ตอนที่87ได้ของใหม่ลืมของเก่า

ตอนที่87ได้ของใหม่ลืมของเก่า เกสรไหนเลยจะกล้าปฏิเสธเธอจึงตรงเข้าไปพยุงเขาพาเดินตรงไปที่ประตูก่อนที่จะค้นกุญแจในร่างของเขาตามทำบอกใบ้ กว่าจะเปิดประตูห้องได้นั้นไม่ง่ายเลยพอถึงห้องนอนกันชัยก็ไปหยิบยาในลิ้นชักกลืนลงไปสองเม็ดและก็ดีขึ้นในทันที "......ขอบคุณครับขอโทษด้วยนะครับที่เจอกันครั้งแรกก็ช่วยอะไรไม่ได้เลยแล้วยังจะรบกวนคุณอีกคงจะ.....ทำคุณตกใจแย่เลยใช่ไหมครับ"กันชัยพูดอย่างจนปัญญาหว่างคิ้วเศร้าโศกใบหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นสภาพอ่อนแรงจนตัวปลิวไปตามลมของเขาแล้วทำให้นึกถึงน้องชายของตนตอนที่เพิ่งฟื้นตัวอย่างเสียไม่ได้เขาก็อ่อนแอซูบผอมอย่างนี้เหมือนกันนัยน์ตาของเธอก็เต็มไปด้วยความสงสารและห่วงใย "ไม่หรอกค่ะคุณกันชัยคุณพักผ่อนเถอะค่ะฉันไม่รบกวนคุณแล้วออฉันวางกุญแจไว้บนโต๊ะนะคะ" เมื่อกันชัยได้ยินเธอพูดถึงกุญแจก็หน้าแดงก่ำขึ้นมากกว่าเดิม พอตอนนี้เกสรถึงรู้ว่าชายหนุ่มคงจะอายอยู่เพราะเมื่อกี้เธอ’ล่างคลำบนคลำ’ในร่างของชายหนุ่มไปทั่วท่าทีไร้เดียงสาของเขาทำเอาเธอหุบยิ้มรู้สึกเอ็นดูมาก "งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ" กันชัยพยักหน้า"ครับขอบคุณมากครับ" เรื่องบ้านก็จบไปเช่นนี้หลังจากที่เกสรพักผ่อนไปได้สองสามวันก็ต้องไปร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องและเตรียมตัวกับบทละครสืบสวนที่ตนเลือกไว้ วันงานเลี้ยงปิดกล้องคนในกองก็กลับมารวมตัวกัน "เกสรเธอดื่มเยอะแล้วอีกสักพักฉันมีธุระต้องไปก่อนเธอต้องกลับไปคนเดียวนะ"ดมสาเตือนเธอเบาๆบนโต๊ะอาหาร เกสรพยักหน้าเมื่อตอบรับเสร็จก็หันมากระดกเหล้าต่อ "พี่เกสรคะแก้วนี้ฉันขอดื่มให้พี่ค่ะได้พี่ชี้แนะมาตลอดทำให้ฉันแอคติ้งพัฒนาอย่างก้าวกระโดดเลยล่ะค่ะ"พลอยพูดกับเธอ เกสรซดเหล้าหมดแก้วอย่างไม่ลังเลและเอ่ยพูด"ไม่ต้องพูดเกรงใจขนาดนี้หรอกจ้ะเป็นเพราะเธอมีไหวพริบเข้าใจง่ายล้วนๆเลยอีกอย่างแอคติ้งของเธอก็ไม่เลวอยู่แล้วเธอน่ะมีศักยภาพในตัวสูงเลยล่ะ" พลอยสีหน้าแดงก่ำที่โดนเกสรชมจนตัวลอย "ไอยาเกสรเธอเลิกดื่มเถอะ"ดมสาเหลือบดูเวลาพลางพูดโน้มน้าวอีกครั้ง พลอยส่งสายตาปลอบโยนไปให้ดมสา"ไม่เป็นไรดมสาเดี๋ยวฉันหาคนขับให้เกสรเองเธอไม่ต้องกังวลไปเกสรต้องกลับบ้านปลอดภัยแน่นอน" เมื่อดมสาได้ยินเช่นนั้นจึงวางใจขึ้นกำชับเกสรไม่กี่คำก็ขอตัวออกไป ช่วงเวลาที่อยู่ในกองนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสามแน่นแฟ้นขึ้นอย่างติดจรวดไม่นานก็เป็นเพื่อนกันฉะนั้นดมสาถึงไว้ใจพลอยเพราะยังไงถ้ามีใครมาทำร้ายอะไรเธอพลอยก็จะออกตัวปกป้องทันที "เกสรงานเลี้ยงปิดกล้องรอบนี้ทำไมไม่เห็นบอสเยอมาอวยพรเลยล่ะ"พลอยถามอย่างสงสัย เมื่อเธอเอ่ยถามเช่นนี้คนในกองก็เอ่ยถามขึ้นมาบ้างหนึ่งในนั้นพูดล้อเล่นออกมา"ใช่น่ะสิครั้งนี้ทำไมถึงไม่เห็นบอสเยอมาอวยพงอวยพรอะไรเลยเธอคงไม่ได้ทำอะไรผิดกับเขาใช่ไหม" เกสรยิ้มมุมปาก"ฉันจะไปมีโอกาสทำผิดอะไรกับเขาตอนไหนล่ะฉันไม่ได้สนิทกับเขาสักหน่อยพวกเธอนี่ก็จริงๆเลยเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นไอยาฉันนี่ตาดีจริงๆเลยที่ไม่ไปรายงานบอสเยออะไรนั่น" "เริ่มแล้วไงๆเริ่มขี้โม้อีกแล้วเมื่อกี้ยังบอกว่าไม่สนิทกับบอสเยออยู่เลยจะไปรายการบอสเยอได้ยังไงรายงานในฝันเหรอจ๊ะ"นักแสดงพวกนั้นพูดหัวเราะขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ เกสรก็เนียนๆไปกับพวกนั้นด้วยพลางดื่มเหล้าอย่างวางมาด แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยดื่มเหล้าในงานเลี้ยงรวมตัวเพราะถ้าดื่มต่อหน้าคนหมู่มากเธอคงจะมีเสียมารยาทไปบ้างทว่าวันนี้เธอรู้สึกเหว้าๆเหว่ๆในใจอยากจะมอมเหล้าตัวเองเหมือนว่าทำอย่างนี้จะรู้สึกดีขึ้น หลังจากที่ออกจาก’H.Y.’เยอรมันถึงกับหาตัวเธอไม่เจอไปหลายวันมากทั้งๆที่เซ็นสัญญากันแล้วก็ควรจะสนิทชิดเชื้อกันมากกว่าเดิมสิถึงจะถูกทว่าความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม บางทีเขาคงจะมีแฟนใหม่แล้วสินะ เกสรแสร้งทำเป็นไม่เป็นอะไรจนถ่ายละครจบสุดท้ายวันนี้เธอก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดความเงียบเหงาที่สั่งสมอยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจตนออกมา "พี่เกสรเราไปกันเถอะเดี๋ยวฉันส่งพี่กลับบ้าน" ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่งานเลี้ยงก็ใกล้ถึงยามเลิกราพลอยพูดพลางพยุงเกสรขึ้นมาพลางเพื่อจะพาเธอกลับออกไป พอคนขับขับไปตามทางไปถึงที่พักที่หนึ่งพอเกสรลงรถก็พบว่าที่นี่คือที่พักเดิมของเธอไม่ใช่ห้องเดี่ยวที่อยู่ตอนนี้ดังนั้นเธอจึงจะหันหลังเดินออกไป"พลอยเธอจำผิดแล้วฉันไม่ได้อยู่ที่นี่" พลอยมองค้าง"แต่ที่นี่ก็เป็นที่อยู่ที่พี่บอกฉันก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอคะ" เกสรสะบัดหัวไปมาให้ตนได้สติขึ้นหน่อยถึงได้รู้ว่าที่บอกทางในรถคือที่อยู่เดิมเธอจึงนวดขมับ"โทษทีพี่บอกผิดพี่ย้ายไปอยู่อีกทีแล้วล่ะลืมบอกพวกเธอ" พลอยตกใจ"ทำไมย้ายไปล่ะฉันว่าที่นี่ก็ออกจะดีนี่คะ" เกสรกวาดตามองไปในห้องก่อนจะยิ้มมุมปาก"ก็ดีแหละแต่บางคนมันไม่ดีฉันไม่อยากอยู่ที่ที่เขาเห็นหรอก" เมื่อพูดจบเธอก็รู้สึกเจ็บแปร๊บขึ้นมาในใจทันที ทั้งๆที่ตัดสินใจเองแท้ๆแต่ทำไมพอเยอรมันติดต่อไม่ได้เข้าจริงๆเธอถึงต้องเสียใจขนาดนี้ด้วยล่ะ ตอนนั้นเองจู่ๆเสียงเย็นเยือกก็ดังขึ้นมา"ใครไม่ดี" เกสรตอบอย่างไม่คิด"ก็เยอรมันไงล่ะ!" พลอยมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาอย่างตกใจร่างสูงโปร่งและใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาได้ปรากฏชัดเจนขึ้นท่ามกลางแสงไฟช่างงดงามและเยือกเย็นจนทำให้ไม่กล้าเลื่อนสายตาไปไหน "บอสเยอ...."เธอก้มตัวให้อย่างไม่ทันตั้งตัวพลางให้แขนสะกิดเกสร"พี่เกสรบอสเยอมาค่ะ" เกสรมึนหัวเล็กน้อยเธอขมวดคิ้วสแกนผู้ที่อยู่ตรงหน้าและเดินเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆเพื่อจะมองให้ชัดแต่ด้วยความที่ส่วนขาเดินโซเซจึงเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้นยังดีที่เยอรมันมือไวรับเธอไว้ได้ โผเข้าไปในอกกำยำของชายหนุ่มเกสรเงยหน้าพูด"คุณมาทำไมไม่ได้มีแฟนใหม่ไม่อยากติดต่อกับฉันแล้วไม่ใช่เหรอ" เยอรมันที่สีหน้าไม่ค่อยดีมาก่อนหน้านี้พอได้ยินประโยคนี้ก็ยิ้มมุมปาก"ทำไมกลัวผมได้ใหม่ลืมเล่าเหรอ" เกสรพยายามยืนขึ้นมา"ฉันไม่ได้กลัวสักหน่อยยังไงสุดท้ายคุณก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ดีไม่ใช่เหรอคะสำหรับฉันมันก็ไม่มีความแตกต่างอะไรหรอกก็แค่ต้นเงินเท่านั้นแหละ" ใบหน้าเยอรมันราวกับเต็มไปด้วยพยับเมฆมืดครึ้ม"เกสรคุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่" "ฉันพูดว่าฉันไม่เสียดายคุณ!"เกสรตะโกนระบายเสียงแหลมปรี๊ด อีกด้านพลอยยืนจ้องทั้งสองที่ไม่มีท่าทีจะเลี่ยงหลบตาไม่ขยับในใจเต็มไปด้วยความตกตะลึง เธอเดาไม่ผิดจริงๆด้วยว่าความสัมพันธ์ระหว่างเกสรกับเยอรมันต้องไม่ธรรมดาแต่ที่คิดที่ถึงก็คือไอ้ความ’ไม่ธรรมดา’จะมาถึงขั้นนี้ได้! "ดูพอหรือยัง" เสียงเย็นเฉียบของชายหนุ่มทำให้พลอยได้สติขึ้นมาทันทีเธอรีบก้มหน้าก้มตาพลางเอ่ยเลี่ยง"ฉันฉันไม่รบกวนคุณกับคุณเกสรแล้วค่ะ..." พอพูดจบและกำลังจะหันตัวกลับไปก็ได้ยินเสียงที่แฝงนัยเตือนของชายหนุ่ม"วันนี้เธอเห็นอะไรบ้าง" พลอยสั่นสะท้านไปทั้งตัวรีบตอบกลับไปทันทีอย่างรู้เรื่อง"ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้นไม่รู้อะไรทั้งนั้นฉันแค่พาพี่เกสรกลับมาที่บ้านเท่านั้น!" เมื่อได้ยินหญิงสาวตอบอย่างรู้เรื่องเยอรมันก็ปล่อยเธอไปอย่างพอใจ"ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรของเธอแล้ว" "ค่ะไว้เจอกันค่ะบอสเยอพี่เกสรฝันดีค่ะ!"พลอยหนีออกจากสายตาของชายหนุ่มด้วยความเร็วแสง นับว่าเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เยอรมันหันกลับมามองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า....แต่ที่นี่มีคนที่ไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่เมาเหล้าจนปัญญาอ่อนอะไรขนาดนี้ "พลอยพลอยเธอกลับไปทำไม"เกสรยังไม่รู้สภาพของตัวเองพลางตะโกนเรียกไปในความมืดก่อนจะหันกลับมามองเยอรมัน"คุณให้พลอยกลับไปทำไมคุณอยากจะมาเป็นคนขับรถให้ฉันเหรอ" เยอรมันลูบคางเธอก่อนจะยกขึ้นมาแรงๆ "ขอให้ผมเป็นคนขับเกรงว่าคุณคงจะไม่ได้ใช้หรอก"