บทที่ 3 เสียน้องชายไป

“ ฮัลโหล ! วายุใช่ไหม ? ไม่สบายที่ไหนหรือเปล่า ? ” ยี่หวาถามอย่างร้อนรน เสียงแปลกที่ไม่รู้จักถูกส่งมาจากปลายสาย “ คุณยี่หวา ผมคือหมอที่ดูแลคุณวายุ ขอโทษด้วยนะครับ น้องชายของคุณ เสียชีวิตแล้ว ! วันนี้ตอนเย็น เพราะเขาหาคุณไม่พบ เลยรีบร้อน และไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย คุณยี่หวา คุณรู้ว่า คนเป็นโรคหัวใจ ไม่สามารถตกใจมากเกินไปได้ พวกเราขอโทษจริงๆครับ ! ” “ คุณพูดอะไรนะ ? ” ยี่หวาอมนิ้วทั้งห้าเข้าปากไป น้ำตาไหลทะลักออกมา “ ไม่....... เป็นไปไม่ได้ วายุไม่ตายหรอก ไม่........” ชายหนุ่มหันหลังกลับอย่างสงสัย มองร่างสมบูรณ์แบบและแผ่นหลังงดงามเปลือยเปล่าที่กำลังสั่นสะท้าน หัวใจของเขากระตุกเบาๆ มีคนตาย ? เขาเดินเข้าไปใกล้ นั่งอยู่ตรงข้ามข้างหน้าเธอ มองเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากเล็กน้อย นิ้วมือทั้ง สี่ นิ้วถูกกัดแตกอยู่ในปาก ขมวดคิ้วน้อยๆ ใบหน้าเล็กๆนี้ มีแต่ความน่าสงสารปรากฏออกมา “ หนูจะรีบไปเดียวนี้ รีบไปเดียวนี้ค่ะ ! ” อยู่ๆยี่หวาก็วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นยืน เพราะกลางกายสาวเจ็บมากเกินไป เลยเกือบจะล้มลง ชายหนุ่มยื่นมือออก พยุงเธอไว้ได้ทัน “ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ” ยี่หวาไม่ได้เงยหน้าขึ้น น้ำตาทะลักไหลออกมา วายุตายแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว คนในครอบครัวคนเดียวก็ไม่มีแล้ว เธอจะไปหาวายุ “ หนูจะออกไป หนูจะออกไป หนูไม่เอาเงิน การสัญญาระหว่างเราเป็นโมฆะ หูนไม่เอาเงินแล้ว ! ” “ เธอแน่ใจ ? ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ยี่หวา ดิ้นรนออกจากเขา คว้าเสื้อผ้าตัวเองมาสวม ไม่สนใจสายตาตกตะลึงของชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลัง สะพายกระเป๋าใบเล็ก เอาแค่ของ ของตัวเอง ก็จะไปจากที่นี่ ชายหนุ่มยื่นมือดึงเธอไว้ “ กลางคืน ที่นี่ไม่มีรถลงดอย เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? ” น้ำตากลิ้งไปมาในดวงตาของยี่หวา “ หูนจะลงไปจากดอย ! ” ชายหนุ่มไม่พูดมากอีกต่อไป ดวงตาล้ำลึกหรี่ขึ้น “ ฉันส่งเธอลงดอย ! ” ตลอดทาง น้ำตาของยี่หวาไหลไม่หยุด และชายหนุ่มที่ขับรถอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ส่งเธอไปถึงโรงพยาบาลโดยตรง “ หากเธอไม่อยากทำแล้ว ฉันก็จะไม่บังคับ ! เงินอีกครึ่งหนึ่ง ชดเชยให้เป็นคืนแรกของเธอ ! ” ยี่หวานิ่ง ลงจากรถไป โดยไม่พูดอะไร มองเธอที่วิ่งเข้าโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว มือกำพวงมาลัยจนมือขาว ดึงหน้ากากลงอย่างไม่พอใจ เผยใบหน้าหล่อเหลาออกมา แต่ คิ้วขมวดแน่น มีความไม่พอใจปรากฏออกมาสู่สายตา........ เมื่อยี่หวาไปถึงห้องคนไข้ พยาบาลเพิ่งใช้ผ้าสีขาวคลุมร่างไร้ชีวิตของวายุไว้ “ น้องชายของหนูล่ะคะ ? น้องชายของหนูล่ะ ? ” เธอเหมือนกับคนบ้า เห็นใครก็ถาม “ คุณยี่หวา เสียใจด้วยครับ ไม่มีวิธีแล้วจริงๆครับ ! ” หมอประจำตัวของวายุ ขอโทษยี่หวาด้วยใจจริง แม้ว่าคนไข้ตายไปเป็นเรื่องธรรมดา เขาเป็นหมอเป็นเรื่องที่ไม่แปลกอะไรอยู่แล้ว แต่เด็กคนนี้เพิ่ง 15 ปี อย่างนี้ก็ตายเสียแล้ว น่าเสียดายจริงๆ มองร่างผอมที่ถูกผ้าคลุมอยู่บนเตียงคนไข้ ยี่หวากรีดร้องออกมา “ ไม่...........” “ คุณยี่หวา ทำใจเถอะครับ ! ” หมอและพยาบาลต่างก็สงสารเธอได้แต่ปลอบใจเธอ เธอแค่กรีดร้องออกมา มือที่สั่นเทาของเธอคลี่ผ้าคลุมออก มองใบหน้าขาวอมคล้ำของวายุ ริมฝีปากม่วง น้ำตาของเธอไหลลงมาเหมือนเขื่อนแตก ช่วงเวลาที่เสียใจที่สุด ก็มีแต่น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม บังคับตัวเองโดยพละกำลังทั้งหมด ไม่ให้ตัวเองออกเสียงใดๆ “ วายุ วายุ.......” คล้ายกับว่าร้องตะโกนอยู่ในใจลึกๆแล้ว เขาก็จะกลับมาหาเธอ อยู่ข้างๆเธอ ผ่านไปหนึ่งเดือนครึ่ง ในที่สุด ยี่หวาที่มึนงงไม่ได้สติ ก็ยอมรับเรื่องจริง การตายของวายุได้แล้ว แต่ตอนนี้ เธอก็พบว่า ตัวเธอท้องแล้วเช่นกัน แค่คืนหนึ่ง เธอก็ตกหลุมพลางเข้าแล้ว ! ตกตะลึง มึนงง กระวนกระวาย และดีใจ นี่จะเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่มีเชื้อสายที่สนิทที่สุดกับเธอ หนึ่งชีวิตใหม่กำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ เดินออกจากประตูสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา มือยี่หวาถือผลการตรวจ เผยรอยยิ้มที่มียากในหนึ่งเดือนครึ่งที่ผ่านมานี้ออกมา นึกถึงผู้ว่าจ้างคนนั้น เขาไม่ได้มาหาเธอจริงๆด้วย ! หากเขารู้เข้า เธอไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง นึกถึงตรงนี้ ยี่หวาตื่นตระหนกขึ้นมา ไม่ได้ เธอต้องหนี ต้องหนีไปยังที่ที่ไม่มีใครรู้จักเธอ ก้าวไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน ตามระเบียงทางเดิน ยี่หวาเดินชนเข้ากับอกกว้างของคนๆหนึ่ง “ อ๊ะ ! ขอโทษนะคะ ! ” เงยหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติ มองเห็นร่างที่สูง สูทสีดำปกปิดร่างแข็งแกร่งไว้ รูปร่างสูงใหญ่โต โครงหน้าผอมแต่ใบหน้าเด็ดเดี่ยวมีความหนาวเหน็บของหิมะฤดูหนาว ในดวงตาลึกและดำสนิทเหมือนกับดาวยามค่ำคืนที่อยู่บนท้องฟ้า ส่องประกายระยิบระยับ และคล้ายกับมีความเย็นชาอยู่ในนั้น จมูกที่โด่งเหมือนกับประติมากรรมของกรีก เส้นริมฝีปากบางแบ่งชัดเจน เม้มแน่นโดยไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น “ คุณคะ ขอโทษด้วยนะคะ ! ” ยี่หวาขอโทษอีกครั้งหนึ่ง รู้สึกคุ้นเคยกับคนๆนี้อย่างแปลกๆ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ชายหนุ่มผู้นั้น แค่ก้มหน้าลงมองยี่หวา มองเห็นยี่หวา ก็นิ่งไปอย่าง ตกตะลึงตามด้วยพยักหน้า “ ไม่เป็นไร ! ” เสียงทุ้มต่ำเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ร่างกายยี่หวากระตุกขึ้นมาทันที รีบก้มศรีษะให้เขาเล็กน้อย หันหลังเดินจากไป ชายหนุ่มไม่ได้ขวางไว้ แต่หันศรีษะมองร่างบางที่จากไป สายตาคาดเดาไม่ออก ก้มหน้าลง พบว่ามีผลตรวจตกอยู่ที่พื้น เก็บขึ้นมา แล้วเห็นเขียนชื่อของยี่หวาไว้ ผลตรวจคือ ตั้งครรภ์ ตาของชายหนุ่มหรี่ลง หันไปมองหญิงสาวที่จากไปแล้วอีกครั้งหนึ่ง สายตาอันตรายเหมือนเสือที่มองเหยื่อ........ “ ฟาโรห์ คุณมาทำไมล่ะคะ บอกแล้วนี่คะว่า คุณไม่ต้องมาไม่ใช่หรอ ? ” เสียงหวานของผู้หญิงดังชึ้น ฟาโรห์รีบยัดผลการตรวจใส่เข้าไปในกระเป๋าสูท มุมปากมีรอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏออกมา