已经是第一章了
บทที่452: ในที่สุดก็สามารถเจ็บจนร้องไห้แล้ว
ซื้อสุสานให้ใคร ไม่ต้องพูดอย่างชัดเจนก็สามารถรู้แล้ว
พิงกี้อึ้งไปครู่หนึ่ง “แล้ว......ยังอยู่หรือคะ?”
“ยังอยู่” เตชิตพยักหน้า “ผมส่งไปเผาที่ฌาปนสถานแล้ว ตอนนี้กล่องอัฐิเอาไว้ที่บ้านผมเอง”
“ขอบคุณที่คุณมีใจค่ะ งั้นก็ลำบากคุณแล้วนะ”
ในใจของพิงกี้สับสน
สิ่งที่เธอไม่กล้าเผชิญหน้า นึกไม่ถึงว่าเตชิต
已经是最新一章了
加载中
