已经是第一章了
บทที่ 30 เป็นเรื่องจนได้
“งั้นก็หยุดเลยค่ะ ไม่ยังงั้นก็กลับบ้านตอนนี้เลย”
“ก็ได้ๆยอมแล้วๆ”
“งั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วค่ะ”
“แต่งตัวอะไรให้ยุ่งยาก เดี๋ยวก็ได้ถอดอยู่ดี” ชายร่างสูงพูดพึมพรำกับตัวเอง แต่มีหรือที่เธอจะไม่ได้ยินเสียงที่รอดออกมานั้น ทำเอาเธอจ้องเขาตาเขม็ง ก่อนที่เขาจะรีบหลบสายตา แต่ก็ไม่วายแอบยิ้มกลุ้มก
已经是最新一章了
加载中
