79 The Darkest Night

“อย่านะแมรี่...” เสียงวิงวอนนั้นแผ่วเบา ดวงตาอะเมทิสงดงามดูราววิงวอนเมื่อเอ่ยกับเธอนานมาแล้ว “ข้าได้ดึงเจ้าขึ้นจากหุบเหวแห่งความทุกข์ทรมานนั่นแล้ว เพราะงั้น...” ดวงตาของแมรี่สั่นระริก และในที่สุดเธอหลับตา นั่นเพราะเธอยังจำสิ่งเดียวที่เขาขอร้องจากเธอได้ไม่มีวันลืม...ทั้งที่ชายที่แสนดีอย่างเขาไม่เคย