บทที่ 6 อรอุมา เราหย่ากันเถอะ

อรอุมาทำตาโต “อะไรนะ คุ้มค่าเหรอ” “ฮ่าๆๆ เธอยังคิดไม่ออกอีกเหรอ ที่ฉันโดนแทง เพราะฉันจ้างคนร้ายมาตั้งใจให้เขาแทงฉันเอง” อุราพูดออกมาอย่างไม่แค ซ้ำยังหัวเราะออกมาเสียงดังชอบใจ”ใจจริงฉันอยากให้เธอตายในห้องผ่าตัดเลย แต่ไม่คิดว่าเธอจะดวงแข็งขนาดนี้ ยังมีวุฒิที่ช่วยเธอหาเลือดอีก แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น กาจก็เข้าใจว่าเธอเป็นคนว่าจ้างให้คนมาแทงฉันอยู่ดี ตอนนี้กาจเกลียดเธอมาก ไม่แน่นะ อีกวันสองวัน อาจมาขอหย่ากับเธอก็ได้ ฮ่าๆๆ”” อรอุมาตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน และมองอุราด้วยความคาดไม่ถึง “เธอ ทำแบบนี้ได้ไง แท้จริงแล้วคนร้ายพวกนั้นเป็นคนที่เธอว่าจ้างมาเอง เธอยังมาโยนความผิดให้ฉันอีก แต่เธอกลับมองเห็นแต่ผลประโยชน์ตัวเอง ถึงขั้นจะเอาชีวิตฉันด้วย เธอยังมีความเป็นคนอยู่ไหม ” “ฮ่าๆ เธอไม่เคยได้ยินเหรอถ้าคนเราไม่เห็นแก่ตัวแล้วโลกนี้คงแตกสลายไปแล้ว ” อุราพึมพำด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วพูดขึ้นว่า”ตำแหน่งภรรยาของกาจ เดิมมันควรที่จะเป็นของฉันอยู่แล้ว ใครให้เธอไม่ยอมปล่อยกาจเสียที หากเธอรู้ตัวเร็วกว่านี้สักหน่อย ยอมเอ่ยปากขอหย่ากับกาจเอง ฉันคงไม่ต้องลงมือเองเพื่อทำกำจัดเธอ อีกอย่างชีวิตเธอมันไม่มีค่าอยู่แล้ว ตายไปก็ไม่เสียดาย อย่างมากถ้าเธอตายไปฉันจะไปเผากระดาษเงินให้เธอที่หลุมศพทุกวันแล้วกัน” “เธอ ” อรอุมาโกรธแค้นถึงสุดขั้วหัวใจ ความโกรธแค้นที่ไม่เคยมีมาก่อนกำลังก่อตัวที่เบื้องลึกของหัวใจเธอ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ใช้แรงที่มีอยู่ตบลงไปที่ใบหน้าอุรา ใบหน้าของอุราแดงก่ำด้วยลายนิ้วมือของอรอุมา เธอกลับไม่โกรธ แต่กลับจับแก้มตัวเองไว้ แล้วหัวเราะออกมาแบบสะใจ แล้วพูดขึ้นว่า”พี่อรอุมา พี่รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่พี่ตบฉันแล้ว” อุราเดินออกไป เหลือแต่เพียงคำพูดที่ทำให้ต้องคิด แต่อรอุมาก็คิดได้ในเร็วควัน กับความหมายที่อุราต้องการสื่อออกมา ไม่ถึงสิบนาที กาจกอดอุราที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นเข้ามาในห้อง “อรอุมา เธอกล้าตบอุราได้ยังไง ใครให้สิทธิ์เธอตบอุรา” อรอุมามองไปทางอุราที่ซบอยู่ในอกของกาจ มุมปากที่เผยขึ้น เต็มไปด้วยความได้ใจและเย้อหยัน แท้จริงแล้วนี่ก็คือแผนของอุราอีกแล้วนั่นเอง อรอุมาเผยหน้าขึ้นพูด”กาจ เธออย่าโดนอุราหลอกนะ เธอตั้งใจให้ฉันตบเธอ ยังมีอีก คนร้ายที่แทงเธอนั้น เป็นคนที่เธอว่าจ้างเอง ทั้งหมดเป็นแผนของอุราทั้งนั้น” “พอแล้ว จ้างคนร้ายมาฆ่าคนยังไม่พออีกเหรอ ตอนนี้ยังโยนความผิดให้คนอื่นอีก” กาจบีบคางของอรอุมาด้วยความแค้น พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาขึ้นว่า “อรอุมา ฉันทนเธอพอแล้ว ฉันจะหย่ากับเธอ” อะไรนะ อรอุมาเหมือนวิญญาณออกจากร่างกาย ไม่อยากเชื่อคำพูดที่ได้ยิน แม้แต่หายใจ เธอยังลืม “ไม่ต้องตกใจ เธอฟังไม่ผิด ฉันต้องการหย่ากับเธอ” กาจพูดซ้ำขึ้นอีกรอบ แล้วพูดต่อว่า”ครั้งนี้ แม้แต่คุณตาก็บังคับฉันไม่ได้” ตั้งนาน กว่าอรอุมาจะตั้งสติได้ รีบไปคว้ามือของกาจไว้แล้วพูดขึ้นอย่างหวาดกลัวว่า “กาจ ไม่นะ อย่าหย่ากับฉันเลยนะ ลูกของเราเพิ่งจะลืมตาดูโลก เธอต้องการความรักที่สมบูรณ์จากพ่อและแม่นะ” “ฮึ อรอุมา เธอคิดว่า ฉันจะให้ผู้หญิงที่โหดร้ายอย่างเธอมาเลี้ยงดูลูกฉันเหรอ” กาจพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา สะบัดมืออรอุมาอย่างสุดแรง จับแน่น ราวกับจะทำให้กระดูกของเธอแตกหัก “เดิมที ฉันไม่ต้องการเด็กคนนี้ แต่ตอนนี้ อุราเสียมดลูกไปไม่สามารถมีลูกได้อีก ดังนั้น เด็กคนนี้ จะกลายเป็นลูกของฉันกับอุรา ฉันจะไม่มีวันให้เธอเข้าใกล้ลูกของฉันอีกแม้แต่ก้าวเดียว” ร่างกายของอุราสั่นอย่างแรง น้ำตาไหลออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว “กาจ ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ นั่นเป็นลูกของฉันนะ ฉันอุ้มท้องมาสิบเดือน เธอเอาลูกไปให้อุราเลี้ยงได้ยังไง ไม่ ฉันจะไม่หย่า ถึงตายฉันก็ไม่ยอมหย่า”