ตอนที่ 11 : ไม่กินเส้น

          หลังจากปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไปแต่ละวัน ในที่สุดก็ได้ฤกษ์งามยามดี ผมจัดแจงเตรียมเอกสารและตารางเรียนสำหรับหัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออก ฮิโรชิยังต้องเรียนเสริมทักษะอีกหลายด้าน ทั้งเรื่องบริหารจัดการ การดูแลธุรกิจ แถมยังต้องปกครองลูกน้องอีกนับพันชีวิต           เพื่อไม่ให้กระทบกับงานของเขา คงต้องเริ่มจากการจัดสรรเวลาซะก่อน...           ตึ๊ง...           เสียงแชทเด้งขึ้นบนหน้าจอโน๊ตบุ๊ค ผมเลิกคิ้วขึ้นก่อนคลายมันลง ที่แท้ก็ตัวร้ายแห่งยุคไอที...โค้ดเนม ’Vr’            เราสองคนเคยทำงานร่วมกันตอนผมยังไม่ลาออกจากการเป็นครูฝึก เขาเป็นแฮ็กเกอร์ตัวฉกาจ เคยทำระบบฐานข้อมูลลับของแฮ็กเกอร์ระดับอาชญากรข้ามชาติล่มไม่เป็นท่า จนไปสู่การจับกุม ผลงานชิ้นโบว์แดงตอนนั้นทำให้เขามีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาหรือชื่อที่แท้จริงให้กับสื่อ เขาเป็นตัวนำโชคสำหรับบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านไอที และเป็นหายนะชั้นดีของศัตรูคู่แค้น มีคนเคยตั้งค่าหัวตามล่า สุดท้ายก็ต้องล้มเลิก เพราะถูกอีกฝ่ายเจาะระบบเป็นรูพรุนเสียหายไปกว่าสิบล้าน           [ไฮ~พี่พาย...สบายดีมั้ย]           ดูท่าอารมณ์ดีนะวันนี้            "สบายดี แล้วนายล่ะ วันนี้ว่างรึไง ถึงมีเวลาทักมา ไม่กลัวพี่เอาข้อมูลไปขายให้พวกนั้นเหรอ ค่าหัวนายไม่เบาเลยนะ ได้ดีกว่าเงินเดือนครูฝึกเยอะ"           [ฮ่าๆๆ พี่ไม่ทำหรอก เพราะเราเป็นพี่น้องกันนี่]           ใช่...เราเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ใช่พี่น้องคลานตามกันมา           "รู้ดี..."           [โคตรรู้เลยต่างหาก แต่ถ้าพี่ขัดสนจริงๆ จะเอาข้อมูลผมไปขายก็ได้นะ ผมอนุญาต]           ข้อความแชทที่เห็นไม่รู้ว่าเจ้าตัวมีสีหน้าและอารมณ์ตามที่พิมพ์รึเปล่า แต่เห็นเขาไม่เคร่งเครียดเหมือนแต่ก่อนผมก็รู้สึกโล่งใจ           "ไว้พี่ขัดสนเมื่อไหร่ เดี๋ยวจะขายให้หมดเลย"           [ฮ่าๆๆ ว่าแต่ตอนนี้พี่อยู่ไหน]           "ทายดูสิ"           [ทดสอบความสามารถผมเหรอ จิ้มแป้นพิมพ์ไม่กี่ที ผมก็รู้ตำแหน่งที่อยู่ของพี่แล้ว...จะลองดูมั้ย]           ไม่ต้องทดสอบผมก็รู้ เขาเก่งกาจแค่ไหน อายุแค่สิบเจ็ดแต่กลับเป็นแฮ็กเกอร์ทำลายล้างสูง มีศัตรูมากมายต้องการสังหารเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเก็บตัวหลบซ่อนเก่ง เขาอาจตายไปพร้อมพ่อแม่บุญธรรมแล้วก็ได้           "พี่อยู่ญี่ปุ่น"           [ผมก็เหมือนกัน]            จริงดิ...แล้วเขามาทำอะไรที่นี่ หรือหลบหนีการตามล่าของศัตรูเหมือนกับผม ไม่สิ...เขาเป็นคนรอบคอบ ไม่มีทางที่จะมีคนเจอตัวเขาง่ายๆ นอกจากเขาจะปรากฏตัวออกมาเอง           "นายมาทำงานเหรอ"           [ไม่บอก...]           "อืม"           ผมไม่อยากถามต่อ...เพราะมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ถามว่าทำไมถึงละเอียดอ่อน เพราะเขามักโทษตัวเองเสมอว่าเป็นสาเหตุการตายของพ่อแม่บุญธรรม เขามักตอกย้ำกับตัวเอง หากเขาไม่ประมาทในตอนนั้น ก็คงไม่เกิดการสูญเสียในครั้งนี้ แม้นั่นจะไม่ใช่ความผิดเขา แม้ผมจะบอกไปหลายครั้งหลายคราว แต่เขาก็ไม่ฟังอยู่ดี           [พี่มีความสุขมั้ยที่อยู่ญี่ปุ่น]           "ญี่ปุ่นก็ไม่เลว บรรยากาศก็ดี อาหารการกินก็ดี ที่พักก็ดี"           เสียอย่างเดียว แค่ต้องเจอเรื่องปวดหัวเพิ่มเท่านั้น           [ดีแล้วล่ะ ผมจะได้ไม่ห่วง...จริงสิ แล้วพี่พักที่ไหน]           "เอ่อ..."           [ผมหาเองเร็วกว่า...]           จริงอย่างที่ว่า...ถ้ารอให้ผมตอบก็ช้าหน่อย            "เงียบเลย หาไม่เจอเหรอ ฮ่าๆๆ แฮ็กเกอร์อย่างนายจนมุมกับเขาเป็นด้วย"           [พี่ออกมาจากที่นั่นเดี๋ยวนี้!]           เกิดอะไรขึ้น...           [ให้ตายเถอะ...ทำไมอยู่นั่นได้]           [เข้าปากเสือชัดๆ ]           [บรรลัยเหอะ!]           ...............           ..................           .....................           เสียงข้อความดังรัวๆ คำสบถมากมายเด้งขึ้นหน้าจอจนผมแทบอ่านไม่ทัน จนคิดว่าระบบคอมพิวเตอร์คงใกล้เจ๊ง หรือไม่ก็ถูกไวรัสคุกคาม ถ้านั่นไม่ใช่ฝีมือแฮ็กเกอร์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายต่างสายเลือด           ตืด ตืด ตืด ตืด...           เสียงมือถือข้างแป้นพิมพ์สั่นเป็นระยะหลังจากแชทหยุดเด้งไม่ถึงสามวิ ผมรีบกดรับสายทันทีพลางคิดว่ามันมีบางอย่างไม่ปกติ           [ทำไมไม่ตอบแชทผม!]           ใครจะตอบทัน เล่นพิมพ์รัวๆ ขนาดนั้น นิ้วไม่พันกันก็คงมีแต่นายเท่านั้นล่ะที่ทำได้           "ใจเย็นก่อนสิ นายทำพี่ตกใจรู้มั้ย"           [พี่เป็นอดีตครูฝึกหน่วยรบจริงๆ รึเปล่า พี่อยู่ในถิ่นมาเฟียได้ยังไง ออกมาจากที่นั่นซะ!]           เขารู้แม้กระทั่งที่นี่เป็นเขตการปกครองของมาเฟีย เข้าใจว่าเป็นแฮ็กเกอร์  แล้วต้องเก่งแค่ไหนถึงรู้ขนาดนั้นล่ะเนี่ย!           "ไม่เป็นไร ถึงจะเป็นถิ่นมาเฟีย แต่พี่เป็นครูสอนพิเศษให้กับหัวหน้าแก๊ง เขาไม่ทำอะไรหรอก"           [ไม่!]           "..."           [สึซึมิยะ ฮิโรชิ เป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออก เพราะฉะนั้น...เขาต้องรู้จักสนิทสนมกับโออิมิยะ ชูเซย์]           หรือก็คือ...หัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออกเฉียงเหนือ ฟังจากน้ำเสียงร้อนรนของเขา ให้เดา...ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นมาก่อน           "..."           [ที่แย่ไปกว่านั้น ผมไม่กินเส้นกับเขา]           ไม่ถูกกับหัวหน้าแก๊งมาเฟียสาขาตะวันออกเฉียงเหนือเนี่ยนะ คิดอะไรอยู่นะนาย           "..."           [คงไม่ดีเท่าไหร่ ถ้ารู้ว่าผมเป็นน้องชายของพี่]           "นาย..."           [...เพราะผมเป็นตัวอันตรายสำหรับพวกเขา]