已经是第一章了
บทที่ 146 คุณยังมีฉัน
“รานิน คุณช่างไร้ความรู้สึกนัก！”จูเลียพูดออกมาอย่างผิดหวัง เหมือนสัตย์น้อยที่บากเจ็บ แล้วถูกเข็ญไปห้องผ่าตัด ทั้งทางเดินของตึก ก็เต็มไปด้วยเสียงเจ็บร้องอันเจ็บปวดของเธอ
ถึงแม้เธอจะใช้สุดแรงที่มีในการเรียกร้อง ก็เหมือนทั้งร่างกายถูกดูดไปทั้งตัว ในสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ร้องกรี๊ดจนเหมือนจะไม
已经是最新一章了
加载中
