已经是第一章了
บทที่ 507 ไปที่บ้าน
บทที่ 507 ไปที่บ้าน
ท้องฟ้าที่อยู่ด้านนอก ช่างเป็นสีฟ้ามาก
อากาศก็สดใสบริสุทธิ์
แสงแดดก็ยิ่งแยงตา
ไม่เช่นนั้น น้ำตาของฉัน จะร่วงหล่นไหลออกมาได้อย่างไรกัน
ระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนที่อยู่ข้างในกำแพงสูงนั้น ฉันกลับรู้สึกว่าเหมือนกับผ่านมาหลายชั่วชีวิตแล้ว
ฉัน
已经是最新一章了
加载中
