บทที่ 7 สร้างภัยพิบิติ

ใช้เวลาหนึ่งวัน ยี่หวาก็คุ้นเคยกระบวนงานทั้งหมดของงานประธานเลขา พอถึงช่วงบ่าย เลขาอรก็พาผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา มองแล้ว เหมือนผู้หญิงที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัย ผู้หญิงคนนั้นรีบทักทายยี่หวาด้วยรอยยิ้ม เมื่อมองเห็นเธอ “ สวัดดีค่ะ ฉันชื่อ ปั้นชา เพิ่งมาบริษัทนี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ! ” “ สวัดดีค่ะ ฉันชื่อ ยี่หวานะคะ ! ” ยี่หวาทักทายเธออย่างเกรงใจ และตอนนี้ ผู้หญิงคนหนึ่งสวมด้วยรองเท้าส้นสูงเดินเข้ามาพอดี ยี่หวา และ ปั้นชารีบลุกขึ้นยืนอย่างเคารพ เพราะเพิ่งมา ทั้งสองคนยังไม่คุ้นเคยกับสถานการณ์ ไม่รู้ว่าคนที่มาเป็นใคร ! ผู้หญิงคนนั้นสวมกระโปรงยาวคอทรงวีสีน้ำเงิน คอเสื้อทรงวีคว้านต่ำ เกือบจะสามารถเห็นเนินอกของเธอที่จะโผล่มิโผล่แหล่ รูปร่างสูงบาง หน้าตาสวยงาม มองเห็นยี่หวา และ ปั้นชา หรี่ตาลงน้อยๆ และตอนนี้ เลขาอร เดินออกมาจากห้องเลขาพอดี เธอรีบเปลี่ยนสีหน้ากระทันหันทันที “ พี่อรค่ะ คนมาใหม่หรอคะ ? ” “ อืม ! ไอรดา นี่คือเลขาที่เพิ่งมาใหม่ สองคน ยี่หวา และ ปั้นชา ต่อไปช่วงที่ฉันไม่อยู่ คุณต้องสอนงานให้พวกเธอมากๆนะ ! ” “ แน่นอน เรื่องที่พี่อรสั่ง ไอรดาจะไม่ทำได้ยังไง ? ” ตอบอย่างเกรงใจและฉลาด ไม่มีช่องโหว่ “ ติ้ง ติ้ง ! ” เสียงกริ่งโทรศัพท์ตั้งโต๊ะสำหรับห้องประธานดังขึ้นมา ยี่หวากำลังจะไปรับ กลับถูกเบียดออกไปข้างๆ เห็นแต่ไอรดาก้าวยาวเดินเข้ามา รับโทรศัพท์ พูดอย่างมีจริต “ ประธานค่ะ มีอะไรรับสั่งค่ะ ? ” “ กาแฟ ! ” “ ค่ะ! ” ไอรดาวางสาย รีบไปชงกาแฟทันที ยี่หวาและปั้นชาก็ทำงานของตัวเองไป ไม่นานนัก เห็นแต่ไอรดาเดินออกมาจากห้องประธานด้วยใบหน้าบูดบึ้ง มองสำรวจยี่หวารอบหนึ่ง พูดอย่างไม่พอใจว่า “ ยี่หวา ประธานบอกว่า ให้เธอชงกาแฟแก้วหนึ่งแล้วเอาไปให้ ! ” ยี่หวานิ่งไป มองแก้วกาแฟในมือของเธอ ประธานไม่ดื่มกาแฟที่เธอชง ? “ ค่ะ ! ” รีบชงอีกแก้วหนึ่งทันที กำลังจะไป ไอรดาก็เดินเข้ามาใกล้ สูดดมกลิ่นกาแฟ “ ก็ไม่มีอะไรไม่เหมือนกันนี่ ! ยี่หวา เธอรู้จักกับประธานใช่หรือเปล่า ? ” “ เอ่อ ! ไม่ค่ะ ! ” ยี่หวาส่ายศรีษะ “ ฉันไม่รู้จักประธาน ! คุณไอรดา ฉันนำกาแฟไปให้ประธานก่อนนะค่ะ ! ” ไอรดามองตามแผ่นหลังของเธอ ส่งเสียงออกมาจากลำคออย่างไม่สบอารมณ์ จู่ๆสายตาก็วาววับขึ้น เหมือนมีความคิดบางอย่างวูบผ่านไป ! ยี่หวานำกาแฟไปส่งถึงห้องประธาน ฟาโรห์กำลังจัดการกับเอกสาร “ ประธาน กาแฟค่ะ ! ” “ อืม ! ” เงยหน้าขึ้น ฟาโรห์มองยี่หวาแว๊ปหนึ่ง ลุกขึ้นยืน สูทสีเหล็กของแบรนด์ดัง เผยให้เห็นร่างกายที่สูงใหญ่ของเขา “ ต่อไป เธอ รับผิดชอบกาแฟของฉันทั้งหมด ! ” “ ค่ะ ! ” ยี่หวาได้แต่พูด ค่ะ ประธานสั่ง เธอต้องทำ ! ฟาโรห์เดินเข้ามาใกล้ ยี่หวาถอยหลังโดยอัตโนมัติ ศรีษะคล้ายกับยิ่งก้มต่ำลงไป มองปลายรองเท้าของตัวเองโดยไม่สามารถทำอะไรได้ เธอได้กลิ่นบุหรี่หอมอีกครั้ง “ เลขายี่หวา ยังชินอยู่หรือเปล่า ? ” ในกล่องเสียงทุ้มต่ำของฟาโรห์ ไม่มีความอบอุ่นสักนิด เดินผ่านเธอไป นั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ “ ค่ะ ” ยังคงเปล่งเสียงคำพูดเดียวออกมา ยี่หวารับคำพูดของเขา “ เธอจะยอมตอบตกลงใช่ไหม ? ” เธอได้ยินเสียงเบื่อหน่ายของฟาโรห์ดังขึ้นมาอีกครั้ง “ ค่ะ ! ” ตอบโดยอัตโนมัติ มีความกังวลเล็กน้อย ยี่หวาเม้มริมฝีปากเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว เงยหน้าขึ้นอย่างร้อนรน สายตาสบเข้ากับสายตาของฟาโรห์ แค่มองแว๊บเดียว จู่ๆก็เกิดใจสั่นอย่างแปลกประหลาด มองผู้หญิงที่เฉิ่มเหมือนท่อนไม้ ดวงตาของฟาโรห์กระตุกวูบ ยี่หวาก้มศรีษะลงอีกครั้ง มือเล็กที่ถือถาดสั่นอย่างหวาดกลัว ไม่เข้าใจ ทำไมฟาโรห์ต้องสอบสวนเธอด้วย ? “ เธอออกไปซะ ! ” จู่ๆฟาโรห์ก็พูดออกมา น้ำเสียงเฉียบขาด ! “ มามี้ ทำไมมามี้เพิ่งมารับผมครับ ? ” หน้าประตูศูนย์อนุบาล เด็กผู้ชาย ริมฝีปากแดง ฟันขาว ก็รอยี่หวามาจนได้ หน้าประตูไม่มีคนตั้งนานแล้ว เหลือแต่นีโอกับคุณครู “ ขอโทษครับ เชย์ มามี้เลิกงานช้า ! ” ยี่หวากล่าวคำขอโทษต่อครู “ ขอโทษนะค่ะ ครูน้ำหวาน ที่ทำให้เลยเวลาเลิกงานของคุณ ! ” “ ไม่เป็นไรค่ะคุณยี่หวา คุณกับลูกชายของคุณเหมือนกันจริงๆนะคะ ! ” ครูน้ำหวานเพิ่งเคยห็นยี่หวาครั้งแรก ก็รู้แล้วว่า เด็กผู้ชายริมฝีปากแดงๆฟันขาวๆมาจากยีนอะไรแล้ว “ ดวงตาและคิ้วของเด็กคงจะเหมือนกับพ่อมากเลยนะคะ ! ” “ เอ่อ ! ” ยี่หวารู้สึกทำอะไรไม่ถูก เสียงหัวเราะก็ไม่เป็นธรรมชาติ เพราะเชย์ไม่ใช่ลูกของเธอนี่ แต่ว่า เกือบทุกคนที่รู้จักเธอจะพูดแบบนี้กันหมด ! “ เชย์ครับ บอกลาคุณครูครับ ! ” “ อื้ม ! ครูน้ำหวานครับ ลาก่อนนะครับ ! ” เชย์เอ่ยอย่างเชื่อฟัง “ มามี้ ผมเหมือนกับมามี้จริงๆหรอครับ ? ” ยี่หวาก้มหน้าลง มองใบหน้าเล็กใบนี้ ใช่สิ เชย์ยิ่งเหมือนตัวเองมากขึ้นแล้ว แต่ว่า ไม่ว่าจะยังไง เขาไม่ใช่ลูกที่เธอเกิดจริงๆ ! “ อื้ม ! เหมือนครับ ! ” รอคุณครูเดินจากไปไกลแล้ว ยี่หวาก็จับมือของลูกชาย “ เชย์ครับ วันนี้พวกเราทานอะไรดีครับ ? ” “ แค่ได้อยู่กับมามี้ ทานอะไรก็ได้ครับ ! ” “ อื้ม ! เชย์เป็นเด็กดีจัง ! ” ยี่หวาถอนหายใจออกมารอบหนึ่ง เด็กคนนี้ เอาใจใส่มากขนาดนี้ นอกจากไม่ใช่ลูกของตัวเองแล้ว ลูกของเธออยู่ที่ไหนกันแน่ ? อยู่ดีหรือเปล่า ? ผู้ชายคนนั้นจะรักและดูแลเขาหรือไม่ ? นึกไป น้ำตาใสหยดหนึ่งก็ไหลลงมา “ มามี้ ทำไมมามี้ถึงน้ำตาไหลอีกแล้วครับ ? เป็นเพราะเชย์ไม่เชื่อฟังหรือเปล่าครับ ? ” เงยหน้าขึ้นมองยี่หวาอย่างกังวล เชย์เอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี “ ต่อไป ผมจะไม่เร่งมามี้แล้วครับ มามี้ยังไม่เลิกงาน เชย์ก็จะรอมามี้อยู่ที่หน้าประตู ! ” “ เชย์ครับ ไม่ใช่ มามี้ไม่ได้ร้องไห้ เพราะทรายเข้าตาครับ ! ” ยี่หวาปริปากอธิบายอย่างขอโทษ “ แต่ว่าไม่มีลมนี่ครับ ! จะมีทรายได้ยังไง ? ” ใบหน้าขาวนวลมีรอยยิ้มปรากฎออกมา “ เชย์ฉลาดจังเลยครับ มามี้จะไม่น้ำตาไหลอีกแล้วครับ ! ไปกันเถอะ มามี้ไปซื้อของอร่อยให้เชย์กันครับ ! ” วิลล่าใหญ่ของบ้านธนา “ แด๊ดดี้ครับ แด๊ดดี้กลับมาแล้วหรอครับ ? ” เด็กผู้ชายขี้อายใบหน้าสวย วิ่งลงมาจากบนบันได มองเห็นฟาโรห์ คล้ายกับดีใจเป็นพิเศษ “ ซอล ! ” ฟาโรห์อุ้มเขาขึ้นมา “ ได้เชื่อฟังหรือเปล่าครับ ? ” “ อื้ม ! คุณปู่บอกว่า ซอลเชื่อฟังมากเลยครับ ! ” “ อื้ม ! ” ฟาโรห์ยกยิ้มน้อยๆ “ อืม คุณปู่ล่ะครับ ? ” “ อยู่ในห้องหนังสือครับ ! ” ซอลชี้ไปยังห้องชั้นบนพร้อมพูด “ แด๊ดดี้ แด๊ดดี้จะหาคุณปู่หรอครับ ? ” “ ครับ ซอลเล่นคนเดียวไปก่อน อาบน้ำแล้วรอแด๊ดดี้ เดียวเล่านิทานให้ลูกฟังนะครับ ! ” “ ครับ ! งั้นซอลไปแล้วนะครับ ! ” ซอลเลื่อนลงมาจากอ้อมกอดของฟาโรห์ “ แด๊ดดี้ไปเร็วๆสิครับ ! ” “ ครับ ! ” ฟาโรห์มองแผ่นหลังของลูกชายที่จากไป ใบหน้าที่น่าสงสารลอยขึ้นมาในสมอง เขานึกไม่ถึงว่า แค่คืนนั้นคืนเดียว เขาก็มีลูกของตัวเอง ! ห้องหนังสือ “ แกยังรู้จักกลับมาหรอ หา ? ” บารอนเห็นฟาโรห์แล้วความโมโหก็พุ่งเข้ามา “ แกจะแต่งงานเมื่อไหร่กันแน่ ? จะหามามี้ให้ซอลตอนไหน ? ” “ พ่อเรียกผมกลับมาเพื่อพูดสิ่งนี้ ? ” ฟาโรห์ขมวดคิ้ว “ อกตัญญู ! ชิชาจากไป 3 ปีแล้ว แกยังลืมเธอไม่ได้อีกหรอ ? ” “ อย่าพูดถึงเธอกับผม ! ” สีหน้าของฟาโรห์เรียบลงทันที “ งั้นก็แต่งงาน ! สัปดาร์หน้า เป็นงานฉลองของบริษัทพอดี จะมีคุณหนูจากตระกลูอื่นมามากมาย แกเลือกหนึ่งคน ! ” “ ยังมีเรื่องอะไรอีกไหมครับ ? ” ฟาโรห์ถามอย่างเบื่อหน่าย “ หากไม่มี ผมออกไปแล้วนะครับ ! ” ไม่รอให้พ่อพูดอะไรอีก ฟาโรห์ก็ออกไปจากห้องหนังสือ ในห้องนอนเด็ก “ แด๊ดดี้ครับ ตอนสุดท้าย เจ้าหญิงหิมะขาวถูกเจ้าชายจูมพิษฟื้นหรือเปล่าครับ ? ” “ ครั้งหน้าค่อยบอกซอลครับ ! ” “ แด๊ดดี้ ไม่เอาครับ ! ผมอยากรู้ตอนนี้ครับ ! ” “ ลูกทายว่าไงครับ ? ” “ จูมพิษแล้วฟื้นครับ ! ” “ ครับ ซอลฉลาดจริงๆ ! ” หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ยี่หวาคุ้นเคยกับงานได้ดีมาก ไม่อย่างนั้น หลายปีมานี้ก็ไม่สามารถอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ เลี้ยงเด็กคนเดียว ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ในที่สุดก็ได้ใบจบมา ดังนั้น แค่ไม่กี่วัน งานที่เธอควรทำ เธอก็ทำได้ดีมาก แต่ว่า ไอรดาเหมือนกับจะหาเรื่องให้เธออยู่ตลอด ชอบให้ปัญหายากๆแก่เธอเสมอ ยังดี ที่เธอจัดการอย่างระมัดระวังดีทุกครั้ง ! วันนี้ ประธานไม่อยู่ ไอรดาไม่อยู่ “ หวา ได้ยินมาว่า ประธานพาไอรดาไปทำงานนอกพื้นที่ ! ” ปั้นชาพุ่งเข้ามาบอก “ เอ่อ ! ใช่หรอ ? ” ยี่หวาไม่สนใจเรื่องซุบซิบ ยังคงก้มหน้าเข้ากับเอกสารของตัวเอง เธออยากเรียนรู้อะไรเล็กๆน้อยๆ หายากมากที่ประธานไม่อยู่ สามารถเรียนรู้อย่างสงบใจได้ “ เธอรู้ไหม ? ผู้หญิงของประธานของพวกเราเยอะมากนะ ได้ยินมาว่า ไอรดาเป็นหนึ่งในนั้น ! ประธานเอาแต่หญิงบริสุทธิ์ เขาเกลียดความสกปรก ! ” “ อื้ม ! ” ตอบรับเสียงเรียบ ผู้ชายที่เกลียดความสกปรกมีไม่เยอะ แต่ว่า แล้วกลัวความสกปรก ทำไมถึงมีผู้หญิงเยอะมากมาย ? นี่ก็ขัดแย้งกันมาก เธอคิดว่าคนที่เกลียดความสกปรกจริงๆ ก็ไม่ควรมีผู้หญิง ดำเนินชีวิตตัวคนเดียวไม่สะอาดกว่าหรือ ? “ ประธานดื่มแค่กาแฟของเธอ หวา เธอก็เป็นผู้หญิงของประธานหรือเปล่า ? ” ปั้นชาเป็นคนที่คำพูดไม่ทำให้คนอื่นตกตะลึงก็ไม่ตายง่ายๆจริงๆ “ เอ่อ ! ” ยี่หวาเงยหน้าขึ้นกระทันหัน รอยยิ้มหายไปทันที “ ปั้นชา ความคิดสร้างสรรค์ของเธอเยอะมากจริงๆ ! ” “ แต่ว่า เธอเป็นคนที่ประธานเลือก ประธานสัมภาษณ์ด้วยตัวเอง ! พวกเราที่มาด้วยกัน มีแค่เธอคนเดียว ที่ได้รับเกียรติอย่างนี้ ! เธอรู้หรือไม่ว่า คนชั้นล่างอิฉฉาเธอมากแค่ไหน ? ” “ ฉันไม่รู้ ! ” ยี่หวายิ้มๆ “ ทำงานกันเถอะ ! ” “ หวา เธอเป็นท่อนไม้จริง ! ” ปั้นชาส่ายศรีษะ “ ก็ใช่ ประธานจะมองเธอขึ้นได้ยังไงกัน เหมือนประธานผู้ชายที่ผู้ชายมากแบบนั้น ควรจะชอบ ไอรดาผู้หญิงที่เซ็กซี่ มีเสน่ห์แบบนั้น ถึงจะถูก ! เธอเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นผู้หญิงของประธาน ! ” นี่เกี่ยวอะไรกับพวกเราไหม ? ยี่หวาพูดอยู่ในใจพร้อมถอนหายใจ “ หวา เธออายุน้อยขนาดนี้ ทำไมถึงใส่เสื้อผ้าแก่สีทึบอย่างนี้ล่ะ ? แฟนของเธอมองเธอใส่อย่างนี้ กลางคืนต้องฟันร้ายแน่ ! ” “ เฮ่อ ! ” ยี่หวาแค่ยิ้มๆ เธอไม่เคยคิดถึงความสัมพันธิ์ระหว่างชายหญิง และไม่อยากไต่ขึ้นไปเป็นนายหญิงอะไร เริ่มจากตอนอายุ 17 ปี เป็นต้นมา ก็สูญเสียสิทธิ์ที่จะรักคนอื่นแล้ว ! อืม ! ใกล้จะถึงวันที่วายุตายจากไปแล้ว ! เช็คปฏิทิน แล้ววงกลมไว้ สุดสัปดาห์นี้ เธอจะพาเชย์ไปไหว้วายุ วันนั้นเป็นวันที่วายุตาย และเป็นวันที่เธอเสียความบริสุทธิ์ไป ! “ มามี้ คุณลุงขึ้นสวรรค์จริงๆแล้วหรอครับ ? ” ยี่หวาลูบภาพถ่ายบนป้ายชื่อ เชย์มองภาพถ่ายที่อยู่บนป้ายชื่ออย่างสงสัย ในดวงตามีน้ำตาเอ่อคลอ “ คุณลุงเป็นคนดี คุณลุงอยู่บนสวรรค์ ต้องมีความสุขมากแน่ๆครับ ! จะไม่มีความเจ็บปวดอีกต่อไป ! ”