หนีไม่พ้น

เพียงพลอยรู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงมือถือเจ้าของห้อง เธอหลับไปสองชั่วโมงกว่าหลังจากราฟาเอลมอบบทรักเร่าร้อนให้ไม่คิดให้เธอได้พัก จนเธอร้องอุทธรณ์หลายต่อหลายครั้งเขาจึงเห็นใจ ความเร่าร้อนบวกกับความอ่อนโยนอ่อนหวานที่ราฟาเอลมอบให้เกือบทำให้ความตั้งใจเดิมของเพียงพลอยสั่นคลอน หากหญิงสาวไม่เผลอได้ยินเขาพูดโทรศัพท์เข้า “อย่าบ่นไปเลยน่าที่รัก ผมจะไปไม่เบี้ยวแน่ๆ พรุ่งนี้ สัญญาลูกผู้ชายครับ” ราฟาเอลพูดสายกับมารดา หากเพียงพลอยเจ็บปวดหัวใจอย่างรุนแรงเพราะคิดว่าเขากำลังคุยกับคนรัก เธอไม่เคยได้ยินน้ำเสียงนุ่มนวลแบบนี้จากเขาสักครั้ง ที่หลงดีใจเมื่อครู่เทียบไม่ได้เลยกับที่ได้ยินตอนนี้ “รักมากสิครับ ไม่อย่างนั้นจะยอมเรื่องแต่งงานรึครับ แค่นี้นะครับ พอดีมีงานต้องเคลียร์” ราฟาเอลอ้อนมารดาต่อ เมื่อฝ่ายนั้นบอกว่าไม่รักตนเอง คิดจะเบี้ยวเรื่องที่ยอมตกลงแล้วใช่หรือเปล่า…เพียงพลอยน้ำตาไหลอาบแก้ม ไม่อยากทนฟังคนที่บอกว่าเธอไม่ควรรักเขา บอกรักผู้หญิงอีกคน แค่นางบำเรอ ตำแหน่งนี้ที่เธอสมัครเข้าอยู่กับราฟาเอล เธอก็เป็นได้แค่นี้เอง หญิงสาวอาศัยจังหวะที่เขาเข้าห้องน้ำเพื่อหนีออกมา คราวนี้เขาจะไม่มีวันตามหาเธอพบง่ายๆ อีก เพียงพลอยบอกลาห้องนอนที่ผูกพันเป็นครั้งที่สอง ปาดน้ำตาตัดใจเดินจากมา ราฟาเอลรู้สึกสุขใจ คิดว่าพรุ่งนี้เข้าพบมารดาแล้วจะทำให้ท่านสบายใจ จากนั้นจะพาเพียงพลอยไปพักผ่อนต่างจังหวัด เพราะตั้งแต่เลี้ยงดูหญิงสาวมา เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน บางทีเธออาจต้องการ การดูแลเอาใจใส่ ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ถ้าเขาดูแลเธอขนาดนี้ หญิงสาวก็คงไม่น้อยใจและดื้อรั้นประชดกันอีก ราฟาเอลอมยิ้มเมื่อคิดว่าหญิงสาวโกหกเขาเรื่องที่มีคนอื่นเลี้ยงดูแล้ว “หนูนา หนูนา” ออกจากห้องน้ำจึงเรียกหาเพื่อบอกข่าวที่คิดว่าเธอน่าจะดีใจ ห้องนอน ห้องครัวที่หญิงสาวชอบอยู่ไม่มีวี่แวว สระน้ำด้านนอกระเบียงก็ไม่เห็น ราฟาเอลกัดฟันกรอด เธอกล้าทำกับฉันแบบนี้เหรอหนูนา! พูดดีด้วยไม่ชอบ เธอชอบใช้กำลังจริงๆ ด้วย! เพียงพลอยเดินทางมาถึงสถานที่ทำงานใหม่ พร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าสองใบ แหงนมองบ้านที่ปาริชาติจดสถานที่ให้ด้วยความตะลึง… นี่ไม่ใช่บ้านเรียกว่าคฤหาสน์ถึงจะถูก แท็กซี่กลับไปแล้ว เพียงพลอยจึงเห็นคนติดตามปาริชาติออกมาต้อนรับ “สวัสดีค่ะ” หนูนายกมือไหว้ “สวัสดีจ๊ะ เข้าข้างในกันเถอะมาดามคอยคุณตั้งแต่เช้า” หนูนาเดินตามเข้าบ้าน สายตาชะเง้อมองบ้านทรงยุโรปซึ่งเคยฝันอยากจะเห็นใกล้ๆ อยากจะเป็นเจ้าของก็มีฝันเหมือนกันแต่ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็ก “หนูมาคนเดียวหรือจ๊ะ ไหนหลานล่ะไม่พามาวันนี้เหรอ” ปาริชาติลุกขึ้นจากโซฟามาต้อนรับใบหน้ายิ้มแย้ม “หนูจะไปรับพรุ่งนี้ค่ะ” หนูนายกมือสวัสดีปาริชาติแล้วจึงตอบคำถาม เมื่อวานหลังจากกลับพร้อมใบหน้าเปื้อนน้ำตาจากคอนโดราฟาเอล เพียงพลอยก็ตัดสินใจเด็ดขาดไปลาออกจากงานที่ทำ คิดจะของานปาริชาติทำ ก็ได้สมดั่งหวัง สาเหตุที่หญิงสาวอยากออกจากงานที่ทำมาตั้งแต่เรียนจบ เพราะละอายเกินไป เพราะได้ทำเรื่องงามหน้าระหว่างทำงานที่นั่น อยากหลีกหนีราฟาเอลก็เป็นเรื่องหลักเช่นกัน เรื่องตั้งท้องเธอก็ไม่คิดปิดบังเจ้านายใหม่ หญิงสาวดีใจที่ปาริชาติไม่ว่าอะไร ไม่ได้ซักถามถึงพ่อของเด็กให้เธอต้องลำบากใจ “ฉันจะให้เด็กเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บให้นะ” ปาริชาติไม่อยากให้เพียงพลอยยกของหนักเรียกเด็กให้เอากระเป๋าไปเก็บ “บ้านคุณใหญ่โตจังเลย หนูชักกลัวจะดูแลให้คุณพอใจยากเสียแล้วสิค่ะ” หนูนาพูดเรื่องที่คิดเมื่อปาริชาติชวนเดินดูรอบๆ บ้านด้วยกัน “ฉันเลือกหนูแล้ว คิดว่าไม่ผิดหวังแน่ หนูไม่ต้องห่วงที่นี่มีเด็กหลายคน เพื่อนฉันหามาให้แล้ว” “คุณจะอยู่อีกหลายวันหรือเปล่าคะ ก่อนจะบินกลับ” หนูนาถามอีกเรื่องที่ปาริชาติบอกเมื่อวาน เรื่องจะเดินทางกลับเนเธอร์แลนด์ “ไม่ต้องห่วงหรอกถึงฉันจะไม่อยู่ แต่อีกไม่นานลูกชายฉันจะมาอยู่แทน สะใภ้จะตามมาอีกหลังจากนั้น” ปาริชาติสีหน้าสดชื่นเมื่อเอ่ยถึงลูกชายและลูกสะใภ้ “คุณแม่ครับผมบอกเมื่อไหร่ว่าอยากได้บ้าน” ราฟาเอลปวดขมองเมื่อมารดาโทรมาบอกไม่ต้องอยู่เพนท์เฮาส์หรือคอนโดอีก ให้แดเนียลจัดการขนเสื้อผ้าตนไปยังบ้านใหม่ที่ท่านซื้อไว้ “มีเมียก็ต้องมีบ้าน ซ้อมไว้ก่อนจะแต่ง แม่ซื้อไว้ให้หลาน” เสียงไม่อ่อนหวานเหมือนประโยคแรกทำให้ราฟาเอล ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง อีกอย่างเขารู้ดีถึงเหตุผลนี้ เพราะมารดาไม่เคยคิดซื้อบ้านในกรุงเทพฯ ท่านมาเมืองไทยทีไรต้องขึ้นไปพักบ้านพักตากอากาศที่เชียงใหม่หรือไม่ก็ลงใต้ไปขลุกกับทรายและทะเล “ขอเวลาผมหน่อย” ชายหนุ่มจึงต่อรองเสียงนุ่มนวล “แม่ไม่อยู่ขวางหูขวางตาหรอก จะบินกลับอีกสองวัน เอาเป็นว่าให้เวลาสองวัน เคลียร์เรื่องหนูๆ ของลูกให้เรียบร้อยล่ะ โอเคนะ” “แล้วจะทิ้งคนสนิทของแม่ไว้ให้ผมเหรอครับ แดเนียลคนเดียวคงดูแลบ้านที่คุณแม่ซื้อมาไม่ไหวแน่” ราฟาเอลแกล้งไม่ได้ยินเรื่องที่มารดาจี้ตรงจุดในหัวใจเสีย ไม่อยากประชดมารดาหรอกนะแต่อดใจไม่อยู่ที่ท่านเห่อว่าที่สะใภ้ขนาดซื้อคฤหาสน์หลังใหญ่โตไว้ต้อนรับ “เงินป๋า ไม่ใช่ของลูกนี่จ๊ะ อีกอย่างจะซื้อไว้ให้หลานไม่ใช่ลูก อย่าให้ย้ำอีกล่ะ” มารดาตอกกลับมาจนราฟาเอลยกธงขาวยอมแพ้