รสรักซ่านใจ

สุดท้ายแรงหนูนาตัวเล็กๆ หรือจะสู้แรงชายหนุ่มผู้อัดแน่นไปด้วยพลังตัณหาอย่างราฟาเอล กางเกงที่หนูนาสวมจึงลงไปกองที่ปลายเท้าของเธอ “คุณอย่านะ เราไม่ได้มีฐานะอย่างว่ากันอีกแล้วนะ ฉันจะแจ้งความเอาเรื่องคุณถ้าคุณไม่ยอมหยุด” ราฟาเอลยิ้มมุมปากเมื่อเธอยกคุกตะรางมาข่มขู่เขา “แน่ใจหรือว่าจะทำอย่างนั้นกับฉัน แน่ใจหรือว่าคนอย่างเธอจะทำอะไรฉันได้” หนูนาแหงนหน้าสบตาคม ใบหน้าหล่อเหลา เอ่ยด้วยความร้าวรานใจ “ใช่สิฉันมันแค่ผู้หญิงขายตัว ไม่มีอำนาจจะทำอะไรคุณได้ ฉันลืมไปได้ยังไง” “คิดมากแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เดี๋ยวฉันจะจ่ายให้อย่างงาม เลิกดิ้นเถอะน่า” ราฟาเอลเริ่มใช้นิ้วมือควานหาถ้ำสวาทที่ทำให้ตนติดใจจนไม่อันทำภารกิจกับผู้หญิงคนอื่น ชายหนุ่มใช้สองนิ้วแหวกนำทางก่อนจะสัมผัสตุ่มไตเบามือยั่วเย้าร่างหอมอย่างที่เคยทำและเธอชอบ ใบหน้าคนที่ต่อต้านแสดงอาการเสียวซ่านเพียงเขาสัมผัส ราฟาเอลยิ้มกริ่ม นั่งคุกเข่าสำรวจถ้ำร้อนชื้นด้วยลิ้นร้ายกาจทันที “อา…คุณ” หนูนาครางเสียงแผ่วด้วยความเสียวซ่าน ลืมไปเลยว่าเมื่อครู่ยังตีอกชกแก้มเขาอยู่ ราฟาเอลลากไล้เรียวลิ้นเพิ่มความสุขความพร้อมสำหรับนกยักษ์ที่ดันผ้าขนหนูเพราะต้องการบุกทะลวง เพียงไม่นานเมื่อถ้ำหอมหวานเปียกชื้นจึงยืนขึ้นปลดผ้าขนหนูที่กีดขวางความสุขทิ้ง พร้อมยกขาข้างหนึ่งของหญิงสาวโอบสะโพกสอบตน เพียงพรวดเดียวถ้ำแคบชื้นก็รัดรึงท่อนยาวใหญ่จนราฟาเอลต้องสูดปากกลั้นความเสียวซ่าน หนูนานั้นลืมว่าตนอยู่ในช่วงเวลางาน หญิงสาวยกสองมือโอบกอดลำคอราฟาเอล จูบตอบเมื่อชายหนุ่มบดจูบรุนแรงส่งมาให้ ราฟาเอลพอใจจับขาอีกข้างคนที่พิงอยู่กับเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าขึ้น โจนจ้วงรุนแรงหนักหน่วงอย่างที่รู้ว่าทั้งเขาและเธอชื่นชอบ หนูนาครางไม่เป็นเสียง กำลังจะถึงฝั่งฝันราฟาเอลหยุดเสียดื้อๆ จนหนูนาต้องกดเล็บบอกให้เขารู้ว่าเธอต้องการ “ใจเย็นสิแม่หนูเนื้อหวาน” ราฟาเอลกระซิบที่ใบหู ก่อนจะพลิกร่างบางให้ก้มลง โดยนำสองมือหญิงสาวไปจับที่เคาน์เตอร์ตรงอ่างล้างหน้า หนูนาไม่อิดออดอย่างเคย ซ้ำร่วมมือกางขาตามที่สองมือราฟาเอลต้องการ ร่างชื้นเหงื่อส่งท่อนเนื้อทรงพลังเข้ามาอีกครั้ง ช่วงเวลาไม่นานหนูนาก็กรีดร้องเสียงดังด้วยความสุขสม ราฟาเอลมองใบหน้าชื้นเหงื่อที่ยังคงสวมเสื้อด้วยความรู้สึกพึงพอใจ (ไม่ใช่สิมากกว่าความพึงพอใจ) ก่อนจะซอยถี่รุนแรงตามหญิงสาวไปพร้อมๆ กัน ยังคงหายใจหอบถี่ ราฟาเอลเดินไปทรุดนั่งโอบกอดร่างชื่นเหงื่อซึ่งคุกเข่าลงบนพื้นห้องน้ำ “มีความสุขหรือเปล่าหือ” หนูนาก้มหน้าไม่ตอบคำถาม ราฟาเอลใช้มือข้างหนึ่งช้อนใบหน้าเธอขึ้น “ทำไมเงียบไป” “ขอเงินฉันด้วย ฉันจะออกไปแล้ว” หนูนาส่งสายตาว่างเปล่าให้ จนชายหนุ่มหัวใจแห้งผากอย่างไม่เคยเป็น ยิ่งคิดว่าเธอทำแบบนี้เพราะมีผู้ชายคนอื่นแล้ว อย่างที่บอกในตอนแรก หัวใจก็เจ็บแปลบจนสงสัยว่าตนเองเป็นอะไรไป “ได้” แต่ราฟาเอลก็ไม่ใช่คนที่ชอบงอนง้อใคร เมื่อเธอกล้าพูดตรงๆ แบบนี้เขาก็ยอมตามใจ อีกอย่างเขาก็เต็มอิ่มแล้วในตอนนี้หลังจากเมื่อคืนรู้สึกเหมือนกินของไม่ถูกปากจนรู้สึกงุ่นง่านในตอนเช้า ราฟาเอลเดินออกไปหยิบเงิน หนูนารีบหยิบกางเกงและชั้นในด้วยมือที่สั่นเทา ส่วนน้ำตาน่ะหรือ เธอคิดว่าเมื่อคืนคงหมดจากบ่อภายในดวงตาไปแล้ว “เอาไปสิ” ราฟาเอลส่งเงินให้สายตาจับจอง ใบหน้าชาเฉยที่เปลี่ยนไปแทบเป็นคนล่ะคนที่เคยสมยอมพร้อมใจไปกับเขาเมื่อครู่เอ่ยเสียงเรียบ “ขอบคุณ ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้าย หวังว่าคุณคงเข้าใจ ถ้าอยากได้ก็เรียกผู้หญิงที่เพิ่งออกไปมาสิคะ จะได้ไม่ต้องหาแบบเร่งด่วนอย่างวันนี้” หนูนาแนะนำ ไม่ใช่สิเธอประชดประชันเขาออกไปแต่เจ้าตัวคงไม่รู้ตัว เพราะใบหน้าหล่อเหลายิ้มพรายทีเดียวเมื่อได้ยินที่เธอพูด “ถ้าเธอยังอยู่กับฉัน ฉันคงคิดว่าเธอหึงหวงนะเนี่ย” หนูนาหันหลังไม่อยากต่อปากต่อคำ เพราะกลัวจะเผยความในใจให้เขาหัวเราะ ห้ามปรามกันเหมือนเมื่อวันก่อน ทว่าบานประตูปิดลง ราฟาเอลหุบยิ้มพร้อมหัวใจที่เริงร่าก็พลันเหี่ยวเฉา…ชอบกล!