อ่อนระทวย

ร่างสูงพาเธอเข้านั่งในรถ เพียงพลอยเหนื่อยจนหอบหายใจแรงและหยุดดิ้นรน “ทำไมเงียบไป” เขาถามหญิงสาวจึงได้หันมองใบหน้าหล่อเหลา “ทำอะไรของคุณคะ คุณจนตรอกเรื่องผู้หญิงก็ไม่น่าจะใช่” “อย่าเล่นตัวอีกเลยน่า ง้อซะขนาดนี้แล้ว อยากได้เท่าไหร่บอกมาเถอะ” “…” “คิดนานจัง” “ถ้าอยากได้มากกว่าเงินจะได้รึเปล่า ถ้าคุณตกลงฉันจะยอม” เพียงพลอยรู้ว่าราฟาเอลผู้หล่อเหลา เพียบพร้อมกลัวผู้หญิงจับจองเป็นที่สุด ยิ่งคนไม่คู่ควรอย่างเธอเขายิ่งอยากหลีกหนี ปัดเรื่องชายหนุ่มรักผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วยอีกไม่นานทิ้งไป เพราะคิดแล้วมันปวดใจ…ที่พูดแค่อยากให้เขาปล่อยเธอกลับก็เท่านั้น ราฟาเอลหันมองคนที่กล้าร้องขอข้อแลกเปลี่ยน สายตาขี้เล่นเมื่อครู่หายไป “ฉันให้ทุกอย่างได้ยกเว้นเรื่องเดียวเธอควรจำไว้ อย่ามาทำให้ฉันอารมณ์เสียเพราะเธอ ‘เยอะ’ เกินไป” เพียงพลอยใจฝ่อ เมินหน้าหนีใบหน้าเคร่งขรึม “หันมานี่ เป็นอะไรไปอยากอยู่กับหน้าอ่อนขนาดเหม็นขี้หน้าฉันเลยรึ” ราฟาเอลไม่พอใจท่าทีเสียอกเสียใจของหญิงสาวจับคางมนให้หันกลับมาหากัน “ปล่อยนะ” เพียงพลอยพยายามตีมือแข็งแรง ไม่ยอมหันหน้าไปตามที่ราฟาเอลต้องการ ราฟาเอลรู้สึกหมั่นไส้ปลดเนกไทมัดมือหญิงสาวให้อยู่นิ่งๆ จากนั้นตะบึ้งขับรถไปยังคอนโด ถึงคอนโดราฟาเอลจึงแก้มัดให้หญิงสาว เพียงพลอยใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ “ลงมาสิอย่าให้ต้องอุ้ม เธอก็รู้ว่าฉันกล้า อีกอย่างถ้าไม่ลงดีๆ จะโดนดีในรถด้วย” เพียงพลอยเดินนำหน้าร่างสูงอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ลิฟต์อยู่ด้านโน้น ไปแค่ไม่กี่วันจำไม่ได้ซะแล้วหรือ อะไรอยู่ตรงไหน” ราฟาเอลกระซิบที่ใบหูเมื่อคนข้างๆ เดินช้าอย่างกับคนไม่ชำนาญเส้นทาง “ให้ฉันกลับเถอะค่ะ ฉันไม่…” เพียงพลอยไม่ทันพูดจบราฟาเอลก็ดึงเข้าไปในลิฟต์ “ไม่มีทาง” เขาบอกใบหน้าบ่งบอกว่า ตนกำลังชนะ เมื่อถึงในห้องก็เป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆ เพราะแค่ราฟาเอลปิดประตูและอุ้มเธอเดินเข้าห้องนอนที่คุ้นเคย หัวใจเพียงพลอยก็อ่อนยวบ หากเขาวางเธอบนเก้าอี้แทนที่จะเป็นเตียง เพียงพลอยให้กังขา “ฉันจะทำโทษเธอ” ราฟาเอลให้คำตอบที่เธอต้องการ เพียงพลอยตกใจ เขาคงไม่ซาดิสม์ขึ้นมาเพราะความโกรธหรอกนะ…ตั้งแต่อยู่กันมาบทรักแม้จะเร่าร้อนรุนแรงแต่เขาก็ไม่เคยทำร้ายให้เธอเจ็บตัว “คุณ อย่านะหนูนากลัว” บทออดอ้อนเธอกลับมา ราฟาเอลค่อยหายโกรธ แต่เขายังทำเป็นขึงขัง “มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรือตอนนี้มาอ้อนวอนแบบนี้” รู้สึกได้อารมณ์พิลึกเมื่อเธอทำหน้าตาเลิ่กลั่ก “คุณ…” เพียงพลอยอ้าปากเมื่อเห็นราฟาเอลปลดเนกไทพร้อมตรงมาจับข้อมือเธอไว้ “นิ่งไว้คนสวยประเดี๋ยวตกเก้าอี้” ราฟาเอลกระซิบหลังใบหูนุ่ม ลงมือมัดมือทั้งสองของเธอไว้กันพนักเก้าอี้ไปด้วย เพียงพลอยยกเท้าขึ้นแตะร่างสูงด้วยความกลัว “คุณปล่อยหนูนานะ หนูนาไม่เอาแบบนี้นะ” “ลองก่อนสิแล้วค่อยมาบอก ปกติเธอไม่กลัวอะไรง่ายๆ นี่นา แบบไหนที่ฉันชอบ เธอรับได้เสมอ” หนูนาหน้าแดง หวนคิดถึงบทรักรุนแรง แปลกๆ ที่ราฟาเอลเคยทำให้เธอแทบคลั่ง ชอบปิดตา ยังจะเรื่องที่ชอบมัดเธอไว้กับเตียงอีก ราฟาเอลพอใจที่เธอหยุดแตะอากาศ ชายหนุ่มคุกเข่าหน้าเก้าอี้ที่เธอนั่งนิ่ง ดูเหมือนหนูนากำลังกลั้นหายใจ ราฟาเอลจัดการไล้มือเข้าภายในกระโปรงที่เธอสวม กางเกงตัวน้อยดึงออกยากนิดหน่อยแต่ไม่เกินความสามารถของเขา จากนั้นดึงร่นกระโปรงยืดแค่เข่าไปกองยังกลางขาอ่อนขาวนวล ไม่ลืมกางขาหญิงสาวให้กว้างที่สุด เขาแหงนหน้ามองใบหน้าสวยก่อนจะก้มลงสู่พูเนื้อแดงของดอกไม้งาม “ฉันจะทำให้เธอลืมไอ้บ้านั่นไปเลย” เสียงพร่าดูมั่นอกมั่นใจ เพียงพลอยหลับตาลง…แค่เพียงสบนัยน์ตาที่ฟ้องด้วยความต้องการ เธอก็เสียวซ่านไปทั่วร่างแล้ว นับภาษาอะไรกับสิ่งที่ต้องเจอต่อจากนี้ ราฟาเอลยิ้มพอใจเมื่อแตะมือแยกกลีบนุ่มนวล ร่างบนเก้าอี้ก็สะดุ้ง มองสบตากัน ชายหนุ่มไม่รอช้าใช้ปากเป็นตัวช่วยเพิ่มความต้องการหญิงสาวไปด้วย เพียงพลอยเหงื่อแตกทั่วใบหน้าเมื่อโดนปากราฟาเอลจูบซับพร้อมๆ กับมือร้ายกาจที่บดขยี้ตุ่มไตไวต่อความรู้สึก เขาใช้ลิ้นกวาดไล้ เพียงพลอยยกสองขาไปมาทนไม่ได้ ปากก็ครางดังขึ้น ดังขึ้น จนรู้สึกอับอายยิ่งนัก “ราฟา…พอเถอะนะคะ… หนูนาไม่ไหวแล้ว ปล่อยหนูนาลงจากเก้าอี้เถอะนะ ได้โปรด” วอนขอชายหนุ่มเสียงกระท่อนกระแท่น “ขอตรวจสอบความสึกหรอหน่อยสิ” ราฟาเอลแหงนมองนัยน์ตาปรืออย่างคาโทษ “หนูนาไม่ได้มีอะไรกับดนัยนะนั่นมันเพื่อนน้องสาว คุณเข้าใจผิด” “เธอกล้าโกหกเพื่อที่จะหลบหน้ากันเชียวหรือ” เขาหยั่งเชิง “ก็คุณไล่หนูนาไปเองนะ” “ช่างเถอะ ไม่ใช่เวลามาพูด” ราฟาเอลตัดบท เมื่อน้ำใสๆ ภายในถ้ำแคบที่บีบรัดนิ้วไหลซึมออกมา ร่างสูงลุกขึ้นเอื้อมไปแก้มัดหญิงสาว จับให้ร่างสวยหันหลังให้ตน วางสองมือที่พนักเก้าอี้ เสร็จแล้วก็ถลกกระโปรงตัวสวยขึ้นกองบนเอวบางอีก แยกขาเรียวงามออกจากกัน “อ๊ะ…” เพียงพลอยร้องออกมาเมื่อเขาดันมังกรยักษ์เข้าไปไม่รีรอ ความนุ่มชื้นที่บีบรัดทำให้ราฟาเอลกดลึกลงไปจนสุดทาง คนที่แอ่นหลังรับการรุกรานส่งเสียงคราง ทำให้ชายหนุ่มรู้ถึงความต้องการหญิงสาว จึงไม่รอช้าบุกทะลวงเข้าออกถ้ำร้อนไม่หยุดพัก เพิ่มความกระสันต์ให้หญิงสาวด้วยการบีบขย้ำเต้าทรวงอวบอัดไปด้วย และได้ผลตามความต้องการเมื่อหญิงสาวร้องขอการเติมเต็มออกมา “คุณ โอ…ช่วยหนูนาด้วย หนูนาไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว” “อีกนิดเถอะ ขอทรมานเธอสักหน่อยโทษฐานที่ทำให้ฉันเกิดกามตายด้าน” หนูนาไม่ได้ยินที่ราฟาเอลพูดเพราะกำลังเสียวซ่านรุนแรง ต้องการอะไรที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ และเธอก็ร้องขออย่างน่าไม่อาย หากสำหรับราฟาเอลสิ่งที่เธอทำ เขาพอใจเป็นอย่างมาก “บอกว่าจะตามใจฉันเหมือนเดิม บอกสิว่าจะไม่ไปไหนกับใคร” “คุณ…ไล่หนูนาเองนะ โอ…” “เถียงฉันหรือ” ราฟาเอลกระแทกกระทั้นจนสองเต้าอวบขาวที่บัดนี้เสื้อยืดถูกถกไปกองเหนือเต้าอวบ สั่นไหว “ไม่อีกแล้ว” เพียงพลอยตอบเสียงสั่น ก่อนจะร้องครวญครางเสียงดัง ราฟาเอลรับรู้ความต้องการหญิงสาวกระแทกกระทั้น โจนจ้วงแรง เร็วขึ้นเรื่อยๆ “โอ ราฟา…หนูนาไม่ไหวแล้ว อื้อออ…” ราฟาเอลเองไม่รอช้าจับเอวบางไว้มั่น กระแทกรุนแรงเพื่อตามหญิงสาวไป เพียงพลอยหมดเรี่ยวแรง ราฟาเอลรับรู้ยกหญิงสาวไปนอนยังเตียงกว้าง กระซิบที่ข้างหูเสียงพร่า “ชอบการใช้กำลังก็ไม่บอก ดูสิเธอมีความสุขมากกว่าครั้งก่อนๆ เสียอีก เพียงพลอยสบตาแพรวพราว ใบหน้าแดงซ่าน ก่อนจะหลับตาลง ราฟาเอลยิ้มหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่ด้วยความลืมตัว หากการกระทำให้ทำให้เพียงพลอยใจเต้นระรัวด้วยความสุข