บทที่ 14 มาร่วมสนุก

อายุ 17ปี ! อายุ 17 ปีของเธอ สำหรับเธอแล้ว เป็นช่วงอายุ 17 ปี ที่มืดมน ปีนั้น เธอสูญเสีบไปมาก........ “ ทานข้าวด้วยกันเถอะ ! ” จูเลีรู้สึกดีต่อยี่หวาอย่างแปลกๆ “ ฉันเลี้ยงคุณ ! ” “ นี่เหมาะสมไหมค่ะ ? ” ยี่หวานึกไม่ถึงเลยว่า ดีไซน์เนอร์อันดับหนึ่งของ vl จะเชิญเธอทานข้าว “ ทำไมไม่เหมาะสม ? หรือว่าคุณไม่หิว ? ” จูเลีบเลิกคิ้วที่ตกแต่งสวยจนสูง มองยี่หวา “ หรือไม่ก็ คุณไม่อยากทานข้าวร่วมกับฉัน ? ” “ จะเป็นไปได้ยังไงกันคะ ? งั้นขอบคุณนะคะ! ” จูเลยเป็นคนที่เธอนักถือมาตลอด งานดีไซน์มากมายของเขา ดังมาก ยี่หวานึกไม่ถึงว่า จูเลยจะเข้าหาคนง่ายขนาดนี้ “ วันนั้นที่คุณบอกว่างานดีไซน์ของฉันมีตำหนิ ฉันแปลกใจจริงๆ ! ” “ ขอโทษนะคะ ฉันพูดมั่วเองค่ะ ! ” “ แต่ว่า ชุดนั้นมีตำหนิจริงๆ ! ” จูเลียไม่ได้ปิดบังอะไรสักอย่าง “ ก่อนที่จะขึ้นเวที เสื้อตัวนั้น ปริแตก ฉันใช้เข็มกลัดช่วยนางแบบกลัดเสื้อไว้ ! ” “ ทำไมถึงปริแตกคะ ? ” ยี่หวาสงสัย ก็ว่า เธอเห็นเสื้อตัวนั้นที่เอวไม่รัดพอ ไม่เหมือนกับงานดีไซน์อื่นๆของจูเลย “ แข่งขัน ! ” จูเลียพูดแค่สองคำ แต่ยี่หวาฟังไม่เข้าใจ ทั้งสองคนพูดคุยกันเดินออกมาจากห้องทำงานของจูเลีย “ ฟาโรห์ ! ฉันกับหวามาก็ได้แล้ว นายเป็นประธานของพวกเรา ทำไมถึงตามมาร่วมสนุกด้วย ? ” เสียงของเซลอนดังมาจากระเบียงทางเดินอีกด้านหนึ่ง ยี่หวาอึ้ง มองไป ระเบียงอีกข้างเสียงดังขึ้นมาทันที การมาของฟาโรห์ ทำให้เกิดเสียงดังขึ้น โดยเฉพราะเขาและเซลอนปรากฎตัวอยู่ที่ระเบียงนั้นด้วยกัน เกิดเสียงพูดคุยกันทันที พนักงานของ vl หลายคน ยื่นศรีษะออกมาจากห้องทำงานมามองประธานใหญ่ของบริษัทธนากันหมด แค่มองใบหน้าเย็นชาสมบูรณืแบบของเขา มีความรู้สึกแบบเวียนศรีษะเกิดขึ้น ร่างสูงสวมด้วยสูท ยังคงไม่มีรอยยับสักนิด รองเท้าหนังเงาเหมือนกับกระจก ดวงตาเหมือนเหยี่ยวที่แย่งวิญญาณคู่นั้น รวบรวมพลังไว้ และรอบกายเขา คล้ายกับมีอากาศแข็งแกร่ง เดินผ่านทางเดิน ทำให้ผู้หญิงที่อยู่ในห้องทำงาน หลงเข้าไปในเสน่ห์ของเขา และทำให้ผู้ชายที่อยู่ในนั้น ยอมจำนนอยู่ใต้อำนาจเย็นของเขา พูดง่ายๆคือ เสน่ห์ที่ไม่เหมือนใครที่ออกมาจากเขา ทำให้เกิดอาการกลัวและหลงไหล...... บนใบหน้าเซลอนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองแล้ว คล้ายกับเข้ากับคนง่าย แต่ว่า ฟาโรห์ กลับเหมือนกับน้ำแข็งก้อนหนึ่ง ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน ก็คือกองไฟกับน้ำแข็ง ! แต่ว่ายืนอยู่ด้วยกัน กลับเข้ากันได้ดี เมื่อฟาโรห์มา ขนาดประธานของ vl ยังต้องมารับด้วยตัวเอง สิ่งที่ผู้ชายควรมี ไม่ต้องสงสัย ผู้ชายสองคนนี้ มีหมด ! ยี่หวาเบะปาก ถอยหลังไปด้านหลังผู้คนก้าวใหญ่ๆอย่างรู้ตัว ก้มศรีษะลงจนไม่สามารถก้มได้อีก ทำตัวให้เล็กเหมือนกับนกกระจอกเทศ ตัวเล็กตัวหนึ่ง ความรู้สึกตามสัญชาตญาณ รู้สึกถึงความอันตรายร้ายแรง........ เพราะเธอรู้สึกถึงสายตาน่ากลัวผ่านผู้คน มายังเธอ จูเลียมองเหลือบมองยี่หวา “ หวา พวกเราไปทางนั้นเถอะ! ” “ ค่ะ ! ” รีบตอบตกลงทันที ยี่หวาตาวจูเลียไปยังทางเดินอีกด้านหนึ่งลงไปชั้นล่าง “ คุณเหมือนกับ กลัวประธานของพวกคุณมาก ! ” บนบันได จูเลียพูดพร้อมรอยิ้มบางๆ “ เอ่อ ! ไม่ใช่ค่ะ! ” ในใจของยี่หวาตื่นตระหนก จูเลียแค่หัวเราะอย่างรู้ทัน “ ประธานฟาโรห์ นอกจากหลายใจเล็กน้อยแล้ว ความสามารถในการทำงานดีสุดๆเลย ! ” ใช่ หลายใจมากเลย เธอเห็นเขาสองครั้งแล้ว อย่างน้อยจูบผู้หญิงสองคนแล้ว ! ยี่หวานึก ไม่ซุบซิบดีกว่า งานของเธอ ไม่ใช่การซุบซิบ ! จูเลียมองยี่หวาที่เงียบไป “ ไปร้านอาหาร ภาคเหนือ ที่อยู่ติดกับบริษัทของพวกเรา เป็นยังไง ? เธอไม่รังเกียจร้านเล็กนะ ? ” ยี่หวาอึ้ง จูเลียนักดีไซน์ไปที่ที่เล็กๆแบบนั้นด้วย เธอนึกมาตลอดว่า เหมือนเธอที่เป็นหัวหน้าอย่างนี้ ควรไปร้านอาหารตะวันตก “ ไม่หรอกค่ะ ฉันชอบทานอาหารภาคเหนือที่สุดเลยค่ะ ! ” “ งั้นดีเลย ! ” จูเลียพูดอย่างดีใจ “ ไปกันเถอะ ! ” ทั้งสองคนเดินออกจากตึก แต่ว่าที่หน้าประตูตึก จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมา ทั้งสองคนหันกลับไปมองพร้อมกัน มองเห็นเซลอนและฟาโรห์เดินออกมาด้วยกัน ร่างทั้งสองคนสูงใหญ่ ดึงดึดสายตาผู้คนได้มากกว่า “ หวา คุณเดินเร็วขนาดนี้ทำไม ? ” เสียงใหญ่ของเซลอนดังมา ยี่หวาหดคอ หันกลับมา พวกเขาเดินมาอยู่ตรงหน้าพวกเธอสองคนแล้ว ยี่หวาเรียกอย่างระมัดระวัง “ ประธาน ผู้จัดการ ! ” ฟาโรห์มองจูเลียวูบหนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อยช้าๆ นับว่าทักทายแล้ว “ ฉันกับหวาจะไปทานอาหารภาคเหนือ ประธานฟาโรห์กับผู้จัดการเซลอนคงไม่ไปที่แบบนั้น ดังนั้น ฉันไม่เชิญพวกคุณแล้ว ! ” จูเลียพูดอย่างสง่างาม “ หวา ไปกันเถอะ ! ” “ อื้ม ! ” ยี่หวาแอบดีใจข้างใน หันหลังอย่างรวดเร็ว “ ไม่เชิญพวกเรา ? ได้ยังไง ? ” เซลอนพึมพำเสียงเบา แอบเหลือบมองฟาโรห์ที่อยู่ข้างๆ ตะโกนพูดกับทั้งสองคนที่เดินไปแล้ว “ ฉันชอบที่ ที่เล็กที่สุดเลย อาหารของที่เล็กๆอร่อย ! อาหารเหนือยิ่งอร่อย ! จูเลียที่รัก ผมก็ไป ครับ รอผมด้วย.....” จูเลียหันกลับไปอย่างแปลกใจ ยี่หวากลอกตา ผู้จัดการเซลอนชอบร่วมสนุกจริงๆ “ ฟาโรห์ นายก็ไปสิ ทานด้วยกันสนุก ถึงเวลาทานข้าวแล้วด้วย ! ” แต่เดิม นึกว่าฟาโรห์จะไม่ไป นึกไม่ถึงว่าเขาจะพยักหน้า “ ทำไมจะไม่ได้ ? ” จูเลียและยี่หวาที่ยังอึ้งอยู่ ฟาโรห์และเซลอน กลับเดินไปยัง ซอย ที่อยู่ข้างๆ vl ก่อน “ คุณพระช่วย ! นี่ยังคงเป็นฟาโรห์ที่ฉันรู้จักอยู่มั้ย ? ” จูเลียยังคงอึ้ง “ คุณจูเลีย คุณรู้จักประธานของพวกเราหรอคะ ? ” ยี่หวาถามอย่างสงสัย “ อื้อ ! เมื่อนับแล้ว ฉันรู้จักเขา มาเกือบสิบปีแล้ว ! ” “ หา ! ” “ หาอะไรหา ? เขาเป็นรุ่นน้องฉัน ! ” “ รุ่นน้อง ? ” ยี่หวาอึ้ง มองแล้ว จูเลียกับฟาโรห์อายุก็คล้ายๆกัน ประธานน่าจะ สามสิบแล้ว ! “ สงสัยหรอ ? งั้นฉันก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น แต่ว่า ฉันสามสิบสองปีแล้ว ! ” จูเลียถอนหายใจ “ เวลาทำให้คนแก่ ! ” “ ไม่ คุณจูเลีย คุณไม่แก่สักนิด ! ” ยี่หวาส่ายศรีษะ “ คุณสามารถตัดคำว่าคุณทิ้งหรือเปล่า ? เรียกฉันว่า พี่จูเลียเลย! ” จูเลียมองเธอ “ อื้ม! พี่จูเลีย ! ” “ พวกคุณเร็วหน่อยสิครับ ! จูเลียที่รัก คุณไม่อยากเลี้ยงอาหารใช่หรือเปล่า ? ” เซลอนตะโกนอยู่ข้างหน้า “ พวกเรารีบไปกันเถอะ ! เด็กพูดมากคนนั้น เร่งแล้ว ! ” จูเลียพูดถึงเซลอน “ งั้นพี่ก็รู้จักผู้จัดการเซลอนมาหลายปีแล้วใช่มั้ยคะ ? ”