已经是第一章了
บทที่417: เก็บของดีไว้
แทบจะแค่พริบตาเดียว ในอากาศก็ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นปัสสาวะ
กลิ่นเหม็นฉุนที่โชยมาจากร่างกายของตนเอง มองดูสีหน้าของคนรอบกายที่เดินอ้อมผ่านเธอเพื่อหลบหลีกด้วยความรังเกียจ มาลาตีที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนคนบ้าอึ้งไปครู่นึง จู่ๆในใจเกิดความเศร้าขึ้นมาและร้องไห้ฟูมฟายเสียงดัง
เสียงร้องไห้เศร้าสุดๆ เธอรู้สึก
已经是最新一章了
加载中
