ตอนที่8หญิงสาวที่แสนเศร้า

ตอนที่8หญิงสาวที่แสนเศร้า ถึงแม้ว่าทุกคนต่างปรบมือสรรเสริญแต่ว่าลาออกเนี่ยนะ?สวี่อวิ๋นรีบหยุดหน่วนหยางอย่างรวดเร็ว“หน่วนหยางเธอบ้าไปแล้วอย่าหุนหันพลันแล่นไม่ได้อยากลาออกจริงๆใช่ไหม?” เธอไม่ได้พร้อมสักนิดเลยไม่ใช่เหรอ? หม่าหยินวี่เองก็ประหลาดใจเช่นกันแต่ก็ซ่อนไว้ภายใต้คิ้วขมวดอย่างรวดเร็วแต่ก็ยังคงใช้น้ำเสียงที่เย่อหยิ่งและก้าวร้าว“เวินหน่วนหยางเธอจะลาออกก็ลาออกจำเป็นต้องพูดเสียงดังด้วยเหรอ?ทำให้ดูเหมือนว่าฉันบังคับให้เธอลาออกยังไงยังงั้น” “นี่เป็นผลลัพธ์ที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ?”มุมปากของหน่วนหยางยิ้มอย่างเย็นชาแล้วคว้ากระเป๋าขึ้นมาทันใดนั้นก็กดเสียงจนทุ้มต่ำมากๆพุ่งไปข้างๆหูของหล่อนเอ่ยอย่างลึกลับว่า“เมื่อไม่นานมานี้ฉันไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนแม่แล้วพบกับคุณชายกาวออกมาจากห้องคุณหมอโดยบังเอิญฉันได้ยินคุณหมอพูดว่าคุณชายกาวกำลังป่วยแต่มันยากมากที่จะถามว่าเป็นโรคอะไรคุณเองก็ควรจะกลับไปเช็คดูเธอจะได้หลีกเลี่ยงปัญหาที่จะเกิดกับคุณด้วยความไม่รู้” ในที่สุดหน่วนหยางก็ได้เห็นความตื่นตระหนกและความโกรธบนหน้าของหม่าหยินวี่โกรธจนหน้าตาเสียรูปปากสั่นอยู่นานและพูดไม่ออกสักคำ เป็นความกล้าที่ไม่คุ้มค่าอะไรอย่างนี้ถ้าหากเธอไม่ได้ตบบ้องหูด้วยการปลุกปั่นเกี่ยวกับบรรพบุรุษรุ่นที่สองของแซ่กาวแม้แต่การเตะเขาเพียงแค่ครั้งเดียวเขาก็ยังเจ็บจนต้องรีบไปโรงพยาบาลทันทีไม่อย่างนั้นแล้วตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปจะเป็นของผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร แต่ทว่ามันเป็นเพียงตำแหน่งที่ได้รับเมื่ออยู่บนเตียงแต่ก็ยังจะกล้าเอามาโอ้อวดมีคนจำนวนมากพากันซุบซิบอยู่ข้างหลังกำลังรอดูอย่างขบขันที่ไม่รู้ว่าผลสะท้อนที่ตัวเองทำจะย้อนมา “ฉันจะส่งจดหมายลาออกให้คุณโดยเร็วแล้วคุณก็อย่าหวังเลยว่าจะได้นั่งในตำแหน่งปัจจุบันของคุณไปได้อีกนาน”หน่วนหยางเตือนสติหล่อนด้วยใจจริงแล้วหิ้วกระเป๋าและสาวเท้ายาวเดินออกไป ผู้ชายที่คิดถึงแต่ส่วนล่างของผู้หญิงได้ของใหม่ก็เบื่อของเก่าอย่างรวดเร็วอย่างน้อยภายในระยะเวลาสามปีที่เธอทำงานอยู่ที่บริษัทตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปมีการเปลี่ยนผู้หญิงสองถึงสามในภายในหนึ่งปีครึ่งไม่มีใครสามารถอยู่เกินระยะความสดใหม่3เดือนได้เลย เมื่อเดินมาด้านนอกออฟฟิศสายลมเย็นก็พัดผ่านใบหน้า สวี่อวิ๋นถือร่มไล่ตามออกมา“หน่วนหยางเธออย่าหุนหันพลันแล่นแบบนี้สิวันนี้ท่านกาวอยู่ที่นี่พอดีเลยเธอมีเรื่องคับข้องใจอะไรก็บอกกับเขาเธอเป็นคนที่เขาเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาฉันเชื่อว่าเขาจะจัดการอย่างยุติธรรม” หน่วนหยางส่ายหัว“เธอลืมไปแล้วเหรอท่านกาวยินยอมที่จะให้ลูกชายเป็นคนจัดการเรื่องของบริษัทตั้งนานแล้วและรุ่นที่สองคนนั้นก็มีภาพความคิดชั่วร้ายกับฉันมาเนิ่นนานแถมหม่าหยินวี่ยังมีข้อห้ามเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของฉันมาตลอดเพราะกลัวว่าฉันจะขโมยตำแหน่งของหล่อนไปเธอคิดว่าครั้งนี้ฉันได้รับความยุติธรรมแต่ว่าครั้งต่อไปล่ะไม่แน่ว่าจะโชคดีแบบนี้อีกช้าเร็วก็ต้องไปดีกว่าถ้าออกมาไวจะได้มีเวลาหาบ้าน” “แต่ฉันทนไม่ได้นี่นาถ้าจะให้พูดเธอด้อยกว่าหล่อนตรงไหนไม่ได้ต่อสู้เป็นคนรักของรุ่นที่สองด้วยไม่ใช่เหรอบ้าบออะไรอย่างนี้ไม่ช้าก็เร็วก็โดนเขี่ยทิ้งอยู่ดี” หน่วนหยางหัวเราะทุกคนสามารถมองเห็นชะตากรรมของหม่าหยินวี่ผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองได้เป็นคนที่พิเศษที่สุดในใจของผู้ชาย เธอตบไหล่ของสวี่อวิ๋น“จากนี้เธอก็ต้องระวังป้องกันตัวเองอย่าให้หล่อนมากลั่นแกล้งได้ล่ะ” สวี่อวิ๋นเห็นว่าเธอตัดสินใจแล้วไม่ง่ายเลยที่จะโน้มน้าวอีกจึงยื่นร่มให้เธอ“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าลืมติดต่อกันบ่อยๆนะ” หน่วนหยางทำท่าทางการโทรก่อนจะยิ้มนิดๆแล้วเดินจากไป ********************************************************************