจะให้ฉันสละเพื่อผู้หญิงคนอื่นหรือไม่ คุณไม่คิดว่ามันจะโหดร้ายเกินไปสำหรับฉันหรือ" "เพียงแค่ให้คุณบริจาคไขกระดูกและไม่ให้คุณสละเด็ก" "คุณไม่ทราบอะไรเลย" พิมตะโกนและน้ำตาสองสายในดวงตาของเธอลดลงอีกครั้ง "การบริจาคไขกระดูกจะไม่ตาย แต่อันตรายต่อร่างกายไม่น้อย ถ้าฉันสัญญาว่าจะบริจาคไขกระดูก ฉันต้องสละเด็กคนนี้ ฉันไม่สามารถแบกรับได้ ฉันก็ไม่อยาก ฉันไม่เป็นหนี้เธอ ทำไมฉันควรจะแลกชีวิต" พระนายมองไปที่เธอชั่วขณะหนึ่งและพลันหันและเดินออกไป "ผมจะไปหาหมอ"