ตอนที่60 ถ้าโดนจับไป

ตอนที่60 ถ้าโดนจับไป ถ้าไม่ไป เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอเขาอีก แต่คำพูดในใจ ไม่รู้ว่าสาเหตุเป็นคำพูดของธนัทเหรือเปล่า เธออยากได้เจอผู้ชายคนอย่างรีบเร่ามาก ถ้าไป.... นึกถึงสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้ง นัชชาไม่รู้จะเอาไงต่อ เธอกลัวว่าเตชิตไม่วนใจเธอ ถ้าเผชิญหน้าเขา เธอกลัวว่าเธอตื่นเต้นมากจนพูดอะไรไม่เป็น ทันใดนั้น นัชชานึกถึงอะไรแล้วค่อยลุกขึ้นจากโซฟา วิ่งไปยังห้องรับฝากของที่ชั้นสอง มีชุดหนึ่งคือเตชิตเคยส่งให้เธอเมื่อก่อน เธอคิดไปสักพัก แล้วดึงออกมาชุดสูทบางๆไนลอนสีดำ ดูในกระจกแล้ว รู้สึกว่า สไตล์กับขนาดเหมาะกับตัวมาก สีดำจับคู่เสื้อผ้าอื่นได้ง่าย ใส่แล้วรู้สึกเป็นผู้หญิง เธอใส่แล้วม้วนตัว รู้สึกพอใจมาก เธอไม่ได้เจอหน้าเตชิตเป็นช่วงเวลาแล้ว ไม่รู้ว่าเห็นเขาแล้ว ปฏิกิริยาของเขาจะเป็นยังไง ประหลาดใจ หรือตกใจ นึกถึงที่นี้ นัชชาแอบกัดฟัน ไม่ว่าคืนนี้จะเป็นยังไง จะได้เจอคนที่อยากเจอหรือเปล่า เธอก็อยากไปลองดูก่อน เขาทำไปเยอะเพื่อเธอแล้ว เหมือนกับคำพูดของธนัท ต้องมีคนก้าวออกไปเป็นคนแรก ................ สองทุ่ม นัชชาปรากฏตังอยู่ที่ประตูของมิวส์คลับเฮาส์ตรงเวลา ลงรถแท็กซี่ เงินทอนเธอก็ไม่เอา มองไปอาคารสูงๆ หัวใจตื่นเต้นมาก เธอดึงเสื้อด้วยควากระสับกระส่าย เธอมาที่นี่ด้วยแรงดลใจ แต่มาถึงแล้วไม่กล้าเดินเข้าไป แต่ยังไงก็มาถึงแล้ว ไม่มีเหตุผลว่าไม่เข้าไป เธอยืนที่หน้าประตู เธอไม่อยากถอยตัวกลับ นัชชาเข้าไปมิวส์คลับเฮาส์ แต่ถูกคนที่เฝ้าประตูขวางไว้ทางเข้า มีคนหนึ่งก้มตัวลงมาโดยมีมารยาทแล้วถามว่า“คุณสวย กรุนาแสดงบัตรสมาชิกให้นะครับ” บัตรสมาชิก? นัชชารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนที่จะมา คุณธนัทไม่ได้บอกว่าเกณฑ์ที่ใช้การบริโภคที่นี่ต้องการบัตรสมาชิก อย่าบอกว่าเป็นบัตรสมาชิกเลย ก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยมาใช้บริการที่นี่เลย ไอแห้งสักหน่อย รีบพูดว่า “โทษที ฉันมาหาเพื่อนที่นี่ เพื่อนอยู่ข้างใน ฉันเข้าไปสักพักแล้วรีบออกมา” ยามสองคนนั้นยิ้มด้วยคำขอโทษ“ขอโทษครับ ถ้าไม่มีบัตรสมาชิกเราปล่อยคุณเข้าไปไม่ได้ครับ คุณสามารถเรียกเพื่อนคุณออกมารับเข้าไปได้” ถ้าเขาออกมารับได้ ฉันก็ไม่ต้องแอบตามมาที่นี่แล้ว ภายในหัวใจของนัชชาบ่น ทำไม่อยากเจอหน้าเขายากลำบากขนาดนี้ แต่ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส นัชชาออกเสียงนุ่มนวล แถมทำท่าทางเพ้อฝัน“คุณก็ปล่อยฉันเข้าไปเถอะ ดูสิ ฉันก็ไม่ใช่คนเลวร้าย ไม่สามารถทำอะไรได้ ถ้าคุณไม่ไว้ใจ คุณสามารถตามฉันเข้าไปได้....” นัชชากำลังพูดอยู่ รูสึกด้านหลังมีเงาดำๆกำลังครอบคลุมมา ในขนาดเดียวกันเธอเห็นยามสองคนนั้นเรียกว่า “คุณเตชิต”ด้วยความเคารพ รอยยิ้มยังแขวงอยู่บนใบหน้าของนัชชา ร่างกายของเธอเหมือนแข็งไปหมด นี่เป็นโชคร้ายหรือโชคดี ทำไมพบเจอเขาอยู่ที่นี่ คำพูดเมื่อกี๊เขาได้ยินหรือเปล่า เธอยังต้องวางแผนว่าบังเอิญได้พบเขา ถ้าหากว่าเตชิตได้รู้ว่าเธอตามมาหาเขาที่นี่ เขาจะหัวเราะเธอไหม? นัชชาหายใจเข้าลึกๆ ในขนาดที่เธอหันตัวกลับ การกระโดดหัวใจของเธอเหมือนกับจะกระโดดไปถึงจุดสูงทีสุดเลย เงาตัวยาวๆเข้าสู่ส่ายต่ของเธอ กางเกงสูทสีดำ คู่กับรองเท้าแบบธุรกิจสีดำ ถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่เธอคิดถึงอยู่จะเป็นใครได้? แต่เตชิตทำท่าราวกับได้พบเจอคนที่ไม่รู้จักกัน สายตามองไปทั้งตัวของเธอแล้วขยายไป น้ำเสียงเยือดเย็นมาก“หลีกไป” หรือว่าเป็นน้ำเสียงของเขาเยือดเย็นมาก หรือว่าเป็นสายตาของเขาแปลกมาก นัชชาถอยหลังไปสักนิดด้วยจิตสำนึก เธอปฏิกิริยากลับมา ผู้ชายคนนั้นหายตัวไป ธนัทยืนอยู่ข้างๆเตชิต มองไปยังสายตาของเธอแล้วเดินตามเข้าไป ในช่วงเวลาแห่งการผ่านไป ผู้ชายนั้นเปลี่ยนสีหน้า คนที่ช่างคิดเหมือนเขา เดาออกทันทีแล้วอ้าปากเล็กน้อยถามว่า“แกบอกเธอ?”ธนัทไม่แสดงท่าทียอนรับหรือไม่ยอมรับ “เธอมาก็มาแล้ว ให้เธอเข้ามาก่อนสิ” เตชิตไม่ตอบ บีบปากบางๆเป็นเรเดียน ธนัทก้าวเท้าเดินเข้าสองก้าว กลัวว่าเขาฟังไม่ชัดเจน ถอนหายใจยาวๆ “คลับของเรามีคนเดินไปเดินมา ถ้าใครเห็นเธอมาอยู่คนเดียวทั้งสวยทั้งไร้เดียงสาด้วย ถ้าโดนคนอื่นพาไปไหน ผมเป็นห่วงมาก....” ผู้ชายคนนี้จู่ๆก็หยุดเดิน ธนัทหยุดตสมไม่ทัน เดินไปอีกก้าวด้วยจิตสำนึก แล้วรูสึกว่าตัวเองเดินไปเกินข้างห้าเตชิต ยกมือแตะจมูกแล้วถอยหลัง “เรียกคนขับส่งเธอกลับไป” “ผมไม่พูดแทน ถ้าอยากส่งคุณไปพูดเอง” ผู้ชายคนนี้หลับตาเล็กน้อย“ไอธนัท” “เอาเถอะ ไม่ต้องอายหรอก เดี๋ยวโดนคนอื่นแย่งไป คุณจะรู้สึกผิด” นักเสิร์ฟนำทางที่ยืนอยู่ข้างๆรู้สึกว่าอึดอัดเล็กน้อยแล้วมองไปทางอื่นสายตามองไปจมูก จมูกมองไปหัวใจ เขาแอนพูดอยู่ในใจว่า ผมไม่ได้ยินอะไร อีกสักพัก ดวงตาของเตชิตกระแสไฟผ่านไป แล้วเก็บการแสดงที่ผิดปกติบนใบหน้าของเขา เหลือประโยคเดียว“ให้เธอเข้ามา” ธนัทมองเขาเดินไปไกลจึงถอนหายใจ รีบให้นักเสิร์ฟพานัชชาเข้ามา มองเห็นตัวเล็กๆของเธอ ทันใดนั้นเขารู้สีกเจ็บใจ “คุณเป็นอะไรไหม” น้ชชาส่ายหัว “ไม่เป็นไรค่ะ” “โดเค คุณไปนั่งที่ห้องเองก่อน หรือว่าตามผมเข้าไป?” นัชชายังตื่นเต้นอยู่“พี่ธนัท เดียวจะมีคนมาเยอะไหม ฉันอยู่ที่นี่จะสะดวกไหมคะ” “ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะมีอีกสามคนมา พวกเขาเป็นเพื่อนร่ามงาน ไม่มีอะไรไม่สะดวกหรอก ผมจะบอกเขาว่าคุณเป็นเพื่อนผม”ธนัทมองเธออีกที “คุณเตรียมตัวดีๆก็พอแล้ว” นัชชาคิดแล้วพยักหน้า “ฉันไปด้วย” ธนัทไม่เคยคิดว่าเธอมีความกล้าหาญขนาดนี้ ยิ้มแล้วพูด“โอเค” แล้ว เตชิตเพิ่งนั่งลงในห้องไปสักครู่ ก็ได้เห็นเพื่อนที่ดีของเขาพาผู้หญิงของเขาเข้าไปในห้อง เดิมที่บอกแล้วห้ามพาหญิงสาวมาด้วย จู่ๆมีสาวๆที่สวยขนาดนี้เดินเข้ามาด้วย ทุกคนแกล้งว่า “ธนัท เราตกลงกันแล้วคืนนี้เป็นปาร์ตี้ของผู้ชาย แกไม่ทำตามสัญญานะ”คนที่ใส่แว่นตาสีดำพูด คนที่ใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีน้ำเงินนั่งอยู่ข้างๆพูดตาม “ก็ใช่สิ รีบแนะนำสาวสวยคนนี้ให้เรารู้จักด้วย” ธนัทวางมือบนไหล่ของนัชชาด้วยมารยาท ผลักเบาๆเธอไปข้างหน้า “นี่คือเพื่นผม คุณนัชชา” พูดจบ เขาแนะนำให้นัชชาอีกว่า“นี่คือคุณธาตรี คุณนภัทร คุณเรียกเป็นพี่ไปหมดก็แล้วกัน” ส่วนครึ่งประโยคทีหลัง เขาตั้งใจพูดให้คนบางคนที่ไม่ออกเสียงนั่งอยู่ตรงกลางได้ยิน นัชชาเป็นหญิงสาวที่เชื่อฟัง เรียกตาม“พี่ธาตรี พี่นภัทร สวัสดีค่ะ” “สวัสดีครับ มาๆ เชิญนั่งครับ”คนที่เรยกว่าพี่นภัทรตบโซฟาข้างๆตัวพูดถึง นัชชายิ้มแล้ว สายตามองไปยังคนที่นั่งอยู่ตรงกลางของโซฟา ไม่เคยคิดเลยเขาก็กำลังมองตัวเองอยู่ สายตาของสองคนนี้ประสบกัน การกระโดดของหัวใจตื่นเต้นมาก เธอมองกลับยอ่างรวจเร็ว หูได้ยินแต่เสียงหังใจกระโดดของตนเอง