บทที่ 1 ตรวจร่างกาย

“ ถอดเสื้อผ้าออก นอนลงไปบนเตียง แล้วอ้าขาออกจากกัน ! ” หมอสวมด้วยเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่บอก บนผ้าปูที่นอนสีฟ้าที่ใช้ในการผ่าตัด หญิงสาวสวยร่างเล็กหลับตาลงเหมือนถูกรังแก ขนตายาว เหมือนปีกของผีเสื้อที่บางและเบา ไม่ขยับแต่งดงาม ริมฝีปากสีแดงสด เม้มเข้าหากันเล็กน้อย มุมปากเบะลงอย่างเสียใจ ความขมขื่นเต็มตื้นอยู่ในอก ยี่หวา ในอายุ 17 ปี ทำตามคำพูดของหมอคล้ายกับถูกรังแก ถอดเสื้อผ้าออกโดยไม่มีความรู้สึก นอนอยู่บนเตียง รอการตรวจของคุณหมอ ยี่หวาเหมือนกับรู้สึกถึงสายตาดูถูกจากหมอหญิงวัยกลางคน เธอต้องรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รักความสุขสบายแต่เปลือกนอกแน่ๆ นี่เป็นครั้งแรก ที่ยี่หวาเปลือยต่อหน้าคนอื่น แสงอาทิตย์แรงกล้าส่องผ่านผ้าม่านห้องตรวจเช็คร่างกาย สว่างจนไม่สามารถลืมตาได้ แต่หัวใจของเธอกลับมืดมิด เพราะเธอรับงานที่สังคมนี้ไม่ยอมรับ ------ รับตั้งครรภ์ เธออายุแค่ 17 ปี หมอช่วยเธอตรวจเช็ค แล้วยี่หวาได้ยินเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ เสร็จแล้ว ใส่เสื้อผ้าได้ ! ” ยี่หวาเริ่มสวมใส่เสื้อผ้า ถอนหายใจยาวๆ ในที่สุดก็ผ่านด่านนี้แล้ว เธอก็สามารถได้รับเงินครึ่งหนึ่งนั่นแล้ว เธอมีใบหน้านวลขาวสะอาด ผมสีดำยาวตรงปล่อยลงตามแผ่นหลัง เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ปกปิดไหล่ผอมเล็กของเธอไว้ ท่าทางที่หวาดกลัวแบบนั้น มองแล้วบอบบางและไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ผู้ชายสวมสูทคนหนึ่ง รออยู่หน้าประตู มองเห็นยี่หวาถูกหมอส่งออกมา แล้วเขาก็เหลือบมอง สำรวจยี่หวา ถามเสียงต่ำว่า : “ หมอลี ผลตรวจเป็นยังไงครับ ? ” “ คุณเรนจิวางใจได้ค่ะ เป็นหญิงบริสุทธิ์ ไม่มีโรคทางนรีเวช ! ” หมอลีพูดตรงๆ โดยไม่ได้อ้อมค้อม ใบหน้าของยี่หวาอยู่ๆก็แดงหมดทั่วหน้า ไม่กล้ามองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เธอรู้แค่ว่า เขาเป็นตัวแทนที่หาเธอให้รับตั้งครรภ์แทนเฉยๆ สำหรับคนๆนั้นหน้าตาเป็นยังไง ยี่หวาไม่รู้สักนิด สูงหรือเตี้ย อ้วนหรือผอมไม่รู้สักอย่าง รู้แค่ว่าคนๆนั้นให้ ห้าล้านหาคนรับตั้งครรภ์ ไม่มีความสงสัยต่อคนลึกลับคนนั้น “ คุณยี่หวา ไปกันเถอะ ! ” เรนจิพูดกับหมอลีอีกไม่กี่คำ แล้วพายี่หวาขึ้นรถคันหนึ่ง แล้วรถก็ขับไปยังวิลล่าที่อยู่ในภูเขาลูกหนึ่ง “ คุณยี่หวา จากวันนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะท้อง เพื่อให้รับประกันถึงความบริสุทธิ์ของเด็ก ผู้ว่าจ้างสั่งว่า คุณไม่สามารถออกจากวิลล่าสักก้าว จนท้อง ผู้ว่าจ้างจะให้เช็คที่น่าพอใจเป็นค่าใช้จ่ายแก่คุณ คุณยี่หวาอย่าเป็นห่วงอาการของน้องชายอีกเลย เงินก้อนนั้นวันนี้ก็จะเข้าบัญชีครับ ” ยี่หวาถอนหายใจออกมารอบหนึ่ง “ หากหนูไม่ออกไป สามารถโทรศัพท์ได้ไหม คะ? ” “ แน่นอนครับ ! ” เรนจิพูดอย่างสุภาพ “ คุณยี่หวาครับ พวกเราไม่ได้จำกัดอิสระของคุณไว้ แต่ผู้ว่าจ้างออกเงินมากขนาดนี้ คุณก็ต้องรับผิดชอบต่อเขา ใช่ไหมครับ ! ” “ อืม ! ” ยี่หวากุมมือเล็กๆ ของตัวเองไว้อย่างไม่สบายใจ “ คุณยี่หวา ห้องข้างบนมีเสื้อผ้า และของใช้ในชีวิตประจำวัน ต่อไป ผมจะมาส่งอาหารให้ทุกวัน คุณยี่หวา ขั้นตอนของสัญญา ทนายทำเสร็จหมดแล้ว แค่คุณเซ็นชื่อก็ได้แล้วครับ ” “ ค่ะ ! ” ยี่หวานิ่งไปสักพัก เพื่อน้องชาย เธอจะเซ็น ช่วงที่เซ็นลายเซ็นอยู่บนกระดาษ ใจของยี่หวา ก็ยุ่งเหยิงตามไปด้วย เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะอยู่ที่ไหน เธอเซ็นลงไปแบบนี้ เท่ากับทำลายทั้งชีวิตของตัวเอง แต่ ไม่มีวิธีแล้ว ! น้องชายรอเงินค่าผ่าตัดอยู่ เธอเซ็นชื่อโดยน้ำตาคลอ ยื่นให้เรนจิ “ คุณเรนจิ แล้ว แล้วคืนนี้ เขา เขาก็จะมาแล้วหรอคะ ? ” “ ใช่ครับ คืนนี้เขาจะมา ” “ คุณยี่หวา ผมกลับไปก่อนนะครับ นี่เป็นสัญญา สัญญาฉบับนี้ของคุณเก็บไว้ดีๆนะครับ ! ” เรนจิหันหลังออกไปจากวิลล่า วิลล่าใหญ่หลังนี้ เหลือแต่ยี่หวาคนเดียว เธอรอการมาถึงของเวลากลางคืนด้วยความหวาดกลัว เธอจะขายตัวเองแล้ว ไม่ ขายไปแล้ว อยู่ๆเธอก็รู้สึกตึงเคลียดขึ้นมาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าผู้ว่าจ้างจะเป็นคนยังไง ? เปิดประตูห้องนอนของชั้นสอง ถูกการตกแต่งข้างในทำให้อึ้งไป การออกแบบรวบรัด เครื่องใช้ขาวดำ ใจกว้างและเคร่งขรึม ขนาดผ้าปูเตียงยังเป็นสีขาว ขาวจนทำให้กลัว ยี่หวานึก คนๆนั้นเป็นคนรักความสะอาดอย่างหนัก ? ของใช้ต่างๆของผู้หญิง สีขวาเป็นส่วนใหญ่ เหมือนกับเตรียมไว้ให้เธอ ตู้บนหัวเตียงและเตียงขนาดใหญ่สำหรับคนสองคน เมื่อเปิดตู้ ข้างในเป็นเสื้อผ้าสีสันสดใส มีแต่ที่เธอไม่เคยเห็นทั้งนั้น แต่มองแล้วเป็นแบรนด์ดัง เธอไม่สนใจสิ่งพวกนั้น เธอแค่อยากให้การสัญญาครั้งนี้สิ้นสุดลงเร็วๆ กลับไปโรงเรียนเร็วๆ เรียนหนังสือของเธอต่อไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว รอการมาถึงของผู้ว่าจ้าง เวลา 22 : 00 นาฬิกา รถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งที่ไม่มีใบอนุญาติ ปรากฏอยู่ที่สวนของวิลล่า หัวใจของยี่หวาเต้นไม่หยุดอย่างตึงเครียดทันที เขามาแล้ว คนๆนั้นมาแล้ว ! เธอหายใจเข้าลึกๆ ยืนอยู่ที่ชั้นล่างประตูของห้องรับแขก รองเท้าหนังเหยียบย่ำบนหินอ่อนมีเสียงออกมาจากที่ไกล จนเข้ามาใกล้ เสียงฝีเท้าหยุดลงที่หน้าประตูสักพัก แล้วเดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว ทีละก้าว หัวใจของเธอเกือบจะกระโดดออกมาจากลำคอแล้ว ทันใดนั้น ประตูเปิดออก สิ่งกระทบเข้าสู่สายตาคือร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่ง รองเท้าหนังมันเงา กางเกงสูทที่เรียบตรง มองขึ้นไปข้างบนอีก หุ่นสูง สัดส่วนสมส่วน ไม่ได้อ้วน แต่ว่า บนใบหน้าของเขาสวมด้วยหน้ากากสุนัขจิ้งจอกที่ใช้ในงานสวมหน้ากากบ่อยๆไว้ หัวใจของยี่หวาเต้น ตึกตัก ตึกตัก อยู่ๆก็หน้ามืด ยืนไม่มั่นคง สายตาเฉียบคมของชายหนุ่ม มองสำรวจยี่หวาสีหน้าที่ไม่สบายใจ ปริปากพูด “ เธอชื่อว่า ยี่หวา ? ” เสียงไพเราะทุ้มต่ำ อบอุ่นมากๆ มีความเซ็กซี่น่าหลงใหลรวมอยู่ด้วย เหมาะกับผู้ประกาศข่าว ฟังเสียงแล้วอายุยังน้อย