บทที่ 771 นางมาร
บทที่ 771 นางมาร
เวลาสองยามในหมู่บ้าน ฝนตกปรอยๆ ไม่หยุด
ผู้หญิงในชุดสีม่วงคลุมผ้าโปร่งสีทองแบบไหล่จรดพื้นเดินเข้ามา รอยสักบนใบหน้าครึ่งหนึ่งพลิ้วไหวอยู่หลายเท่า ไม่ต้องพูดถึงเสียงกระดิ่งที่เอว คนที่นอนไม่หลับในตอนกลางคืนใช้ท่อนไม้ไผ่คั่นหน้าต่างแล้วมองไปอย่างเงียบๆ เพียงแวบเดียวก็ปิดหน