บทที่ 6 รู้ฐานะตัวเองด้วย

บริษัทธนาตั้งอยู่ในใจกลางเมืองที่หรูหราที่สุดในเมืองนี้ ตึกที่สูง 66 ชั้น จนทะลุถึงเมฆ แข็งแกร่ง สูงตระหง่านน่ามอง ทั่วทั้งตึกจะเป็นสีน้ำเงินมืดเป็นส่วนใหญ่ เมื่ออยู่ใต้แสงอาทิตย์ยามเช้า จะสว่างระยิบระยับ ยี่หวาสูดหายใจเข้าลึกๆ อยู่หน้าประตูตึก แล้วก้าวเดินเข้าไปในตึก เวลาทำงาน ห้องโถงทั่วทั้งตึกมีคนเดินไปเดินมามากมาย และลิฟท์ทุกลิฟท์ มีคนยืนแน่นอยู่เต็มไปหมด ทุกคนสวมด้วยเสื้อผ้าเป็นระเบียบเรียบร้อย ใบหน้าไร้รอยยิ้ม สามารถมองออกว่าทุกคนให้ความสำคัญกับงานของตัวเองมากแค่ไหน “ คุณยี่หวาคะ กรุณาขึ้นไปยังชั้น 66 ห้องประธานเลขา ไปแสดงตัวต่อคุณอร ” เพิ่งเดินเข้ามายังตึก ก็ได้รู้ว่าที่ที่ทำงานของเธออยู่ชั้นที่สูงที่สุด ยี่หวาสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอมาถึงหน้าประตูลิฟท์ ทุกลิฟท์เต็มไปด้วยคน มองลิฟท์ข้างๆที่ไม่มีคน ยี่หวาหันกลับเดินไปยังทางนั้น “ เธอนะหรอ ? ได้ยินมาว่า ประธานสัมภาษณ์แค่เธอคนเดียว ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ? ” “ อ๊ะ ! ผู้หญิงคนนั้นใช้ลิฟท์ส่วนตัวของประธาน ! ” พนักงานหญิงต้อนรับสองคนสนทนากัน “ คนโง่คนหนึ่ง ! ” “ ไม่ถูก หรือว่ามีความสัมพันธิ์พิเศษกับประธาน ? ” “ ไม่ใช่หรอก ? ” ทั้งสองคนพูดคุยกัน ตามด้วยหน้าตึกปรากฏร่างสูงใหญ่สองร่าง กำลังเดินตรงเข้ามา “ อ๊ะ ! ประธานมาแล้ว ! ” “ ชูว์ ! ” ยี่หวากดปุ่มลิฟท์ รอประตูลิฟท์เปิด ฟาโรห์และเซลอน เดินเข้ามาในตึกพร้อมกัน แล้วพบยี่หวา เซลอนกระพริบตารอบหนึ่ง ผู้หญิงเมื่อวานคนนั้น เหมือนกับเธอเดินผิดแล้วนะ ? นั่นเป็นลิฟท์สำหรับประธานนะ ? สายตาของฟาโรห์ก็มองไป หลังจากที่เห็นเธอกดปุ่มลิฟท์สำหรับประธานแล้ว ดวงตาหรี่ลง มีความไม่พอใจอย่างชัดเจน ฟาโรห์และเซลอนเดินตรงไปพร้อมกัน ช่วงเวลาที่ประตูลิฟท์เปิดออก ยี่หวากำลังจะเข้าไป ก็ได้ยินเสียงผู้ชายจากข้างหลัง “ เฮ้ คุณ นี่เป็นลิฟท์สำหรับประธาน ลิฟท์ของพนักงานอยู่ข้างนั้น ! ” เธอหันไปโดยอัตโนมัติ สายตาสองคู่ประสานกัน ยี่หวามองเห็นใบหน้าเย็นชาของฟาโรห์ และข้างเขาคือ เซลอนที่ยิ้มร้ายอยู่ “ ขอประทานโทษค่ะ ! ฉันไม่รู้ ! ” ขอโทษอย่างอับอาย ยี่หวาจึงรู้เหตุผลที่ว่าทำไมลิฟท์ตัวนี้ถึงไม่มีคน “ ไม่เป็นไร ! ต่อไปก็รู้แล้ว ! ” เซลอนพูดพร้อมรอยยิ้ม “ รู้ฐานะตัวเองด้วย ! ” ตอนที่เดินผ่านเธอ ฟาโรห์พูดประโยคเย็นชา ออกมาประโยคหนึ่ง ช่วงที่ไหล่อยู่ตรงกัน เธอได้กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ จากบนร่างของเขา ร่างกายเธอแข็งทื่อทันที แล้วขอโทษอีกครั้ง “ ขอโทษค่ะ ! ” “ ไม่ต้องคิดมาก รีบไปข้างโน้นเถอะ ทำงานวันแรก อย่าสายนะ ! ” เซลอนส่งสายตาพราวระยับให้ยี่หวาอีกครั้ง ยี่หวาใบหน้าแดง เธอรีบวิ่งไปยังอีกข้างทันที ทำงานวันแรก เธอรู้แล้วว่า บริษัทใหญ่นี้ ขนาดลิฟท์ของประธานกับพนักงานยังแยกกัน ! ตอนที่ถึงชั้นที่สูงที่สุด ยังเหลืออีก ห้านาที ก็ถึงเวลาทำงาน ยี่หวาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ต่อไป ต้องมาเช้ากว่านี้ จะต้องไม่สายเด็ดขาด ขณะยังหอบหายใจอยู่ ก็ถูกเสียงที่ดังมาจากข้างหลังทำให้ตกใจจนวิญญาณเกือบจะหลุดออกจากร่าง “ ยี่หวา ใช่หรือเปล่าคะ ? ” ยี่หวาหมุนร่าง ก็มองเห็นใบหน้าเคร่งครัดของคุณอร ยืนอยู่ข้างหลังเธอ “ สวัดดีค่ะ ฉันชื่อ ยี่หวา ไชยเชื้อ ! ” คุณอรพยักหน้าเรียบๆ เธอพูดอย่างเกรงใจมากแต่ก็ห่างเหิน “ ยินดีต้อนรับคุณเข้ามายัง ธนาค่ะ ! ” “ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ! ” ยี่หวาพูดอย่างไม่หยิ่งผยอง และไม่ถ่อมตนมากนัก เลขาอรพาเธอไปสำรวจที่ทำงานรอบด้านต่างๆ ให้เธอทำงานอยู่หน้าห้องเลขา งานที่ต้องทำคือ รับแขก ช่วยประธานปฏิเสธคนที่ไม่สำคัญ รับเอกสาร และรับโทรศัพน์ “ คุณยี่หวา คุณสามารถทำได้หรือเปล่าคะ ? ” เลขาอรอธิบายเสร็จแล้วถาม “ น่าจะค่ะ ! ” ยี่หวาเอ่ย “ เลขายี่หวา จากวันนี้เป็นต้นไป คุณเหมือนกับฉัน เป็นเลขาของประธาน ประธานไม่ชอบคำว่า น่าจะ จะพูดหรือไม่พูด คุณทำได้หรือไม่ ? ” “ ได้ค่ะ ! ” ยี่หวารวบรวมความกล้าพูด เลขาอร ยิ้มบางๆ “ ฉันจะตั้งใจสอนงานให้เธอ มีอะไรไม่เข้าใจ สามารถมาถามฉันได้ ฉันจะลงไปเอาเอกสารฉบับหนึ่ง ! ” “ ค่ะ ! ” ยี่หวาสูดอากาศเข้าลึกๆ แล้วนั่งลง อีกด้านหนึ่ง ประตูห้องประธานเปิดออก ยี่หวาลุกขึ้นยืนโดยอัตโนมัติ “ กาแฟ ! ” ฟาโรห์รอตั้งนาน ก็รอไม่ถึงกาแฟทุกเช้าแก้วแรก ของตัวเอง “ ค่ะ ! ” ยี่หวารีบไปห้องชงกาแฟ เพื่อไปชงกาแฟให้เขา ขยับเท้าวิ่งไปยังห้องชงกาแฟ จู่ๆเธอรู้สึกมีอะไรบางอย่างทิ่มแทงแผ่นหลัง ทนความสงสัยไม่ไหว เลยหันไปมอง แล้วชนเข้ากับสายตาสีดำสนิท ที่สามารถดูดสิ่งที่มองเข้าไปได้ เธอสะท้านอย่างควบคุมไม่อยู่ ละสายตาไปจากเขาอย่างกระสับกระส่าย แล้ววิ่งไปอีกครั้ง ทำไมประธานถึงมองเธออย่างนั้น ? หรือว่าเธอทำผิด ? ไม่น่าเลย ทำไมเธอถึงลืมสิ่งที่เลขาอรบอกว่า ช่วงเช้า เมื่อประธานเข้าห้องทำงานแล้ว ต้องรีบส่งกาแฟหนึ่งแก้วสำหรับช่วงเช้าไปให้ ! นี่ก็เป็นสิ่งที่รวมอยู่ในงานของเธอ ตอนนี้เธอได้แต่ทำงานจากสิ่งเล็กๆพวกนี้ก่อน ! ยี่หวาสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอชงกาแฟหนึ่งแก้วอย่างคล่องแคล้ว ได้กลิ่นหอมที่กระจายออกไปทั่ว ถือไปให้ฟาโรห์ ยิ่งเดินเข้าใกล้ห้องทำงาน ในใจเหมือนกับมีลูกกวางวิ่งไปมา ทำงานวันแรก เจอประธานที่เข็มงวดแบบนี้ เธอกลัวว่า ตัวเองทำผิดแล้วจะถูกไล่ออกจริงๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง ในที่สุด เธอก็ยกมือเคาะประตูไม้หนาสีแดง “ เข้ามา ” เสียงทุ้มต่ำถูกส่งออกมาจากข้างใน ทำให้ยี่หวา ตกใจตื่นเต้นไปชั่วขณะหนึ่ง เสียงนี้ ทำไมเหมือนกับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนนะ ?