已经是第一章了
ตอนที่7ผู้หญิงน่ากลัวจริงๆ
ตอนที่7ผู้หญิงน่ากลัวจริงๆ
“ฉันได้ยินประธานโจวแห่งบริษัทต๋ารุ่ยบอกว่าเธอใส่ยาลงไปในเหล้าของเขาต้องการที่จะทำข้อตกลงกับใครบางคนรึไง?”เมื่อหม่าหยินวี่เอ่ยปากท่าทางยิ่งดูเย่อหยิ่งและก้าวร้าวเสียงนั้นดังมากจนคนที่ยืนอยู่ด้านนอกออฟฟิศก็ยังได้ยินดึงดูดสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนทันทีและมองมาที่ตัวเธอด้วย
หม่าหยินวี่จงใจทำ
หน่วนหยางเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่มองลงมาที่เธอตรงหน้าอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
สวยนั้นก็สวยอยู่ผ้าคลุมไหล่สีน้ำตาลอมแดงเหมือนสาหร่ายที่สยายปกคลุมการแต่งหน้าที่ประณีตจนหาข้อบกพร่องไม่ได้ชุดกระโปรงชาแนลที่ห่อหุ้มร่างกายที่สวยงามเมื่อมองแว้บแรกราวกับผู้หญิงคนนี้เดินออกมาจากโปสต์การ์ดจะมีก็แต่การแสดงออกที่เลอะเทอะเท่านั้นที่ทำลายความงามโดยรวม
คนชั่วมักจะบ่นก่อนเสมอโอ้ไม่ถูกสินี่เป็นคนชั่วบ่นกับคนชั่วจากนั้นคนชั่วร้ายก็กลับมาวางกรอบขุดหลุมพรางใส่เธออีกครั้ง
หน่วนหยางยิ้มให้เธออย่างเย็นชาทันใดนั้นก็คิดถึงสำนวนที่พูดถึงการสมคบคิดกัน
“มีอะไรอีกไหม?ไม่ได้บอกด้วยเหรอคะว่าฉันเตรียมจะถ่ายรูปอนาจารเพื่อข่มขู่ประธานโจวน่ะ?”
ถ้าจะประณามใครก็ไม่ต้องคิดถึงข้ออ้างสิ
“เวินหน่วนหยางฉันหลงคิดว่าเธอเป็นคนดีที่แท้ก็เป็นคนไร้ยางอายแบบนี้เองธุรกิจนี้ฉันได้เจรจากับประธานโจวมานานแล้วที่ให้เธอไปเพราะอยากจะให้ช่วยดูแลสักหน่อยถึงเธอจะคิดเก็บไว้กินคนเดียวก็ไม่จำเป็นต้องใช้ลูกเล่นแบบนี้หรอกนะแล้วตอนนี้มันก็จบแล้วขโมยไก่ก็ไม่ได้เสียข้าวสารไปอีกหนึ่งกำมือธุรกิจโดนเธอทำให้เสียหายไปแล้วประธานโจวไม่ยอมที่จะร่วมมือกับบริษัทของเราเธอรู้หรือเปล่าบริษัทเสียหายไปเท่าไหร่?ข้อตกลงการค้ามูลค่ามากกว่าล้านเหรียญถูกความคิดว่าตัวเองถูกอยู่ตลอดเวลาของเธอทำให้พังลงไปแล้วเธอจ่ายคืนไหวเหรอ?”
หม่าหยินวี่ยิ่งพูดอารมณ์พลุ่งพล่าน
พ่วงด้วยความเคียดแค้นชิงชังเป็นอย่างยิ่ง
หน่วนหยางมองริมฝีปากสีแดงเพลิงเธอกลัวจริงๆว่าหล่อนจะหายใจไม่ทัน
ตั้งแต่หม่าหยินวี่รับตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปหน่วนหยางก็อดทนมาโดยตลอดทุกครั้งที่อดทนจนแทบจะระเบิดออกมาหน่วนหยางก็จะคิดถึงค่าผ่อนบ้านในแต่ละเดือนค่าเล่าเรียนของลูกสาวค่ายาของแม่ขาที่พิการของพ่อและราคาสิ่งของที่สูงขึ้นอาการเก็บกดถูกระงับไว้ทั้งหมดเธอทำได้เพียงแค่ทนทนทนเท่านั้น
ตอนนี้งานก็หาได้ยากบนถนนมีนักศึกษาใช้ไม้กวาดกวาดใบไม้ไปมาราวกับใบไม้ที่ร่วงหล่นในฤดูใบไม้ร่วงนี่เป็นเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้นไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานแถมยังมีลูกติดหนึ่งคนแบบเธอเลย
อย่างไรก็ตามเมื่อนิ้วมือที่ทำอย่างประณีตสวยงามของหม่าหยินวี่ทิ่มเข้ามาที่หัวของเธอมองดูแล้วเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจเมื่อดึงมือออกไปก็เกิดเป็นรอยข่วนหนึ่งแถวความโกรธที่เกิดขึ้นในใจนั้นไม่สามารถทนได้เธอคว้าแฟ้มเอกสารแล้วฟาดลงไปบนมือของหม่าหยินวี่
“คุณควรรีบออกไปให้พ้นหน้าฉันไม่อย่างนั้นฉันจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ”นี่เป็นครั้งแรกที่หน่วนหยางโมโหเดือดดาลขนาดนี้ในออฟฟิศ
หม่าหยินวี่เจ็บปวดจนเสียลุคที่พยายามสร้างไว้“เวินหน่วนหยางเธอ...”
หน่วนหยางลุกขึ้นแล้วเดินไปใกล้เธอ“เธอเธอเธออะไรคุณจะไม่จบหรือไม่จบโจวเต๋อเซิงเป็นคนยังไงคุณเกือบจะหลอกเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาคนที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ทางธุรกิจฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าคุณเป็นคนยุให้คนแซ่โจวใส่ยาในแก้วเหล้าของฉันคุณมันเป็นคนดีส่วนพวกคนชั่วร้ายจะมาคอยฟ้องอยู่ที่นี่สินะจิตสำนึกของคุณมันถูกสุนัขกินไปแล้วใช่ไหม?มีเพื่อนร่วมงานอย่างคุณมันช่างเป็นความอัปยศของฉันจริงๆคุณเจ้านายอย่างมากฉันก็แค่ไม่ทำงานนี้แล้ว!”
แรงโต้กลับนี้ทำให้สวี่อวิ๋นตกใจจนอ้าปากค้างมีคำพูดโด่งดังที่ใครคนหนึ่งกล่าวเอาไว้ว่า:อย่าระเบิดในความเงียบเพราะในความเงียบจะระเบิดออกมา
ผู้หญิงที่ระเบิดความโกรธออกมานั้นน่ากลัวมากจริงๆ
********************************************************
已经是最新一章了
加载中
