บทที่ 12 รูปร่างสมบูรณ์แบบ

ยี่หวามองลงไปด้านล่าง จึงพบว่า ร่างของเซลอนเบา และ คล่องแคล้วเหมือนแมว เขาลงไปด้านล่างโดยการปีนจากท่ออย่างรวดเร็ว “ คุณพระช่วย ! ” เธอทาบหน้าอกที่เต้นโครมคราม “ หวา ที่รัก ผมไปแล้วนะ! บ๊ายบาย ! ” เซลอนที่อยู่ชั้นล่าง ทำท่าทางส่งจูบให้ยี่หวาที่อยู่บนระเบียงดาดฟ้า หันหลังหายไปในความมืดของกลางคืน ยี่หวาโล่งใจ ยังดีที่ไม่เป็นไร แม้ว่านี่จะเป็นชั้นสอง แต่ว่ากระโดดลงไป ก็ต้องการความกล้าหาญ ผู้จัดการเก่งจริงๆ ! “ ยี่หวา นึกไม่ถึงเลยนะว่า ขนาดผู้จัดการเซลอนเธอก็ยังยั่ว ! ” เสียงแหลมดังขึ้น ไม่ต้องมอง ก็รู้ว่าเป็นไอรดา ยี่หวาหันกลับหลัง ดวงตามองไอรดานิ่ง วันนี้ เธอสวมด้วยชุดราตรีสีดำ ปกปิดอกอวบอัดของเธอไว้ ผิวขาวเนียน รูปร่างสมส่วน แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก เผยจิตใจที่ไม่สงบของเธอออกมา “ คุณไอรดา ! สวัดดีค่ะ! ” บนระเบียงเล็กแคบ อยู่ๆก็อัดแน่นไปหมด ขนาดอากาศยังไม่พอตามไปด้วย ไอรดายืนยิ้มอยู่อีกข้างหนึ่งอย่างหยิ่งยะโส คล้ายกับไม่สนใจความเย็นชาของยี่หวา ก้มหน้างลงมองเสื้อคลุมบนร่างของเธอ แล้วยิ้มเย็น “ เธอดูเธอใส่เสื้อผ้าสิ เชยจะตาย รูปร่างอย่างเธอก็อยากจะยั่วประธานและผู้จัดการเซลอน ? ” ยี่หวาหยุดสายตาไว้ที่ความมืดนอกหน้าต่าง แม้แต่มองก็ไม่มองไอรดาอีกต่อไป ผู้หญิงอย่างนี้ นอกจากให้ความอุ่นบนเตียงแล้ว ไม่มีอะไรดีสักอย่าง “ ยี่หวา ฉันเตือนแกนะ อยากจะอยู่ในบริษัทอีกต่อไป ก็ไม่ต้องยุ่งกับประธาน! ” “ คุณไอรดา ขอตัวนะคะ! ” ยี่หวาหันหลังกลับ ที่นี่อึดอัดเกินไป เธอไปดีกว่า ขนาดผู้จัดการเซลอนยังไปแล้ว เธอที่เป็นแค่เลขาเล็กๆ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อ “ ยี่หวา ! ” ไอรดากรีดร้อง เธอกล้าดียังไงไม่ฟังคำเตือนของเธอ? หึ เห็นการแต่งกายแบบนั้นของเธอ มุมปากมีรอยยิ้มของการดูถูก สายตาเหยียดหยามคล้ายกับกำลังดูถูกเธอที่มองความสามารถของตัวเองสูงเกินไป จู่ๆก็ยื่นมือออกไป “ อ๊ะ! คุณทำอะไร ? ” ยี่หวาที่เดินไปถึงประตูของระเบียง ถูกไอรดาดึงเสื้อคลุมไว้ “ คุณไอรดา กรุณาปล่อยมือด้วยค่ะ! ” “ ฉันไม่ปล่อย ! มองชุดราตรีราคาถูกของเธอสิ น่ารังเกียจจะตาย อยากยั่วประธาน หึ พอเถอะ ! ”ไอรดาใช้แรงดึงเสื้อบนร่างของยี่หวา เสื้อถูกเธอดึงออกจากกัน มีเสียงขาดดังออกมา เสื้อขาดแล้ว เผยชุดราตรีสีขาวสมบูรณ์แบบออกมา “ กรี๊ด ! ” ยี่หวากรีดร้องออกมาเสียงหนึ่ง ไอรดากลับตกตะลึงไปเลย ! เธอนึกไม่ถึงว่า เมื่อดึงเสื้อคลุมออกแล้ว รูปร่างของยี่หวาจะดีมากขนาดนี้ ! ในช่วงที่ไอรดากำลังอึ้งอยู่ ยี่หวาหันหลังวิ่งออกไป ก้มศรีษะลง หน้าของเธอร้อนผ่าว เธอไม่เคยเปิดเผยร่างมากขนาดนี้ต่อหน้าคนอื่น ถึงแม้ว่าชุดนี้จะไม่เปิดเผย แต่เมื่อเทียบกับเสื้อผ้าหัวโบราณที่เธอสวมอยู่เป็นประจำแล้ว นี่เปิดเผยมากเกินไป เนินอกเกือบจะโผล่ออกมาแล้ว ! “ คุณยี่หวา อย่าเพิ่งไป เดียวประธานกรรมการจะพูดคุยด้วยนะคะ! ” เลขาอรอยู่ที่ห้องโถงมองเห็นยี่หวา สงสัยการแต่งกายของเธอ จนเกือบจะจำไม่ได้ “ เอ่อ! ” ยี่หวาเงยหน้าขึ้นกระทันหัน “ เลขาอรค่ะ ฉันสามารถลาได้หรือเปล่าคะ ? ” “ ไม่ใช่ฉันไม่อณุญาติให้คุณลา แต่ว่า เดียวอาจจะต้องการพวกเรา เพราะนี่เป็นงานฉลองของบริษัท ไม่ใช่งานเลี้ยงทั่วไป เป็นเลขา ต้องอยู่ต่อเพื่อจะตรวจดูว่าที่ไหนมีขาดเหลืออะไรบ้าง! ” “ ค่ะ! งั้นฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ! ” ยี่หวากำกระเป๋าเล็กบนมือแน่น วิ่งไปยังห้องน้ำ จู่ๆก็ได้ยินเสียงผู้หญิงครางส่งออกมาจากห้องน้ำหญิง ยี่หวามองไปอย่างอัตโนมัติ คำพูดคลุมเคลือไม่ชัดเจนดังขึ้น “ อ้า....เบาหน่อย....ทนไม่ไหวแล้ว.......” “ แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว ? ” เสียงทุ้มต่ำเหมือนผู้ประกาศข่าว “ ฟาโรห์......คุณรอก่อนสิค่ะ ฟังฉันพูด......เมื่อครู่ไอรดามาหาฉัน เตือนฉันให้ห่างจากคุณค่ะ.......อ้า.....ฟาโรห์......” เสียงครางของผู้หญิง ทำให้ยี่หวาตะลึงนิ่งอึ้งไป เธอตกใจ ถอยหลังไปหลายก้าว แต่กลับชนเข้ากับกำแพง คุณพระ ประธานอยู่ในห้องน้ำหญิง ทำอย่างนั้นกับคนอื่น ? “ ใครอยู่ข้างนอก ! ” น้ำเสียงแหบต่ำถาม ตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของผู้หญิงที่อยู่ข้างกาย ในช่วงที่ตื่นตระหนก ยี่หวาก็หนีอย่างรวดเร็ว วินาทีต่อมา ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกอย่างแรง ยี่หวาที่เพิ่งวิ่งได้สองก้าว ถูกคนดึงข้อมือไว้ “ อ๊ะ---” กรีดร้องแล้วหันไปมอง ร้องในใจ แย่แล้ว สร้างปัญหาอีกแล้ว! “ เป็นเธอ ? ” นิ่งไป ดวงตาของฟาโรห์หรี่ลงเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหล่ามีความประหลาดใจปรากฎออกมา แล้วเปลี่ยนเป็นเย็นชา ทำให้คนมองรู้สึกถึงความตึงเครียดโดยไม่มีรูปร่าง “ ประธาน ฉันไม่เห็นอะไรสักอย่าง ไม่ได้ยินอะไร.......” ยี่หวาอยากจะกัดลิ้นตัวเองขาดจริงๆ “ ฟาโรห์ ใครคะ ? ” ผู้หญิงที่อยู่ในห้องน้ำ ถามเสียงสูง ฟาโรห์หันกลับมา ไม่พูดอะไร ร่างสูงใหญ่มีความบังคับเดินเข้ามาใกล้ เอื้อมมือกอดเอวของยี่หวาไว้ กลิ่นบุหรี่หอมพุ่งเข้าใส่จมูกของยี่หวา ทำให้เธอรู้สึกมึนนิดๆ “ ประธานคะ คุณปล่อยมือ ปล่อย......” เธอตกใจจนกรีดร้องออกมา ประธานจะทำอะไร ? แต่ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเหมือนกับพระเจ้า กลับใช้ริมฝีปากอุดริมฝีปากของเธอไว้ เวลา คล้ายกับหยุดเดิน ช่วงที่ริมฝีปากแนบชิดกัน หัวใจขของทั้งสองคนสั่นตามไปด้วย ฟาโรห์ใช้กำลังอุ้มเธอเข้าไปยังห้องน้ำผู้ชายที่อยู่ด้านข้าง ปัง แล้วปิดประตู ในห้องที่คับแคบ ยี่หวาถูกฟาโรห์กอดแน่น ริมฝีปากของเขา จูบริมฝีปากเล็กของเธอไว้ ปลายลิ้นยื่นเข้าไปในปากของเธอ รสชาติบุหรี่ทั่วไป เข้าไปในปากของเธอ ยี่หวาตะลึงนิ่งไป ! ฟาโรห์ก็ถูกอารมณ์ร้อนของตัวเองทำให้ตกใจ ! ยี่หวารู้สึกตัว ขัดขืน “ อื้อ......ประธานคะ......” แต่ว่าเธอยิ่งขัดขืน เขายิ่งบ้าคลั่ง ไม่สนใจการประท้วงของเธอ เขาเพิ่มจูบนี้ให้ลึกซึ้งมากขึ้น เธอปฏิเสธโดยการใช้แรงดันเขาให้ออกห่าง ต้องการหนีจูบจากเขา แต่ จูบของเขาเอาแต่ใจมากเกินไป ทำให้เธอไม่มีทางหนีไปไหนได้ แย่งความหวานของเธอมาอย่างลึกซึ้ง เขาไม่รู้ ว่าเป็นเพราะอะไร ริมฝีปากของเธอ ถึงได้ดึงดูดเขาอย่างนี้........ ตอนแรกเพื่อหยุดคำพูดของเธอ เลยเกิดการจูบขึ้นอย่างกระทันหัน นึกไม่ถึงว่า เมื่อจูบแล้วจะไม่สามารถหยุดได้ ยี่หวาที่ไม่มีประสบการณ์อะไรสักอย่างกลับถูกเขาจูบจนขาอ่อนยวบไปหมด และจูบของเขาค่อยๆอ่อนโยนขึ้นมา ยังมีความรู้สึกที่ไม่รู้จักอยู่ในนั้น จูบของเขาหนักและมีแรง เหมือนกับตัวเขาเอง เอาแต่ใจและสันโดษ จูบกันเป็นเวลานาน อารมณ์ของเขาไม่มั่นคง ในใจเกิดความรู้สึกที่พูดยากขึ้นมา มีความเสียใจน้อยๆ และเหมือนกับมีความรู้สึกติดค้างที่พูดยากเล็กน้อย สายตาของเขาล่องลอยออกไปไกล....... จนถึงเขาดันเธอชิดกับกำแพงของห้องน้ำ ร่างกายเธออ่อนไม่มีเรี่ยวแรงไปหมด เธอยังอิงแอบอยู่กับอกของเขา ด้วยท่าทางที่คลอเคลียแนบชิด มือข้างหนึ่งของเธอวางอยู่บนเอวผอมแต่กำยำของเขาพอดิบพอดี มืออีกข้างวางอยู่บนลำคอสง่างามของเขา ผิวของเขาดีมากๆ ใบหน้าแดงก่ำของเธอแนบอยู่บนหน้าอกของเขา รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจเต้นของเขา ยี่หวาเหม่อลอยตกอยู่ในภวังค์ สมองขาวโพรนช่วงหนึ่ง ลืมไปว่าควรจะออกห่างจากร่างเขา เงยหน้าขึ้นมองโดยไม่รู้ตัว ภาพแรกที่เห็นคือ ดวงตาสีดำสนิทและมีเสน่ห์ของเขา ตอนนี้ ที่กำลังหรี่ตามองเธอเช่นกัน ดวงตาคู่นั้นที่ลึกไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่สามารถมองเข้าไปข้างในได้ ความหอมของกลิ่นน้ำนม อยู่ตรงปลายจมูกของเขา คล้ายกลิ่นหอมของดอกซากุระในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมากับลมอ่อนๆ ให้ความรู้สึกสบายใจไม่มีที่สิ้นสุด ตามเสื้อที่ขวางกั้นไว้ เขารู้สึกถึงร่างนุ่มนิ่มของเธอ หน้าอกนุ่มทั้งสองข้างของเธอที่อิงแอบอยู่บนอกของเขา เหมือนกับมีพลังวิเศษบางอย่าง เรียกร้องความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในกายลึกๆของเขา ดวงตาสีดำสนิทมีแสงวูบผ่าน ในดวงตามีไฟกำลังแผดเผา เผยความจริงที่ซ่อนอยู่ในดวงตาออกมาอย่างคลุมเคลือ ฟาโรห์ในตอนนี้เหมือนกับเสือดาวที่จำศีลนานแล้ว ปล่อยลมหายใจอันตรายถึงขีดสุดออกมารอบกาย ทันทีที่ยี่หวาตื่นจากภวังค์ รีบดันเขาออกห่างทันที แต่ว่า ในพื้นที่ที่คับแคบ ทั้งสองคนได้แต่ยืนหันหน้าเข้าหากัน “ เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น เธอควรรับผลที่ตามมาทีหลัง ! ” น้ำเสียงของฟาโรห์แหบต่ำ ดวงตามีเสน่ห์ล่อลวงผู้อื่นให้หลงไหล ลมหายใจร้อนกระทบลำคอเรียวของเธอ รุ่มร้อน ทำให้รู้สึกคัน หัวใจของเธอ เต้น ตึกตัก ตึกตัก ขึ้นมาอย่างแรง “ ประธานคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉัน.......” รู้สึกถึงร่างที่ตึงแน่นของเขา เธอลองอธิบายกับเขา สับสนในใจน้อยๆ เธอสร้างปัญหาแล้วจริงๆ ! แม้ว่าปัญหานี้จะแปลกไปนิด แม้ว่าจะไม่โทษเธอ แต่ แต่ว่า ใต้ฟ้าไม่มีที่ที่พูดถึงเหตุผลสักที่....... “ เธออะไร ? ” เสียงของเขาชัดเจน ดวงตามีเสน่ห์ของเขาหยุดอยู่ที่ดวงตาไร้เดียงสาของเธอ รอยยิ้มบริสุทธิ์แต่กระชากวิญญาณของคนมอง ยี่หวามองใบหน้าหล่อเหล่าสมบูรณ์แบบที่อยู่ใกล้อย่างลำบากใจ ในใจตื่นตระหนก หันหน้าไปข้างๆ “ ประธานคะ คุณเปิดประตูก่อนสิคะ แล้วพวกเราค่อยคุยกัน.......” ฟาโรห์ยิ้มน้อยๆ มองริมฝีปากแดงของเธอนิ่ง ใบหน้าที่แต่งอ่อนๆผิวเนียนเหมือนครีม ดวงตาที่หลบหลีกน้อยๆใสเหมือนน้ำ ริมฝีปากแดงสวย รวมแล้วมีเสน่ห์ ดวงตาของฟาโรห์อ่อนแสงลง จู่ๆก็ก้มศรีษะลงจูบเธออย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่ง ริมฝีปากนุ่มลื่น ถึงกับแตะต้องแล้วก็ไม่สามารถปล่อยได้ ร่างของทั้งสองคนสั่นสะท้าน ยี่หวาเบิกตาโพรงอย่างไม่เชื่อ เสียงตกใจยังไม่ทันได้เปล่งออกมาจากปาก ก็ถูกเขากลืนกินเข้าไปในปากของเขาโดยไม่มีเสียง