ตามหานางบำเรอ

หนึ่งชั่วโมงต่อมา “เป็นไงเจอใช่ไหม แล้วยายเจ้ตุ๊ดนั่นเรียกเงินอีกเท่าไหร่แดเนียล” ราฟาเอลวางมือจากเอกสารบนโต๊ะทำงานเมื่อแดเนียลมาถึง มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์คราวนี้จะไม่ผิดหวัง ส่วนเรื่องเงินถามแค่ขำๆ เพราะรู้เจ้ดาด้าหาเพียงพลอยมาให้ช่างถูกใจนัก ให้เงินเพิ่มอีกนิดหน่อยก็คงไม่เป็นไร “เจอครับ” แดเนียลทำสีหน้าเหมือนไม่อยากพูดต่อ “อย่าอมพะนำ พูดมาเร็ว หรือว่าเธอขนเสื้อผ้ากลับคอนโดแล้วล่ะสิ ใช่ไหม” ราฟาเอลรุก “เจ้ดาด้าบอกว่าเธอไปทำงานกับคนอื่นแล้วครับ” “อะไรนะ!” ร่างสูงลุกขึ้นผลุงจากโต๊ะทำงาน “ทำแบบนี้ได้ยังไงอยู่กับฉันไม่ถึงปีเลยนะ เงินทองฉันก็ปรนเปรอไม่ต่างกับ…เซ็ก” “เจ้านายบอกยกเลิกเองนะครับ” แดเนียลย้ำเรื่องที่เจ้านายวาจาเถื่อนอาจจะลืม “เออ ก็ใช่” ราฟาเอลเสียงเบาลงมานิดนึง “คนอื่นมาใหม่เยอะ นี่ครับเจ้านาย รูปถ่าย” ใบหน้าบูดบึ้งเพราะไม่ได้ปลดปล่อยกับผู้หญิงที่ต้องการทำให้แดเนียลช่วยเหลือเจ้านายเต็มที่ ยื่นรูปถ่ายสาวสวยที่เจ้ดาด้ามอบให้เจ้านายดู (ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยโดยเร็ว ตนนั่นแหละจะโดนปลดระวางไม่รู้ตัว) “ไม่ต้องการโว้ย จะเอาแม่หนูนาผู้ขายดิบดีคนนั้น ไปให้พ้น” ราฟาเอลสร้างความกดดันลูกน้องต่อ รูปถ่ายหลายใบกระจายเต็มพื้นห้อง แดเนียลหมดหนทางรับมือ เดินออกจากห้องทำงานเพื่อไปตั้งหลัก “อย่าให้เจอเชียวนะจะจัดหนักจัดเต็มให้ไปหาคนอื่นไม่ได้ คอยดู คอยดูสิ” ราฟาเอลพึมพำด้วยใจเคืองขุ่น ยิ่งคิดว่าป่านนี้นางบำเรอที่เผลอใจเร็วทิ้งขว้างกำลังเริงร่าออดอ้อนผู้ชายคนอื่นก็ยิ่งนั่งไม่ติดเก้าอี้ ความผิดของตนเองน่ะหรือผู้ชายอย่างเขาจะยอมรับ ไม่มีทางเสียล่ะ เพียงพลอยกับแดเนียลสวนทางหันชั่ววินาที หญิงสาวไปหาโมลีเพื่อซื้อเครื่องดื่มไปฝากเพื่อนและพูดคุยกันเล็กน้อย ออกจากที่นั่นก็ได้เจอเพื่อนน้องสาว ซึ่งสนิทสนมกันดีเพราะดนัยอยู่ไม่ไกลบ้านเช่าที่เพียงพลอยอยู่กับครอบครัวตั้งแต่เด็ก ดนัยชวนไปทานข้าวด้วยกัน เพียงพลอยไม่ปฏิเสธขึ้นรถยนต์ของเด็กหนุ่ม เพียงพลอยถามข่าวคราวน้องสาวเพราะดนัยเรียนที่เดียวกับหนูบัว “หนูบัว เขาคงเครียดกับการสอบครับ อยู่หอไม่ค่อยออกไปไหน” ดนัยตอบ หนูนายิ้มภูมิใจในตัวน้องสาว ทั้งสองทานข้าวกันอย่างออกรส ไม่ได้รู้ขณะนั้นมีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างไม่พอใจ ราฟาเอลมีนัดทานข้าวกับมารดาคิดขันผสมเย้ยหยัน ที่มาเจอเพียงพลอยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง…นี่น่ะเหรอผู้ชายคนใหม่ที่เพียงพลอยตกลงปลงใจด้วย เงินจะหนาอย่างเขาหรือแบบนี้ ราฟาเอลไม่คิดว่าตนจะแพ้ให้หนุ่มหน้าอ่อน หากได้เจรจากับหญิงสาวอีกครั้ง เพราะจำได้ดีหญิงสาวชอบเงิน ทรัพย์สินที่แปรเปลี่ยนเป็นเงินได้ขนาดไหน จะว่าไปเพียงพลอยมีอะไรน่าขันพอๆ กับน่าปรารถนา ตั้งแต่อยู่ด้วยกัน หญิงสาวก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ของเขาที่ตาโตกับของขวัญที่เขามอบให้ มีเพียงนิดหน่อยที่เธอแหวกแนวจากคนอื่น คือเศษเงินเพียงเล็กน้อยเธอก็ไม่เคยให้กระเด็นออกจากกระเป๋าง่ายๆ หลายครั้งที่เขาพาไปทานอาหาร ดินเนอร์ เพียงพลอยกวาดเรียบเงินทอนที่ตนตั้งใจให้พนักงานที่ดูแล ซื้อของก็เช่นเดียวกัน ของแถม ของแจกเธอเอาหมด แถมขอเพิ่มอีกต่างหาก ตอนแรกเขาแปลกใจ นานเข้าก็ชิน มองเป็นความน่ารักเสียด้วยซ้ำ ไม่คิดซักถามให้หญิงสาวต้องอาย (บางทีเธอไม่เคยอาย อันนี้ก็มีความเป็นไปได้) ราฟาเอลบอกให้แดเนียลโทรหามารดาว่าจะเข้าไปหาวันพรุ่งนี้เพราะมีงานด่วน แดเนียลจำใจต้องทำตามเพราะวันนี้เรื่องที่เจ้านายต้องการทำไม่สำเร็จถึงสองครั้ง มาเจอเพียงพลอยที่นี่ยังไงก็เหมือนโชคเข้าข้างตน เพราะไม่ต้องเจอสายตาพิโรธของเจ้านายที่อาจมีอีกหลายสัปดาห์นั่นเอง เพียงพลอยโบกมือลาดนัยเมื่อทานข้าวเสร็จ หญิงสาวคิดจะไปเยี่ยมหลานต่อ พลันสายตาเหลือบไปเห็นของเล่นเด็กลดราคา จึงเดินตรงไปเพื่อติดไม้ติดมือฝากหลาน กำลังเลือกรถบังคับ เอาที่ราคาไม่แพงแต่ดูคงทน รู้สึกว่าพนักงานในร้านจ้องมองตนอย่างกับตัวประหลาดจึงหันไปมองด้านหลัง สายตาเบิ่งกว้างเมื่อเห็นราฟาเอล “คุณมาได้ยังไง” “ผู้ชายคนใหม่รึหน้าอ่อนคนนั้น ไม่ยักรู้ว่าเธอชอบกินเด็ก” เพียงพลอยหันมองว่าใครได้ยินหรือเปล่า “คุณพูดอะไรคะน่าเกลียด” “ถ้าอย่างนั้นเธอคิดว่าไอ้หมอนั่น น่ารักงั้นหรือ ” ราฟาเอลกัดฟันถาม เพียงพลอยไม่เข้าใจชายหนุ่มคนนี้เลย เขาบอกล่ำลาเธอ ห้ามเธอรักเขา แต่ทำไมมาตอแยเธออยู่อย่างนี้ “คุณต้องการอะไรจากฉันอีก อย่ามายุ่งกับฉัน ตอนนี้ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณแล้ว” จึงถามและตอกย้ำชายหนุ่มไปพร้อมกัน “มันให้เธอเท่าไหร่ ฉันจ่ายเพิ่มให้ตามที่เธอต้องการ กลับไปอยู่คอนโดเหมือนเดิม ฉันจะไม่ถือว่ามันกินเธอไปกี่ครั้งแล้ว จะล้างให้หมดคราบของมันด้วยมือฉันเอง” “…” ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้ยินคำนี้…จากมาแล้วด้วยใจโหยหา แต่ถ้ากลับไปอีก ไม่เพียงโหยหาหากต้องจากกันอีกครั้ง หัวใจคงมีแผลที่รักษาเท่าไหร่ก็ไม่หาย ตอนนี้ความปวดร้าวไม่ได้ทุเลาลงเลยแม้เพียงเท่าฝุ่นละออง “ขอปฏิเสธค่ะ ขอโทษด้วยฉันมีธุระ” จึงปิดการสนทนาที่ทำให้หายใจอึดอัด ราฟาเอลเหมือนโดนหมัดเด็ดของแชมป์เปี้ยนมวยไทย กว่าจะรู้สึกตัวร่างสวยก็เดินย้ายก้นเดินไปเสียแล้ว แต่มีหรือที่เขาจะยอมแพ้ เพียงพลอยดิ้นรนให้พ้นอ้อมอกกว้างเมื่อเดินออกมาจากห้างสรรพสินค้า หวังร้องให้ใครต่อใครช่วยแต่ไม่มีคนสนใจ มีแต่ยิ้มเมื่อราฟาเอลพูดว่า “แฟนผมน่ะครับพอดีเธองอนที่ผมพากิ๊กมาทานข้าว ว่าจะง้อสักหน่อย”