ข่าวร้ายในอดีต

หลายเดือนก่อน ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง “พี่หนูเล็กจะถึงหรือยังคะ” หนูนาโทรตามพี่สาวฝาแฝดซึ่งบอกว่าจะไปหาสามีเพื่อนำเงินมาเป็นค่ารักษาลูกที่ต้องเข้าห้องผ่าตัด หญิงสาวกระวนกระวายใจเพราะพี่สาวออกไปนานมากแล้ว ทว่าเสียงปลายสายที่รับสร้างความแปลกใจ “สวัสดีครับ” ไม่ใช่เสียงของพี่สาว หนูนาแปลกใจจึงถามออกไป “คุณเป็นใครคะ ทำไมใช้มือถือพี่สาวฉันแล้วพี่สาวฉันไปไหน” “คุณทำใจเย็นๆ นะครับแล้วฟังให้ดี” เสียงปริศนาปลอบ หนูนาใจเต้นระรัว นี่มันอะไรกัน เมื่อได้ยินเรื่องราวหญิงสาวก็ล้มทั้งยืนหน้าห้องผ่าตัด น้ำตาไหลพรากอาบสองแก้ม ไม่ได้ยินเสียงน้องสาววัยสิบหกปีซึ่งเดินเข้ามาเขย่าตัวว่าเป็นอะไรไป เธออยากให้มันคือฝันร้ายที่แว่วเข้ามาในหู “ไม่จริง ไม่จริงพี่หนูเล็กต้องไม่ตาย ไม่จริง” เธอได้แต่พร่ำเพ้อออกมา น้องสาวตกใจเข้ามากอดร่ำให้ไปด้วยกัน "พี่ พี่พูดอะไร" “คุณครับคุณ ได้ยินผมหรือเปล่า” จนกระทั่งเสียงมือถือดังขึ้นปลุกให้เธอตื่นจากฝันร้ายซ้ำซ้อน “ค่ะ” เธอกลั้นสะอื้นรับสาย รายละเอียดของพี่สาวเข้ามาอยู่ในหัว นี่เป็นความฝันหรือเปล่า ไม่จริงใช่ไหม หากเมื่อเห็นใบหน้าน้องสาวผ่านม่านน้ำตา รวมทั้งมองเลยไปในห้องซึ่งหลานชายที่แสนอาภัพกำลังนอนรอมีดหมอเพื่อช่วยยื้อชีวิต ก็เจ็บปวดนักเพราะมันไม่ใช่ความฝัน “หนูศินของน้า ศิน… น้าจะดูนายเอง ฮื้อ อึก ไม่ต้องห่วง นายต้องปลอดภัยและหายดีนะ” เธอส่งผ่านความห่วงใย กำลังใจให้หลานรักที่ป่วยมานานปี “พี่หนูเล็ก ช่วยตาศินด้วยนะพี่” ไม่ลืมวอนขอพี่สาวให้คุ้มครองลูกชาย หลังจากนั้นบอกให้น้องรออยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อเธอจะได้เดินทางไปยังจุดเกิดเหตุที่พี่สาวเสียชีวิต พี่สาวเกิดมาอาภัพนัก มีคนรักก็ไม่เคยเหลียวแล เมื่อตั้งท้องศตายุก็ทิ้งพี่สาวไป ไม่ดูดำดูดี ทางฝ่ายนั้นถือว่าตนเองมั่งมี พี่สาวของเธอไม่คู่ควร แรงยุยงของครอบครัวทำให้ศตายุแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นตอนที่พี่สาวเธอตั้งท้อง “พี่ไม่คิดเลยเขาจะใจดำถึงเพียงนี้ พี่จะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง” พี่สาวหวังจะหอบลูกในท้องไปหาแฟนหนุ่ม หากเธอห้ามปรามขึ้น “อย่าเลยพี่หนูเล็ก พี่ลืมไปแล้วรึไง เขาเป็นคนนำเช็คมาให้พี่เองนะ ให้พี่ไปเอาตาหนูออกซะ พี่เลิกคิดเถอะว่าเขาทำเพราะแม่สั่ง หนูนาว่าตัวเขาเองก็คงเป็นใจ” แม้พี่สาวต้องร้องไห้ปานจะขาดใจ แต่เธอก็คิดว่าทำถูกแล้ว เธอรู้เช่นเห็นชาติผู้ชายคนนั้น ไม่ได้ตาบอดเพราะไม่ได้มีรักอย่างพี่สาว ซึ่งแน่นอนว่าปิดหูปิดตาเพื่อหลอกตนเอง ศตายุไม่คู่ควรกับคนที่บูชาความรักเช่นพี่สาวเธอ “เพราะเราไม่มีใครใช่ไหมเขาถึงดูถูกกันอย่างนี้ เพราะเราไร้ญาติขาดมิตร เขาเลยไม่เห็นค่า” พี่สาวยังคร่ำครวญ “เพราะพี่รักเขาเกินไปต่างหากคะ” เธอให้คำตอบพี่สาว พี่สาวร้องไห้หนักกว่าเก่าเมื่อจี้ตรงใจเข้า เธอได้แต่กอดปลอบน้ำตาซึมไปด้วย “เป็นไรไปหนูนาเสร็จแล้วเตียงฉัน เธอจัดการผ้าขนหนูพวกนี้ให้กลายเป็นดอกกุหลาบเองนะ ฉันทำไม่สวยเธอก็รู้” หนูนาพยักหน้าเลิกคิดเรื่องเศร้าในชีวิต สองมือขะมักเขม้นกับการประดิษฐ์ประดอยผ้าขนหนูแขกให้เป็นดอกกุหลาบ “เออหนูนา วันนี้ตอนเช้าฉันเห็นแขกที่ชอบคุยกับเธอด้วยนะ” “ใคร…” หนูนาใบหน้าซีด หากโมลีไม่ทันสังเกตเห็น “ก็คุณนายฝรั่งที่เคยมาเมื่อหลายเดือนก่อนไง คนที่ซื้อขนมมาฝากเธอทุกวันไงล่ะ” หนูนาผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งใจ “คุณปาริชาติ” “นั่นแหละ คราวนี้มีหวังได้อ้วนแน่ถ้าพักเป็นเดือนๆ เหมือนครั้งก่อน” หนูนาพยักหน้า…ใจด้านในกลับคิดอีกเรื่องที่ใจวิตกกังวลขึ้นมา หรือนางฟ้าจะมาโปรดเธอแล้ว…ผู้หญิงคนนี้เป็นมหาเศรษฐี ถ้าเธอยอมหน้าหนาสักหน่อยสิ่งดีๆ อาจจะเข้ามาในชีวิตหลานชายและน้องสาวก็ได้ ไขว่คว้าไว้สิ โอกาสดีๆ ในชีวิตคนเราจะมีสักกี่ครั้งกันเชียว