บทที่ 7 เด็กยังสามารถตั้งครรภ์ได้อีก

อีกไม่นาน พระนายกลับมา หน้าตาของเขาน่าเกลียดยิ่งกว่าตอนที่เขาออกไป เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยืนยันคำพูดของเธอที่หมอแล้ว คนสองคนมองกันและกันและไม่มีใครพูด พิมหวังว่าเขาสามารถเปลี่ยนความคิดของเขาได้ เพราะนี้คือลูกของเขา ไหลเลือดของเขา แต่ - "ตราบเท่าที่คุณสัญญาว่าจะช่วยแย้ม นอกเหนือจากตำแหน่งของคุณผู้หญิงพระนาย ผมสามารถสัญญาว่าคุณจะขอร้องอื่น ๆ ได้" ประโยคหนึ่งทำให้พิมลงสู่นรก้ชั้นที่สิบแปดอีกครั้ง "แม้ว่าคุณจะต้องสละลูก คุณก็อยากฉันช่วยเธอหรือ" พระนายหันศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่างและมองเห็นเส้นเลือดสีฟ้าที่คอ "ใช่" "พระนาย คุณยังคงมีจิตสำนึกหรือไม่ นี่เป็นลูกของคุณ เขามีชีวิต คุณไม่สนใจเลยหรือ" "เด็ก ๆ ... หลังจากนี้คุณยังสามารถตั้งครรภ์อีกครั้งได้" น้ำตาของพิมลดลงเหมือนฝน เธอรู้ว่าเขายังมีประโยคอื่นอยู่ข้างหลังนั่นคือแย้ม มีเพียงคนเดียว "พระนาย คุณบ้าใช่ไหม แย้มคือชีวิตหนึ่ง ลูกของฉันไมไม่ใช่หรือ แม้ว่าเขาจะยังไม่เกิดมาแล้ว เขายังเป็นชีวิตหนึ่ง แย้มป่วยมาก แม้ว่าเขาจะมีการปลูกถ่ายไขกระดูกก็ไม่รู้ว่าจะหายไหม แต่ลูกของฉัน ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาเพิ่งเริ่มต้น เขายังคงมีชีวิตที่ยาวนาน" "อย่าพูดเลย" พระนายกรีดร้องอย่างหนาวเย็น รู้สึกว่าเขากำลังจะบ้า "ก็ตกลงอย่างนี้แล้ว คุณควรรักษาร่างกายของคุณดีๆ" "ฉันไม่เอา พระนาย คุณยังเป็นคนหรือไม่สำหรับผู้หญิงที่ป่วยคุณจะฆ่าลูกของคุณเองหรือ" ในสายตาของพระนายระลอกคลื่นขยับตัว แต่ใบหน้าก็เย็นเท่านั้น "คุณไม่ต้องการที่จะเสียจิตใจของคุณ ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ผมไม่สามารถเปลี่ยนความคิด คุณสามารถเลือกที่จะร่วมมือหรือคุณสามารถเลือกผมที่จะนำคุณบนการดำเนินศัลยกรรม งานกระบวนการจะแตกต่างกัน แต่ปมถ้ามันไม่เปลี่ยนแปลง คุณคิดดีๆด้วยตัวเอง" พิมไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะโหดเหี้ยมแบบนี้ หน้าอกของเธอเต็มไปด้วยเลือดและมีเลือดพ่นออกมา"ว้าว"และชิ้นส่วนใหญ่ของดอกพลัมถูกวาดไว้บนผ้าห่มสีขาว "พิม" พระนายตื่นตระหนกและเสียอารมณ์ และรีบไปที่ประตูเพื่อเรียกหมอและนางพยาบาล แพทย์มาอย่างรวดเร็ว หลังจากการตรวจสอบบางอย่างก็สรุปได้ว่าพิมกำลังใจร้อนและโจมตีหัวใจและทำให้อาเจียนเลือด "ร่างกายของเธออ่อนแออย่างโดยเนื้อแท้และกับการสูญเสียเลือดทำให้แท้งง่าย ดังนั้นจงดูแลระวัง" พิมได้ยินคำพูดและหัวเราะอย่างไม่เกรงใจว่า "คุณคิดว่าเขาจะห่วงใยหรือ เขาอยากให้ฉันมีการแท้ง" พระนายขมวดคิ้วและเหลือบมองเธอ แต่ไม่ได้พูดอะไรเพื่อตำหนิ แพทย์สามารถเห็นได้ชัดว่าสองคนนี้ผิดปกติ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาควรจะยุ่ง กำชับสักครู่ก็ไปแล้ว "ฉันได้ยินหมอบอกว่าฉันอาจมีการแท้ง คุณคงดีใจมากใช่ไหม ไม่ใช่ สิ่งที่คุณอยากฟังก็คือเด็กไม่สามารถรักษาได้แล้ว คุณจะรู้สึกสบายขึ้น" "พิม" เอ็นที่หน้าผากของพระนายเริ่มพลิกตัวขึ้นอย่างฉับพลัน พิมเงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างไม่เต็มใจ การเยาะเย้ยของมุมปากทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจ ใบหน้าที่ไม่มีเปื้อนเลือดและทำให้คนเสียใจ หลังจากที่อารมณ์ของพระนายพุ่งขึ้นเขาบังคับให้ควบลง "คุณก็เหนื่อยแล้ว พักผ่อนดีๆเถอะ" เขาหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว พิมตะโกนต่อหลังเขา "พระนาย คุณตายใจนี้เถอะ ฉันจะไม่เห็นด้วย ฉันไม่ได้เป็นคนที่ใจดำ แต่ฉันก็ไม่ใช่พระแม่เจ้า ให้ฉันสละลูกของฉันเพื่อช่วยเธอ ไม่มีทาง" ในที่สุดเขาก็หยุดและมองไปที่เธออย่างเย็นชา "ผมจะให้คุณเห็นด้วย"