บทที่ 11 งานฉลองของบริษัท

เมื่อประธานกรรมการ บารอน เห็นผู้หญิงข้างกายของฟาโรห์ สีหน้าบูดบึ้งลงทันที แน่ชัดว่า ไม่ชอบใจผู้หญิงข้างกายฟาโรห์เป็นอย่างมาก สายตาของเซลอนมองไปรอบๆงานรอบหนึ่ง ขมวดคิ้วมุ่น เหมือนกันหมดเลย เป็นผู้หญิงพวกนี้ทุกปี ไม่มีอะไรใหม่ๆสักอย่าง ! จู่ๆเขาก็เห็นร่างๆหนึ่งที่อยู่ตรงมุมห้อง คล้ายกับยี่หวา เปรียบเทียบกับผู้ชายหน้าตาดีและผู้หญิงสวยที่รวมตัวกันอยู่ เธอเหมือนกับธรรมดามากเกินไป ไม่ได้พูดถึงหน้าตา แต่เป็นตัวเธอไม่เหมาะกับที่นี่ ก้าวใหญ่เข้าไปหา “ เฮ้ ! หวา ที่รัก ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่คนเดียว ? ” ยี่หวาเงยหน้าขึ้น ก็มองเห็นใบหน้าทะเล้นของเซลอน เรียกเขาเสียงเรียบ “ ผู้จัดการเซลอน ! ” เขาพูดเล่นเก่งจริงๆ เรียกใครๆว่าที่รักหมด แต่มองแล้วเขาก็ไม่มีเจตนาร้ายอะไร แล้วยังกลับรู้สึกสนิทชิดเชื้ออย่างแปลกๆ “ สวัดดีค่ะ ” พูดเสียงเบา ศรีษะเหมือนกับยิ่งก้มลงไปมาก ยี่หวามองปลายเท้าของตัวเองโดยไม่มีแรง งานเลี้ยงแบบนี้ ไม่เหมาะกับเธอจริงๆ เธอสามารถกลับไปโดยการลาได้หรือเปล่านะ ? “ ทำไม ? อยากกลับ ? ” เซลอนมองเธออย่างนี้ ก็รู้เลยว่าเธอนั่งไม่อยู่แล้ว เงยหน้าขึ้นอย่างตกใจ “ คุณรู้ได้ยังไง ? ” “ หวา เธอไม่เหมือนกับคนอื่นจริงๆ ผู้หญิงคนอื่น เจองานเลี้ยง อยากจะมากันอย่างทนไม่อยู่ เธอนี่สิ อยากจะกลับไป ! ” เซลอนมองสำรวจชุดราตรีบนร่างเธอ อืม เปลี่ยนชุดแล้ว เหมือนกับดีกว่าชุดทำงาน แต่ยังคงเชยอยู่มาก “ อย่างนี้ไหม ไปกับพี่เป็นยังไง ? ” “ เอ่อ ! ” ยี่หวานิ่งอึ้งไป “ ฮ่า ตกใจแล้วใช่ไหม ? ” เซลอนหัวเราะออกมา “ มองก็รู้แล้วว่า เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิง บริสุทธิ์ขนาดนี้ พี่ยังไม่กล้าทำลายเธอที่เป็นดอกไม้เก่าแก่ของประเทศแล้ว ! ” อะไรกับอะไรเนี่ย ? ยี่หวาพูดไม่ออก เธอกับผู้จัดการเซลอนสนิทกันจนถึงขั้นสามารถพูดเล่นเรื่องแบบนี้ได้แล้วหรอ ? ยี่หวาเงยหน้าขึ้น มองเซลอนอย่างแน่วแน่ ในดวงตาของเขาไม่มีความลามกสักนิด แต่กลับหนักแน่นเหมือนกับผู้ชายคนหนึ่ง ยี่หวาแน่ใจความคิดตัวเองในใจ เอ่ยเรียบๆว่า “ ผู้จัดการเซลอน บางครั้งการเสแสร้งให้เหมือนกับนักเลง ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน นิสัยจริงเป็นยังไง ก็เป็นอย่างนั้นจะดีกว่า คุณเป็นอย่างนี้ไม่เหนื่อยหรอคะ ? ” ทั้งๆที่ไม่ได้ลามกขนาดนั้น แต่กลับเสแสร้งออกมาเหมือนกับลามกมากอย่างนั้น “ เอ่อ ! ” อึ้งไปน้อยๆ เซลอนหัวเราะออกมา “ หวา เธอทำให้พี่ชายคนนี้แปลกใจจริงๆเลยนะ ! เธอดูเหมือนกับรู้จักฉันมากเลยนะ ! ” เซลอนลุกขึ้นยืน นั่งลงข้างยี่หวา ใกล้กันมาก....... ยี่หวาถอยไปด้านหลัง ให้มีระยะห่างกัน เขาก็นั่งลงตรงหน้า ยี่หวาห่างออกไปอีก จนยี่หวานั่งติดกับโซฟา..... “ หวา คุณว่าผมหล่อหรือเปล่า ? ” เซลอนถามยี่หวาอย่างมุ่งมั่น “ หล่อ ! ” เธอตอบ “ แต่ว่า คุณสามารถไปนั่งข้างโน้นได้หรือเปล่าคะ ? ” เธอลำบากใจมากเลย ครั้งแรกที่ใกล้ชิดกับผู้ชายมากขนาดนี้ เธอไม่คุ้นชิน และอีกฝากหนึ่ง สายตาเฉียบคมมองมายังทางนี้ ริมฝีปากเซลอนยิ้มกว้างอย่างอ่านยาก ขยับไปข้างหน้าต่อ “ หวา ในเมื่อคุณก็รู้สึกว่าผมหล่อ งั้นคุณเป็นแฟนผมเลยไหม ! ” “ เอ่อ ! ” ยี่หวานิ่งอึ้งไป “ ผู้จัดการเซลอนคะ ระดับการพูดเล่นของคุณ เป็นที่หนึ่งแล้วนะคะ! ” “ คุณมีแฟนหรือเปล่า ? ” เซลอนเลิกคิ้วสูง “ ไม่มีหรอกค่ะ ผู้จัดการอย่าพูดเล่นกับฉันเลยนะคะ ! ” ยี่หวาลุกขึ้นยืน เธอไม่ต้องการพูดคุยกับผู้ชายคนนี้โดยคำพูดแปลกประหลาดพวกนี้ นั่งใกล้กันขนาดนี้ ผู้หญิงในงานเลี้ยงเริ่มจ้องเธอแล้ว ใครจะไปรู้ว่า เพิ่งลุกขึ้น รู้สึกถึงสายตาสงสัยที่ถูกส่งมายังทุกทิศทาง ยี่หวาก็รู้สึกถึงความตึงเครียด จนเกือบจะสะดุดล้ม “ ระวังหน่อยสิ ! ” เซลอนยื่นมือช่วยพยุงร่างเธอไว้ “ หวาครับ ผมว่าคุณระวังหน่อยสิครับ ผม พี่ชายยังไม่ได้กินคุณเลย คุณก็ตกใจถึงอย่างนี้ แล้ว ” ยี่หวาขมวดคิ้มมุ่น อับอายมาก “ ขอโทษค่ะ ! ” เธออยากจะออกมาจากอ้อมแขนเขา แต่เขากลับกอดเอวของเธอไม่ยอมปล่อย เธอพยุงตัวเองไม่อยู่ พิงอยู่บนอกของเขา “ ฮ่า ฮ่า ผมชอบคนที่มาให้ผมกอดแบบนี้ ! ” สายตาของเซลอนไม่ลืมที่จะเหลือบไปมองฟาโรห์ที่กำลังดื่มไวน์อยู่อีกด้านหนึ่ง ยิ้มอย่างแปลกๆ แล้วยิ่งกอดยี่หวาแน่นขึ้น วางคางลงบนไหล่ของยี่หวาอย่างตั้งใจ ผมของเธอบังริมฝีปากของเขาพอดี แต่มองมาจากอีกด้านหนึ่ง เป็นภาพที่พวกเขาจูบกันอยู่ สายตาเย็นชาของฟาโรห์ ถูกส่งมา จู่ๆเซลอนก็หนาวยะเหยือก สายตานั่น เย็นชามาก อยู่ๆความรู้สึกเหมือนกับกลับไปเป็นแบบเมื่อก่อน เอ่อ ยี่หวาสำคัญกับฟาโรห์มากขนาดนี้ตอนไหน ? “ ผู้จัดการเซลอนคะ คุณปล่อยฉันนะคะ ! ” น้ำเสียงของยี่หวา เรียบต่ำลง เธอจะลำบากใจตายแล้ว “ ก็ได้ ! ผมก็รู้สึกว่า พูดคุยกันอย่างนี้ น่าเบื่อมากเลย ! ” เซลอนเปลี่ยนท่าทางร้ายๆแบบเมื่อครู่นี้ ปล่อยยี่หวาอย่างช้าๆ มองยี่หวาด้วยสายตาไร้เดียงสา ใบหน้าของยี่หวา แดงก่ำไปหมด ลำบากใจมาก เมื่อได้รับอิสระ รีบไปนั่งอีกข้างของโซฟาอย่างลนลาน ห่างจากเขาไกลๆ และสายตาที่ถูกส่งมาจากห้องโถง เหมือนธนูที่มีพิษ อยากจะยิงยี่หวาให้ตายไปจริงๆ เธอนึก พวกนั้นเป็นคนที่หลงไหลเซลอนแน่ กำลังนิ่งอึ้งอยู่ ก็มองเห็นตรงหน้าไม่ไกลนัก มีผู้ชายร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งเดินเข้ามา และสายตาของคนในห้องโถง ก็ตามติดการย่างก้าวของเขา รอให้เขาเดินมาอย่างราชาอยู่ข้างๆยี่หวาและเซลอน ยี่หวาจึงค่อยรู้สึกตัว ลุกขึ้นยืนทันที “ ประธาน ! ” “ เฮ้ ฟาโรห์ ที่รัก ทำไมนายเพิ่งมาตอนนี้ล่ะ ? ” เซลอนพูดมีความหมายอีกอย่างหนึ่ง เขานึกว่าตอนที่เขากอดยี่หวา เขาควรจะมาแล้วด้วยซ้ำ สายตาของฟาโรห์เหลือบมองใบหน้าแดงก่ำของยี่หวา มองเห็นใบหน้านวล เหมือนกับแต่งหน้าบางๆ แล้วขมวดคิ้ว ตามด้วยมองเซลอนที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยสายตาเย็นชา “ นายไร้สาระมาก ! ” “ ฉันก็เลยคุยกับยี่หวาไง ! ” เซลอนยักไหล่ “ ใช่ไหม หวา ? ” “ เอ่อ ! ” ยี่หวาไม่รู้ว่าควรพูดอะไร ได้แต่เอออือ ไม่ออกเสียง เหลือบมองฟาโรห์อย่างระวัง นั่นเป็นใบหน้าที่เย็นชาเฉียบคมตั้งแต่เกิด ไม่ได้หล่อและเนียนอย่างเซลอน บนใบหน้ามีความเย็นชาและเฉียบคมที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย ใบหน้าหล่อเหล่า ขนคิ้วหนาดก ดวงตาหนึ่งคู่ที่ดำสนิท มองไม่เห็นที่สิ้นสุด ริมฝีปากเม้มเข้าหากันน้อยๆมาหลายปีเพราะความเย็นชา มุมปากเลยโค้งลงเล็กน้อย แม้ว่าจะอยู่ต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างเซลอนก็ตาม ความเย็นชาบนใบหน้าก็ไม่ได้ลดน้อยลง “ ฟาโรห์ นายเข้มงวดเกินไปหรือเปล่า ? ทำให้หวาตกใจแล้วนะ ! ” เปล่งเสียงพูดอย่างสนุก เซลอนหรี่ดวงตาลูกพีชลง มองมือเล็กของยี่หวาที่กำแน่น ทุกคนหันมามองทางนี้กันหมด ฟาโรห์และเซลอนทั้งอยู่ตรงหน้าผู้หญิงที่แต่งกายไม่น่ามอง ผู้หญิงคนนี้มาจากไหน ? “ ประธาน ผู้จัดการเซลอนค่ะ พวกคุณคุยกันนะคะ ! ” ยี่หวารู้สึกถึงสายตาของทุกคน ลุกขึ้นยืนอย่างตื่นตระหนก เธอไม่ต้องการอยู่ร่วมกับพวกเขา เดินไปยังระเบียงที่ยื่นออกมาจากห้องโถงคล้ายกับหลบหนีสายตาที่น่ากลัวพวกนี้ สายตาของฟาโรห์ปรากฎความเย็นชาออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วหายไป กลับมาเป็นปกติ มองเซลอนด้วยสายตาเรียบเฉย แล้วพูดว่า “อย่างยุ่งกับเธอ ! ” “ ทำไม ? ” เซลอนเลิกคิ้วขึ้น “ ผู้หญิงบริสุทธิ์อย่างหวา มีไม่เยอะแล้ว ! ”