บทที่ 1 เธอไม่คู่ควรมีลูกของฉัน

รักที่ทรมานรักที่ต้องเจ็บ “คุณกาจ อย่าค่ะ คุณกาจเบาหน่อย คุณกาจออกไป……” ในห้องน้ำ อรอุมามือข้างหนึ่งจับกับกระเบื้องบนผนังห้องน้ำ อีกข้างหนึ่งพยุงหน้าท้องที่กระดกสูงขึ้นเรื่อยๆของตัวเอง กาจหันหลังมองผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอด้วยความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน กาจเผยรอยยิ้มที่เย็นชา ยิ่งเพิ่มแรงที่เอว ยิ่งลุกล้ำเข้าไปลึก “รักฉันมากไม่ใช่เหรอ แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรือ？” อรอุมาเงยหน้าขึ้น ร่างกายเจ็บปวดจนตัวงอ“ฮือ เจ็บเหลือเกิน...คุณกาจ หยุดเถอะ หยุดทำร้ายลูกที่อยู่ในท้องของฉันเสียที นี่ก็เป็นลูกของคุณด้วยนะ กาจบีบใบหน้าของอรอุมา แล้วดึงอรอุมามาอยู่ที่ตรงหน้าเธออย่างไม่ออมแรง น้ำเสียงที่พูดออกมา แสดงถึงความเกลียดชังอย่างชัดเจน“ อรอุมาเธอคู่ควรมีลูกกับฉันด้วยเหรอ？ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่อยากอุ้มหลาน ฉันไม่เคยคิดจะแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำ！” “คุณกาจ คุณต้องโหดร้ายกับฉันขนาดนี้เลยเหรอ？”อรอุมามองกาจอย่างทุกข์ทรมาน。 “ฮึ แค่นี้ก็เรียกว่าโหดร้ายเหรอ？ตอนที่เธอใช้คุณปู่ของฉันมาบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอหล่ะ ไม่โหดร้ายเหรอ？เธอพรากฉันกับอุราที่รักกันมาเป็นสิบปี ไม่โหดร้ายเหรอ？อรอุมาในโลกนี้ คนที่โหดร้ายที่สุด ก็คือเธอ！” กาจพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด ยิ่งทำให้แรงที่ทำอรอุมา เพิ่มความรุนแรงและความบ้าคลั่ง ทั้งหนักทั้งป่าเถื่อน ลุกล้ำลงไปจนลึกสุดขั้วในร่างกายอรอุมา。 “โอ๊ย——”อรอุมากรีดร้องออกมาอย่างทรมาน เธอขดตัวไว้ และไม่หยุดที่หาทางหลบหนี “อย่านะ ลูก ลูกของฉัน ……” “ไม่ต้องกังวล อายุครรภ์ตั้งเก้าเดือนแล้ว ถึงแม้จะผ่าคลอดก่อนกำหนด ก็ไม่มีปัญหาอะไร อย่างมากก็ร่างกายอ่อนแอหน่อย ตระกูลทรัพย์อนันต์เลี้ยงไหว ”กาจดึงเอววอรอุมากลับอย่างแรง ไม่ได้ลดความป่าเถื่อน แต่กลับเพิ่มความรุนแรงและแรงกระแทกขึ้นเป็นเท่าตัว。 “โอ๊ย โอ๊ย——”อรอุมาโดนกระทำอย่างทารุณโดยไม่เหลือชิ้นดี เธอทนความเจ็บปวดไม่ไหวจนอวดครวญออกมาอย่างโศกเศร้า “คุณกาจ ไม่ว่ายังไง ลูกก็เป็นสายเลือดของคุณนะ คุณทำกับลูก อย่างเลือดเย็นแบบนี้ได้ไง？” “เพราะว่านี่ไม่ใช่ลูกของอุรา ในโลกนี้ มีแค่อุราเท่านั้นที่คู่ควรมีลูกกับฉัน ส่วนเธอนั้น ถึงแม้จะคลอดลูกออกมาแล้ว ฉันก็ไม่มีทางที่จะมองหน้าลูกแม้แต่ครั้งเดียว。” กาจพูดออกมาอย่างเลือดเย็น หลังจากใช้ความป่าเถื่อนสำเร็จความใคร่แล้วนั้น กาจปล่อยร่างกายเธอ อรอุมาเปรียบเสมือนหุ่นเชิดที่เชือกขาด หมดแรงฟุบลงไปกองอยู่บนพื้นกระเบื้องอันเย็นเฉียบ กาจไม่เยแสในความอ่อนแอของเธอ พลันหยิบเสื้อคุมมาใส่ และพลันพูดขึ้นว่า“อรอุมาวันนี้เป็นบทลงโทษที่ให้เธอ ถ้าเธอยังบังอาจไปอวดดีต่อหน้าอุราอีก ครั้งหน้าฉันทำเธอเจ็บกว่านี้แน่นอน！” ประตูห้องน้ำ โดนกาจสะบัดอย่างแรง อรอุมาจับราวเหล็กฝักบัวไว้แน่น ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น สายน้ำอุ่นสาดลงบนตัวเธอ แต่ก็ไม่ช่วยให้ใจเธออบอุ่นขึ้นมาได้เลย อุรา ……อุรา ภักดีพงษ์ ……คนที่เคยเป็นเพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมห้องของวรากลับกลายเป็นดอกบัวสีขาวที่นำมาพาหายนะมาให้เธอแบบสาหัส วันนี้ อรอุมาแค่บังเอิญไปเจออุราที่ห้างสรรพสินค้า ไม่กล้าแม้แต่แสดงความได้ใจ ก็โดนอุราไปใส่ร้ายป้ายสีต่อหน้ากาจแล้ว กี่ครั้งแล้ว ที่กาจ ใช้ความรุนแรงกับเธอเพราะอุราเป็นต้นเหตุ ทำร้ายเธอทั้งร่างกายและหัวใจ อาการปวดที่ท้อง เพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อโชกหน้าผากอรอุมา มดลูกเริ่มบีบตัวเป็นระยะๆ เธอมองไปที่ขาอย่างหวาดกลัว มีเลือดไหล ออกมาไม่หยุดสาย น้ำที่ไหลกลายเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว แดงไปทั่วดั่งดอกไม้ที่บานสะพรั่ง สีแดงสดจนน่ากลัว