ตอนที่84โปรดปราน

ตอนที่84โปรดปราน พอถ่ายละครเสร็จเกสรก็พาดมสาไปขอร้องอะไรสักอย่างที่’บริษัทH.Y.’ส่วนพลอยก็ขึ้นไปนั่งบนรถของพี่เลี้ยง เมื่อเห็นรถของเกสรที่อยู่ข้างหน้าขับออกไปเธอก็รับโทรศัพท์และยิ้มมุมปากจนแทบจะแทรกซึมลงไป "ไม่สังเกตเห็นอะไรใช่ไหม" อีกด้านผู้จัดการตอบกลับอย่างน่าเชื่อถือ"วางใจได้ครับคุณหนูสองคนคนนั้นยอมรับผิดไว้แต่เพียงผู้เดียวในฐานะของแอนตี้แฟนถึงจะตรวจสอบยังไงก็ตรวจมาไม่ถึงคุณหนูแน่ครับ" พลอยฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม"งั้นก็ดีถึงยังไงถ้าตรวจมาถึงฉันฉันก็มีวิธีล้างมลทินให้ตัวเองอยู่ดีโอเคเดี๋ยวมีอะไรฉันจะสั่งไปช่วงนี้ฉันต้องกระชับความสัมพันธ์กับยัยเกสรอะไรนี่ก่อนจะปล่อยให้โอกาสครั้งนี้หลุดมือไปไม่ได้" พลอยกดวางโทรศัพท์พลางหรี่ตาและพูดกับตัวเองเบาๆ"รอฉันก่อนเถอะเกสรฉันไม่ได้จัดการง่ายๆเหมือนพี่สาวโง่ๆของฉันหรอก" ชั้นบนสุดตึกระฟ้า"บริษัทH.Y."หน้าห้องทำงานของบอสใหญ่ ความปรารถนาจะเจอเขาของเกสรกลับตาลปัตรเนื่องจากเยอรมันยุ่งมากเลยปฏิเสธไม่ยอมเจอไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือหาข้ออ้างกันแน่ "แล้ว....อีกนานเท่าไหร่บอสเยอของคุณถึงจะว่าง"เกสรไม่คิดจะกลับไปไหนยังคงถามต่อไปยังไงเธอก็ไม่ได้ทำหน้าด้านครั้งแรกซ้ะเมื่อไหร่ "ขอโทษด้วยครับผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน"กัมพลตอบด้วยสีหน้าปกติ ดมสาถอนหายใจเฮือก"ช่างเถอะเกสรใครก็เปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของบอสเยอไม่ได้พวกเราไปกันเถอะ" ทว่าเกสรยังคงไม่ยอมแพ้เธอโดนชายหนุ่มทรมานมาครั้งหนึ่งแล้วยังจะเกือบซวยช็อกไปอีกเธอจะทำเป็นซาลาเปายอมรับความจริงได้ยังไงต้องทวงสวัสดิการจากเขาคืน! ระหว่างที่กำลังพูดจู่ๆก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้นมาชัดก้องทำให้เกสรและคนอื่นๆหันกลับไปมอง เป็นจริงตามคำโบราณที่ว่า"ผู้มาไม่ประสงค์ดีผู้ประสงค์ดีคงไม่มา"ไม่มีผิดใบหน้าที่แสนคุ้นเคยใบนั้นไม่ใช่แขไขหรอกเหรอ นี่เป็นครั้งแรกที่แขไขเจอกับเธอจึงแสดงสีหน้าท่าทางผิดจากปกติเป็นพิเศษ "จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเธอกล้าดีมาบริษัทพี่เยอด้วยเหรอ"แขไขไร้ซึ่งความเกรงใจประโยคแรกที่ทักทายก็เริ่มด้วยการเสียดสีประชดประชัน เมื่อเห็นท่าทียโสโอหังของเธอแล้วดมสาจึงมายืนกันเกสรไว้และถลนตาตอบไป"คุณว่าใครเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์พูดมาได้อยากลิ้นขาดหรือไง!" แขไขยังคงพินิจพิเคราะห์สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม"นี่อีกตัวกระโดดออกมาจากรูไหนเนี่ย" "เธอ....ทำไมพูดจาไร้มารยาทอย่างนี้"ดมสาไม่เคยพบเคยเจอคนที่ยิ่งยโสแบบผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลยแอบรับมือไม่ไหว เกสรเลยพูดต่อ"ใช่ทำไมไม่มีมารยาทเลยการอบรมลูกหลานของตระกูลขวัญเมืองนี่น่าสรรเสริญเยินยอจริงๆเลยนะคะสอนลูกสาวใช้คำว่า’จิ้งจอกเจ้าเล่ห์’มาเรียกคนอื่นซ้ะชำนาญเลย" อย่างแขไขน่ะเหรอจะมาชนะปากหนักๆอย่างเกสรได้ยังไงอีกอย่างก่อนหน้านี้ยังเคยโดนเกสรปราบปรามความกำเริบเหิมเกริมไปแล้วเธอเลยทำได้แค่หันไปกำเริบใส่กัมพลที่ยืนอยู่ข้างๆ "อะไรของคุณเนี่ยตอนนี้ให้ไอ้พวกหมาแมวพวกนี้ก็มารบกวนพี่เยอได้แล้วเหรอ" กัมพลตอบอย่างเป็นกลาง"บอสกำลังทำงานอยู่พบคุณไม่ได้ชั่วคราวครับ" "นี่งานสำคัญหรือว่าฉันสำคัญกันแน่ฉันโทรหาเขาตั้งหลายสายก็ไม่รับพอมาตอนนี้ฉันถึงกับมาหาเขาเองเขาไม่คิดจะเปิดประตูออกมาหน่อยเหรอ" คำพูดพวกนี้ของแขไขเมื่อได้ฟังก็จะรู้ว่าปกติเธอเป็นที่โปรดปรานขนาดไหนแฝงด้วยความเอาแต่ใจและไร้เดียงสา พอมาเข้าหูเกสรเธอก็แอบเจ็บใจนัก ปกติเยอรมันต้องรักเธอขนาดไหนถึงได้มีท่าทีเอาแต่ใจยโสโอหังได้ขนาดนี้เนี่ยขนาดประโยคที่ว่างานสำคัญหรือว่าเธอสำคัญยังจะใจกล้าหน้าด้านพูดออกมาได้ พอมาคิดๆดูเธอที่อยู่ต่อหน้าชายหนุ่มทำได้แค่เป็นเด็กดีฟังคำสั่งเขามาโดยตลอดต่างกันคนละโยดเลย ประตูห้องทำงานของบอสใหญ่ถูกเปิดออกเลขาคนหนึ่งเดินออกมาพูดกับแขไข"คุณแขไขบอสบอกว่าให้คุณเข้าไปได้" เมื่อแขไขได้ยินดังนั้นก็ได้ใจยิ้มเย้าะมาทางเกสร"เห็นหรือยังไม่ว่าจะตอนไหนพี่เยอก็ยอมให้ฉันเข้าไปแต่กับเธอ.....จิๆๆให้ฉันขอร้องให้ไหมล่ะบางทีพี่เยออาจจะเห็นแก่หน้าของฉันยอมตกลงก็ได้" ดมสาทนฟังต่อไปไม่ได้แล้ว"ไอ้นิสัยแย่ๆอย่างเธอเนี่ยนะไม่เหมาะจะเป็นคู่หมั้นของบอสเยอแม้แต่นิดเดียว!" แม้ว่าแขไขจะไม่ได้โผล่หน้าโผล่ตาในโซเชียลมากนักแต่ไลฟ์วันเกิดเมื่อครั้งก่อนทำให้ผู้คนเห็นโฉมหน้าของเธอดมสาจำหน้าเธอได้ขึ้นใจตอนแรกก็แอบกลัวในตัวเธออยู่บ้างใครจะคิดว่าอีกฝ่ายจะกำเริบเสิบสานได้ขนาดนี้ แขไขโกรธขึ้นมาทันที“ฉันไม่เหมาะแล้วนังผู้หญิงคนนี้เหมาะหรือไง” เธอตวาดและหันมามองทางเกสรอย่างเสียไม่ได้“แต่ก่อนเห็นแก่หน้าของพี่เยอเลยไม่ได้อะไรกับเธอคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะหน้าไม่อายขนาดนี้เห็นทีไม่สั่งสอนสักหน่อยเธอคงคิดว่าฉันตายไปแล้วสินะ!” จากนั้นหญิงสาวเงยหน้าอย่างโกรธจัดเตรียมง้างมือจะตบหน้าเกสรอย่างเต็มแรงหลังจากนั้น..... เกสรก็จับข้อมือของเธอไว้อย่างรวดเร็วไม่เพียงแค่หยุดเธอเท่านั้นเกสรยังจ้องเขม็งด้วยสายตาเย็นตาก่อนจะพูด“คู่หมั้นเหรอถ้าฉันจำไม่ผิดนะคะคนทั้งโลกเขาเหมือนจะเข้าใจว่ากันว่าคุณไม่ยอมแต่งงานกับเยอรมันแต่จู่ๆวันนี้ก็เปลี่ยนใจมาบอกว่าเป็นคู่หมั้นฉันว่านะคะคนที่หน้าไม่อายน่าจะเป็นคุณมากกว่านะคะคุณแขไข” “เธอ!”อย่าแขไขนี่นะจ๊ะสู้เกสรได้ตอนนี้เธอก็ทำได้แค่จ้องเกสรตาถลนเท่านั้น คงเป็นเพราะไม่เห็นฝ่ายหญิงเดินเข้าไปเยอรมันจึงออกมา “พี่เยอดูสิผู้หญิงคนนี้รังแกฉัน!”แขไขเหมือนเจอที่พึ่งพิงทันทีพลางสลัดข้อมือแล้วไปยืนข้างเยอรมันก่อนจะพูดอย่างออดอ้อน“ครั้งนี้พี่จะปล่อยผ่านไปไม่ได้มันรังแกฉันมาถึงบริษัทพี่เลยถ้าข่าวนี้แพร่ออกไปฉันจะทำยังไง!” หลังจากนั้นเยอรมันก็กวาดสายตามองไปที่แขไขอย่างเย็นชาไร้ซึ่งความรักใคร่เมตตา “พวกคุณเห็นบริษัทH.Y.เป็นอะไร”ก่อนจะใช้สายตาเย็นชาคู่เดียวกันมองเกสรและมาหยุดที่กัมพล“นายอาชีพนี้นานอยากเปลี่ยนอาชีพใหม่แล้วเหรอถึงให้พวกเธอมาอาละวาดถึงที่นี่!” กัมพลสะดุ้งเฮือกเหงื่อแทบเล็ด“ขอโทษครับบอสเยอผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ” พอพูดจบเขาก็หันไปมองเกสรและพูด“คุณเกสรครับคุณกลับไปเถอะ” ถ้าเป็นปกติเมื่อเห็นสายตาเช่นนี้ของเยอรมันเกสรคงจะยอมกลับไปแต่โดยดีแต่ครั้งนี้เมื่อเธอเหลือบเห็นแขไขที่ยืนอยู่ข้างๆเยอรมันยิ้มเย้าะอย่างได้ใจแผลในใจที่ถูกกระทำสะสมมาหลายครั้งทำให้เธอไม่เพียงจะไม่หันหลังกลับทว่าเดินเข้าไปใกล้กว่าเดิม “บอสเยอฉันแค่มีเรื่องอยากจะคุยกับคุณนิดหน่อยแต่คุณแขไขจู่ๆก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงมาใส่ร้ายฉันนี่มันหมายความว่าอะไร” แขไขทั้งอับอายทั้งโกรธ“ใครใส่ร้ายเธอห้ะเธอมันก็แค่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์เป็นมือที่สามไม่อย่างนั้นจะมาตามตอแยพี่เยอทั้งวันทำไม” เกสรไม่แม้แต่จะมองเธอดวงตาคู่นั้นได้แต่จ้องไปที่ชายหนุ่ม “ฉันไม่ได้ตามตอแยบอสเยอคนในกองเป็นพยานได้บอสเยอเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดีคำครหาต่างๆที่เล่าต่อๆกันมามันจะแต่งยังไงก็ได้แต่ถ้าเจอคนอื่นมาใส่ร้ายป้ายสีฉันฉันก็คงจะฟ้องหมิ่นประมาทคุณได้ใช่ไหมคะ” เวลานี้ด้านของเลขาก็มีแขกคนหนึ่งสังเกตมองมาทางนี้แต่ด้วยความที่เยอรมันวางมาดเคร่งจึงทำให้ไม่กล้ามาร่วมวงด้วยเกสรเลยใช้โอกาสนี้พูดขยายความต่อ “ว่ากันว่าH.Y.กฎเกณฑ์เคร่งครัดแต่ฉันสงสัยนักว่าบอสเยอทำยังไงให้ได้รับการนับถือจากคนอื่นคงจะทำแบบฟังความมั่วๆข้างเดียวเหมือนอย่างที่ฟังคุณแขไขใส่ร้ายคนในบริษัทไปทั่วสุดท้ายก็ให้ตระกูลลู่รับผิดชอบเหรอคะ” ดมสาที่ฟังอยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ‘ปากเธอนี่ดีใช้ได้เลย!’ แขไขเมื่อได้ยินดังนั้นก็อารมณ์ร้อนขึ้นมาทันทีมาดคุณหนูอะไรก็ไม่สนแล้วสนแต่ว่าต้องพุ่งไปทำอะไรสักอย่างแต่ยังดีที่กัมพลรั้งไว้ทัน “ปล่อยฉัน!วันนี้ฉันจะต้องฉีกปากมันให้เละเลย!”