ตอนที่ 1 งั้นผมนอนกับคุณก็ได้

ตอนที่ 1 งั้นผมนอนกับคุณก็ได้ ฉันกับสามีแต่งงานกันมาได้สามปีแล้ว แต่ก็ไม่มีลูก เหตุผลง่ายมาก เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถยนต์ทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ และไม่สามารถมีชีวิตเหมือนสามีภรรยาคู่อื่นๆได้ ฉันแต่งงานกับเขาก็เหมือนเป็นแค่เครื่องประดับของเขาเท่านั้น จะมีลูกได้ยังไงกันล่ะ เรื่องนี้มีแต่ฉันกับสามีเท่านั้นที่รู้ แม้แต่แม่สามีก็ยังไม่รู้เรื่องพวกนี้ จึงเอาแต่พูดซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าฉันเป็นแม่ไก่ที่ออกไข่ไม่ได้ แถมยังบอกว่าฉันเป็นภรรยาที่ไม่ได้เรื่อง คำไหนที่แย่ เธอพูดออกมาหมด เหอะเหอะ ถ้าเกิดว่ามีลูกได้ ภรรยาคนเก่าของเขาก็คงมีให้ไปแล้วสิ เขามีลูกไม่ได้ แม้แต่มีอารมณ์ยังไม่ได้เลย เขาลงไม้ลงมือกับฉันทุกวันเพื่อที่จะปลดปล่อยกามอารมณ์ของตัวเอง ฉันได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ร้องออกมาเลยสักนิด แต่ความทุกข์นี้มีแต่ตัวฉันเองเท่านั้นที่รู้ ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย ที่ต้องแต่งงาน ก็เพราะว่าโดนบังคับ ทำไมฉันถึงต้องมีชีวิตแบบนี้งั้นเหรอ? ทำไมฉันต้องถูกแลกทั้งชีวิตของตัวเองเหมือนสิ่งของ? แต่พอฉันนึกถึงภาพของพ่อฉันที่นั่งคุกเข่าขอร้องฉัน น้ำตามันก็ไหลออกมา ภาพแม่ของฉันที่ยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ทำให้ฉันรู้ว่า ที่พ่อยกฉันให้แต่งงานกับคุณภูษิต เหตุผลง่ายนิดเดียว ก็คือต้องการเอาอกเอาใจเขานั่นแหละ ไม่ว่าฉันจะพยายามถามแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ยอมตอบ จึงต้องจำใจแต่งงานกับเขา เพื่อครอบครัวแล้ว ฉันจึงไม่มีสิทธิเลือก ฉันมีชีวิตอยู่แบบนี้มาสามปีแล้ว แม้แต่ตอนที่เขาทำร้ายฉัน ฉันยังไม่คิดอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าจะทั้งร่างกายและจิตใจของฉันมันรู้สึกตายด้านไปหมด แต่ตอนนี้เรื่องที่น่าตลกที่สุดเกิดขึ้นแล้ว อยู่ๆเขาก็บังคับให้ฉันมีลูก! “ยังไงพวกเราก็ต้องมีลูกให้ได้! ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดว่าฉันมีลูกไม่ได้ โดยเฉพาะลิปปกร! เธอต้องมีลูกให้ฉัน!” ภูษิตดวงตาแดงก่ำ จ้องหน้าฉันเหมือนคนเป็นโรคประสาท ฉันหัวเราะหึหึอย่างเย็นชา แล้วก็เช็ดเลือดที่มุมปากจากการที่พึ่งโดนเขาทำร้ายเมื่อกี้นี้ “จะมีได้ยังไง? น้องชายของคุณมันตายด้านไปนานแล้ว หรือถ้ามีได้จริงๆ ภรรยาเก่าของคุณทั้งหลายคงไม่พากันออกนอกลู่นอกทาง สวมเขาให้คุณแบบนี้หรอก!” “หุบปาก!” ภูษิตโมโห แล้วก็ตบหน้าเธอฉาดใหญ่ หลังจากได้รับความเจ็บปวดที่เขามอบให้ ฉันก็มองเขาด้วยสายตาเคียดแค้น แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “โอ้ย ฮ่าฮ่า! ขันทีอย่างคุณ อยากจะมีลูก! ตลกซะไม่มี!” ฉันยืนพิงกำแพง หัวเราะจนตัวสั่น ในเมื่อเขาทำแบบนี้ฉันก็ไม่กลัวหรอกนะ ไม่ยังงั้นชีวิตของฉันมันจะไปสนุกได้ยังไงล่ะ? บางทีฉันก็คิดนะว่า เขาน่าจะตีฉันให้ตายไปเลย ฉันจะได้หลุดพ้นจากปัญหาพวกนี้สักที เสียง“เพล้ง” ดังขึ้น แจกันดอกไม้ถูกเขาปัดลงบนพื้นจนแตก ภูษิตเสียสติไปแล้ว “ไม่ได้ เธอต้องมีลูกให้ได้ ห้ามให้คนอื่นรู้เด็ดขาดว่าฉันมีลูกไม่ได้! ใช่ ขอแค่เธอมีลูกมาให้ฉัน ไม่ว่าจะเป็นลูกของใครก็ตาม! ใช่ ผู้หญิงต่ำต้อยอย่างเธอก็คงอยากจะไปหาผู้ชายข้างนอกอยู่แล้ว! ใครก็ได้ทั้งนั้น แม้แต่คนข้างถนนก็ได้! ถือว่าฉันขอ!” “คุณพูดว่ายังไงนะ?” เขาให้ฉันไปทำแบบนั้นกับคนอื่นเนี่ยนะ! ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา “คุณเห็นฉันเป็นตัวอะไร จะทำอะไรก็ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”ภูษิตไม่ได้เห็นค่าเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เขาแค่เห็นฉันเป็นสิ่งของของเขาเท่านั้น จะทำยังไงกับฉันก็ได้ ความเป็นคนของฉัน เกียรติยศของฉันในสายตาเขาแล้วนั้น ไม่มีเลยแม้แต่นิดเดียว “พูดจาอะไรไร้สาระ! ฉันให้เธอทำอะไร เธอก็แค่ต้องทำตามนั้น!”ท่าทางบ้าคลั่งของภูษิตนั้นทำให้ฉันหมดโอกาสที่จะเถียงอะไรออกไป หน้าตาโหดร้ายทารุณของเขาทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง ช่างน่ารังเกียจเสียจริง ชีวิตของฉัน ฉันหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดกับภูษิตว่า “คุณอย่าเสียใจภายหลังแล้วกัน” แล้วก็ลุกขึ้น แต่งหน้าแต่งตัวแรงๆเผยเสน่ห์ของตัวเองออกมา ฉันเกลียดชังทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวฉันตอนนี้ แต่ฉันก็ไม่มีอำนาจที่จะทำอะไรได้ ในใจมีแต่ความอยากจะแก้แค้น ในเมื่อฉันตัดสินใจแล้วก็จะถอยหลังกลับไม่ได้เด็ดขาด ถนนตรงแถวผับคึกคักมาก มีแต่คนเดินไปเดินมาเต็มไปหมด ดูเหมือนว่าการจะมาหาคู่ขาที่นี่คงจะเป็นเรื่องปกติ ฉันแต่งหน้าหนาๆเพื่อปกปิดความขี้อายของตัวเอง เสแสร้งว่าตัวเองเชี่ยวชาญเรื่องนี้ แล้วก็เดินไปหยุดอยู่ที่ข้างๆผู้ชายคนนึง เขาขยับตัวไปตามจังหวะเพลง ไหล่กว้างๆ แสงไฟกระพริบทำให้เห็นภาพของเขาเป็นแว๊บๆ เขาหลับตาอยู่แต่กลับดูเซ็กซี่มาก ร่างกายของชายหนุ่มคนนี้ ดูแข็งแรงกำยำ ไม่เหมือนกับนายภูษิตที่เหมือนกับคนตายยังไงยังงั้น “คุณคะ ไปต่อไหม?” ฉันกำมือแน่นด้วยความตื่นเต้น ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเขาได้ชัดภายใต้แสงไฟสลัวแบบนี้ เขาหยุดนิ่ง แล้วก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ท่าทางของเขาดูเซ็กซี่มาก ดูก็รู้ว่าเขาเมาแล้ว เขาโน้มตัวลงมากระซิบที่ข้างหูฉันว่า “ไปต่อ? ไปต่ออะไร?” “ไปต่อที่ห้องไง” ฉันตอบ “ฮ่าฮ่า” เขาหัวเราะพลางเงยหน้าขึ้นมา ผู้ชายคนนี้ รอยยิ้มเต็มไปด้วยความดูถูก เขาเลิกคิ้วขึ้น นัยน์ตาเขาเหมือนเหว ที่พร้อมจะดึงดูดคนให้ตกลงไปได้ภายในพริบตาเดียวเท่านั้น ฉันหายใจเข้าลึกๆ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ผู้ชายคนนี้หล่อมากจริงๆ ถ้าได้นอนกับเขา ก็คงจะไม่รู้สึกเสียดายอะไร “คุณอยากให้ผมนอนกับคุณงั้นเหรอ”ผู้ชายคนนี้พูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา แล้วก็เอียงหัวไปมาด้วยความเมา หน้าฉันแดงไปหมด จึงหันหน้าหนีด้วยความอาย ดนตรีในคลับดังมาก แต่ฉันกลับได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาซะยังงั้น รอบข้างเราตอนนี้คนเยอะมาก ก็เลยไม่มีใครทันสังเกตอาการของพวกเราสองคน แต่ฉันกลับรู้สึกว่าทุกคนต่างมองมาที่ฉัน ดูว่าเธอน่าสมเพชแค่ไหน! เธอกำลังล่อผู้ชายอย่างไร้ยางอาย! ผู้ชายคนนั้นเงียบไปนานมาก ฉันรู้สึกกระดากอายมากเลยเตรียมจะเดินออกมา แต่เขาก็จับฉันไว้ แล้วก็ซบลงมาบนไหล่ฉัน เขาขยับเข้ามาใกล้แล้วพูดว่า “ได้สิ งั้นผมจะนอนกับคุณ”