已经是第一章了
ตอนที่82เพราะอะไรกันแน่
ตอนที่82เพราะอะไรกันแน่
เพื่อนเหรอถ้าโกหกแบบนี้ไปกระทั่งตัวเธอเองก็คงไม่เชื่อ
"จะเป็นเพื่อนได้ยังไงล่ะ"เกสรเอ่ยตอบอย่างไม่มีท่าทีว่าจะปกปิดต่อไปและเอ่ยถามต่อ"เธอคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขาดูเหมือนเป็นแค่เพื่อนกันเหรอ"
ดมสาตอบอย่างไม่ลังเล"ไม่เหมือนเหมือนคู่รักมากกว่า!"
"......."เกสรขมวดคิ้ว"ดมสาฉันเพิ่งรู้ว่าตาของเธอนี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ"
"ไม่ใช่เหรอ"ดมสาตกอกตกใจ"แต่ฉันเห็นว่าบอสเยอก็เอาอกเอาใจเธอดีนี่ไม่ใช่ได้ยังไงล่ะอ๋อ....ฉันรู้แล้วหรือว่าพวกเธอไม่อยากเปิดเผยเป็นคู่รักกันแบบแอบๆเหรอ"
เกสรไม่รู้จะรู้สึกอะไรก่อนดี"เธอคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ยเธอคิดว่าเยอรมันเขาจะตาต่ำมามองคนอย่างฉันเหรออีกอย่างเขาก็มีคู่หมั้นแล้วด้วย"
ดมสาทำหน้าตาจริงจังกว่าเดิม"เกสรอย่าถ่อมตัวไปเลยเธอออกจะเป็นคนดีเหมาะสมกับบอสเยอจะตายอีกอย่างไอ้คู่หมั้นอะไรนั่นเหมือนจะมีข่าวว่าเข้ากันไม่ได้กับบอสไม่ใช่เหรอ"
พูดไปพูดมาเธอก็ตบหน้าอกตัวเองเพื่อเป็นการรับประกัน"เธอวางใจได้ฉันจะรูดซิปปากให้สนิทไม่หลุดพูดออกไปแม้แต่คำเดียวเลย!"
เมื่อเห็นท่าทีมั่นใจของผู้ช่วยน้อยแล้วทำเอาเกสรไม่กล้าพูดความจริงไปชั่วขณะ
ใครบ้างที่จะไม่มีความหยิ่งในศักดิ์ศรียิ่งเผชิญหน้ากับดมสาแล้วบางครั้งก็เหมือนเผชิญหน้ากับชนาไม่มีผิดเป็นพวกที่เธอทำใจยากที่จะแสดงด้านมืดของตนให้รู้ได้สุดท้ายคำว่า’เลี้ยงดู’เธอก็ไม่กล้าพูดออกไป
"เกสรเธอกับบอสเยอเริ่มกันตั้งแต่ตอนไหนเหรอ"ดมสาถามอย่างอยากรู้
เกสรยิ้มเฝื่อน"ดมสาที่จริงฉันกับบอสเยอไม่ได้....."
ยังไม่ทันพูดจบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเกสรเลยหยิบออกมาดูก็เห็นว่าเป็นน้องชายของตนชนาโทรมา
"พี่ตารางถ่ายงานของพี่เสร็จหรือยัง"
เกสรสัมผัสได้ว่าเหมือนเขาต้องการจะนัดเธอเธอจึงรีบตอบกลับไป"เสร็จแล้วแต่พี่ยังมีธุระข้างนอกต่อ"
จริงตามคาดปลายสายเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูด"งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวผมรอพี่กลับมา"
"เป็นอะไรไปทะเลาะกับแฟนเหรอ"เกสรกระเซ้าเย้าแหย่
แต่ชนาก็ไม่ได้มีท่าทีอ่อนลงจากคำพูดล้อเล่นของเธอเลยซ้ำไปกว่านั้นยังจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม“พี่เสร็จแล้วรีบกลับมานะเดี๋ยวผมรอกินข้าว”
“เออ....พี่ก็ไม่แน่ใจว่าจะได้กลับกี่โมงอาจจะดึกๆหน่อย”เกสรได้ยินเช่นนั้นก็แอบกังวลเพราะเธอไม่เคยได้ยินน้องชายใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอเลย“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าไม่งั้นนายก็พูดผ่านโทรศัพท์นี่แหละ”
“เอาเป็นว่าพี่รีบกลับมาก็แล้วกัน”และก็เป็นครั้งแรกที่ชนาวางสายเธอก่อน
คำพูดของน้องชายทำเอาเธอกังวลเป็นพิเศษไม่มีกะจิตกะใจไม่อยู่ดูอาการต่อในโรงพยาบาลแล้วขนาดข้าวก็กินไปไม่กี่คำก็จะรีบไปทำเรื่องออกโรงพยาบาลกับดมสา
พอกลับถึงบ้านเธอก็เห็นชนานั่งก้มหน้าก้มตาเหม่อลอยอยู่บนโซฟาห้องรับแขก
“ชนาทำไมจู่ๆถึงมานี่ล่ะ”เกสรถามอย่างสงสัย“ทะเลาะกับแฟนมาเหรอ”
ชนาเงยหน้าขึ้นมาลุกขึ้นวางใบรายการไว้บนโต๊ะเครื่องชาและชี้ให้เธอดู“พี่บอกผมว่านี่ใช่เรื่องจริงหรือเปล่า”
เกสรชะงักเมื่อเห็นสีหน้าน้องชายซีเรียสเป็นพิเศษเธอจึงแฉลบมองกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องชาสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที“นายนายไปหามาได้ยังไง”
ใบรายงานพวกนั้นเป็นข้อมูลและรายงานตอนที่เธอผ่าตัดไตที่เก็บเอาไว้รวมถึงผลตรวจรายการต่างๆหลังการฟื้นฟูบนใบนั้นมีเขียนอย่างชัดเจนว่าเป็นการผ่าตัดเปลี่ยนไตครั้งนี้ถ้าเธอไม่ยอมรับก็คงจะไม่ได้
เมื่อเห็นพี่สาวเงียบงันพูดไม่ออกชนาจึงเหมือนจะเข้าใจทันทีบนใบหน้าแฝงด้วยอารมณ์ครึ่งเจ็บปวดครึ่งโกรธ
“พี่ไหนก่อนหน้านี้บอกว่าผ่าตัดเล็กๆไงผมก็เชื่อคิดว่าจริง!ก็ว่าผมถามตั้งหลายรอบพี่ก็ตอบชุ่ยๆตลอดผมเคารพความเป็นส่วนตัวของพี่นะแต่พี่จะปิดบังเรื่องใหญ่โตแบบนี้กับผมไม่ได้พี่ยังคิดว่าผมเป็นน้องอยู่ไหม”
ตั้งแต่ได้สติมาชนาก็ไม่เคยโกรธจัดขนาดนี้เลยนอกจากจะโกรธที่พี่สาวปิดบังแล้วก็ยังมีความรู้สึกปวดใจปะปนด้วย
“ชนาเรื่องนี้มันก็ผ่านไปแล้วตอนนี้พี่ก็ฟื้นฟูได้ดีมากๆเรื่องอดีตก็อย่าไป.....”
เกสรยังพูดไม่จบชนาก็พูดแทรกขึ้นมา
“พี่ก็พูดง่ายเนอะไตทั้งข้างเลยนะพี่พี่บอกผมทีว่าทำไมพี่ต้องผ่าตัดอะไรนี่พี่ยินยอมเองหรือว่ามีใครบังคับ”
คำถามต่างๆยิงเข้ามารัวๆจนเธอสมองวุ่นไปหมด
ถ้ารู้ว่าน้องจะจับได้นะป่านนี้คงทิ้งเอกสารบ้าบอคอแตกนี่ไปแล้ว!
“นายมารื้อของของพี่ได้ยังไง”ทำไงได้เกสรจึงลองเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
ชนาพูดอย่างมีน้ำโห“ก็ไม่กี่วันก่อนเห็นพี่บอกว่าจะย้ายบ้านวันนี้ผมก็เลยหาเวลามาช่วยพี่เก็บของแต่คิดไม่ถึงเลย....พี่ถึงเรื่องมันจะมาถึงขนาดนี้แล้วอย่างน้อยพี่ก็ควรจะบอกเหตุผลกับผมบอกผมว่าคนที่เปลี่ยนไตด้วยคือใครในฐานะคนในครอบครัวผมไม่มีสิทธิ์จะรู้อะไรเลยเหรอ”
“ชนาพี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น”เกสรขมวดคิ้วเกร็งเม้มปากแน่น
เห็นทีวันนี้เธอคงเลี่ยงหัวข้อนี้ไม่ได้แล้ว
จู่ๆชนาก็เหมือนจะคิดอะไรได้สีหน้าเกร็งด้าน“คงจะไม่ได้....ทำเพื่อผมใช่ไหม”
พูดอีกก็ถูกอีกทำเอาเกสรสีหน้าซีดขึ้นมาทันที
เมื่อเห็นท่าทีของพี่สาวชนาก็เลยรู้ทันทีว่าตนพูดถูกประเด็นยากที่เขาจะทำใจเชื่อได้“เป็นเพราะผมจริงๆเหรอเป็นไปได้ไง.....เป็นไปได้ไง!”
ชนากระโจนกลับไปนั่งบนโซฟากอดศีรษะของตนไว้แน่นจนเกสรรู้สึกสงสาร
“ไม่ใช่ไม่ใช่เพราะนาย!ชนานี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยจริงๆฟังพี่พูดนะพี่ไม่โทษนายเลยทั้งหมดเป็นการตัดสินใจของพี่เองพี่ยอมช่วยคนไข้คนหนึ่งเลยยอมบริจาคไตไป”
ชนาเงยหน้าขึ้นมามองเธอและเอ่ยถาม“ได้ถ้าเป็นอย่างที่พี่พูดงั้นพี่บอกผมแม่ล่ะแม่อยู่ไหน”
ไม่ได้เจอแม่มานานมากแล้วเธอรู้ว่าจะหาข้ออ้างไปยังไงน้องก็คงไม่มีทางเชื่อคำโกหกที่ปรารถนาดีจากเธอหรอก
“แม่แม่เขา.....”เกสรพูดไม่ออกแววตาเศร้าลง
เหมือนว่าชนาจะรู้สึกอะไรได้ความรู้สึกของเขาก็เหมือนได้พังทลายลงแล้ว“ไม่จริงต้องไม่ใช่เรื่องจริง!”
“ชนาตั้งสติก่อน”
เกสรมาจับน้องชายเอาไว้ด้วยความเป็นห่วงว่าน้องจะจิตใจย่ำแย่แต่ก็ไม่ทันแล้ว
“เรื่องพวกนี้มันผ่านไปแล้วถึงแม่จะไม่อยู่แต่นายก็ยังมีพี่อยู่กับนายนะ”
ทว่าชนากลับไม่ฟังอะไรทั้งนั้นได้แต่จมปลักอยู่กับความเสียใจของตนต่อไป
เกสรเองก็อยากจะพูดอะไรปลอบใจน้องแต่กลับโดนเขาผลักออกและมุ่งเดินออกไปโดยไม่คิดจะหันมามองแม้แต่น้อย
“ชนา!”เกสรตะโกนยื้อไว้แต่ด้วยความที่เธอเพิ่งออกจากโรงพยาบาลยังคงไร้ซึ่งเรี่ยวแรงตามไปไม่ทันจึงทำได้แค่มองตามน้องชายที่ค่อยๆเดินห่างออกไป
เธอทำอะไรไม่ได้ได้แต่รอดักรถที่ผ่านมาและตามเขาไปแต่ตอนนี้กลับไม่มีแท็กซี่คันใดยอมจอด
“ชนา.....”เกสรยืนเสียใจอยู่ข้างถนนทั้งร้อนรนทั้งเสียใจเลย
ในตอนนั้นเองรถแรมโบคันหนึ่งก็มาจอดตรงหน้าเธอหน้าต่างรถถูกลดลงมาเผยให้เห็นหน้าคนที่เธอไม่อยากเห็นสักเท่าไหร่
“ใครอนุญาตให้คุณออกจากโรงพยาบาล”
คำถามนี้ทำให้เธอชะงักไปครู่หนึ่งแต่ถึงกระนั้นเธอก็ยอมลดตัวขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม“บอสเยอฉันออกเพราะมีเหตุผลของฉันไว้จะอธิบายให้ฟังที่หลังแต่ตอนนี้คุณให้ฉันขึ้นรถได้ไหมคะฉันจะไปหาชนา”
เมื่อเห็นเกสรร้อนรนเช่นนี้เยอรมันก็ไม่อยากจะแกล้งอะไรเลยเอ่ยตอบไปสองคำ“ขึ้นรถ”
เกสรซาบซึ้งมากและรีบกระโจนขึ้นรถในทันที
หลังจากนั้นก็ขับตรงไปเรื่อยทว่าไม่เห็นแม้แต่เงาของชนาบทฟุตบาทเลย
“ชนา....”
หน้าตาเศร้าหมองของเกสรทำเอาเยอรมันรู้สึกระแคะระคายใจเหลือเกินเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงของตนคิดแต่เรื่องของผู้ชายคนอื่นแม้แต่ญาติก็ไม่ได้
เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็เลยยูเทิร์นรถกลับ
“คุณทำอะไร”เกสรรีบถามขึ้นมาทันที
เยอรมันเบิกตาไม่กะพริบ“เดี๋ยวผมจะสั่งคนให้หาเองตอนนี้คุณต้องการการพักผ่อน”
“เยอรมันชนาไม่ใช่คนในครอบครัวของคุณคุณจะทำยังไงก็ได้แต่ฉันทำไม่ได้!”เกสรพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด“อย่างน้อยก็หาเขาให้เจอก่อนแล้วค่อยคุยฉันคิดว่าเขาคงยังคิดไม่ได้.....”
แต่เยอรมันกลับตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ความล้มเหลวแค่นี้เขาก็รับไม่ได้คงอ่อนแอไปหน่อยไหม”
เกสรนิ่งงันปวดหัวขึ้นมาตุบๆในใจปวดร้าวเป็นอย่างมาก
已经是最新一章了
加载中
