สวรรค์กลั่นแกล้ง

เพียงพลอยจำต้องหลับตา หัวใจนั้นกำลังท้อแท้เหลือเกิน นี่การหนีของเธอไม่เกิดผลดี ซ้ำต้องมาดูแลคนที่หลีกหลบ พร้อมคนรักของเขาหรือ สวรรค์ทำไมกลั่นแกล้งกันแบบนี้ ราฟาเอลวางร่างแข็งทื่อลงบนเตียง รู้ว่าหญิงสาวไม่ได้สลบไสล เธอเพียงแค่หลับตาเท่านั้น คงตกใจที่เห็นเขา “ฉันเข้าใจผิดอะไรไปรึเปล่า ผู้ชายคนใหม่ของเธอคือคุณแม่ของฉันรึ ตอบมาเพียงพลอยอย่ามาแกล้งป่วย” จึงเอ่ยเรื่องที่อยากรู้ด้วยน้ำเสียงเข้ม การจากไปไม่ล่ำลาของเธอวันนั้น ราฟาเอลคิดมาตลอด เธอกล้าโกหกเขาว่าไม่มีอะไรกับไอ้หน้าอ่อนคนนั้น “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันมีผู้ชายคนใหม่มาซื้อต่อจากคุณแล้ว” เพียงพลอยถามเพราะหวังจะได้ยินว่าเขาไปตามหาเธอ แม้จะตามหาเพื่อกลับมาทำหน้าที่ต่ำต้อยแต่ใจก็อดที่จะอยากรู้ไม่ได้ เรื่องอะไรจะยอมรับว่าให้แดเนียลไปหายายเจ้แสนเค็มนั่นมาอีกจริงๆ “ฉันอยากรู้อะไร ไม่มีทางเป็นไปไม่ได้หรอก” เพียงพลอยฟังด้วยใจห่อเหี่ยว… ก่อนจะมาทำงานที่นี่เธอได้เจอเจ้ดาด้าและบอกไปว่าเธอไม่ได้อยู่คอนโดราฟาเอลอีกแล้ว “ต๊าย! ทำไมทำแบบนั้น อย่างนี้อีตาแดเนียลไม่มาเล่นงานเจ้หรอกหรือคะ ครั้งก่อนก็มาทีหนึ่งแล้วนะ ว่าแต่ครั้งนั้นมีปัญหาอะไรหรือเปล่า แขกชั้นเยี่ยมซะด้วย อย่าทำให้เขาโมโหสิจ๊ะหนู” เสียงโวยวายหวาดกลัวทำให้เพียงพลอยต้องรีบอธิบายทุกอย่างให้กระจ่าง และรู้ว่าตนเองตัดสินใจถูกที่มาหาเจ้ดาด้า เพราะราฟาเอลคงไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ อีก “โอ้ยโล่งอก” เจ้ดาด้ายกสองมือประกอบคำพูด “หนูมีเรื่องขอร้องค่ะ” เพียงพลอยคุยอีกเรื่องที่อยากให้คนตรงหน้าช่วย “จะให้หาคนใหม่เหรอ ได้สิ อย่างหนูยังดูดีขนาดนี้รับรองไม่นาน…” ไมทันเจ้ดาด้าพูดจบ เพียงพลอยเอ่ยขัดเสียก่อน “ไม่ใช่ค่ะ” “อ้าว แล้วเรื่องอะไรล่ะ” “หนูอยากให้พี่บอกแดเนียลไป หากเขาถามถึงหนู ว่าหนูไปอยู่กับผู้ชายคนใหม่แล้ว” “อ้าว ทำไมล่ะ แต่เจ้านายแดเนียลเขาไม่เคยเรียกผู้หญิงซ้ำๆ นะ” แม้รู้สึกหน้าชาขึ้นมาดื้อๆ แต่เพียงพลอยยังพูดเรื่องที่ต้องการต่อ “แค่เผื่อคะ…นี่ค่าตอบแทนเล็กน้อยถ้าเจ้ได้บอกแดเนียล” เพียงพลอยยื่นเงินให้เจ้ดาด้าที่ยิ้มเมื่อเห็นค่าตอบแทน “ได้สิฮ้า” เพียงพลอยก้าวเดินจากมา หวังว่าชาตินี้คงไม่ต้องกลับไปพึ่งพิงเจ้ดาด้าอีก ส่วนคนข้างหลังได้แต่เสียดายที่สินค้าซึ่งเคยทำเงินให้มากมายไม่คิดทำงานต่ออีก แต่อย่างว่าคงกอบโกยได้มากโข…ได้แต่หมุนร่างอวบอ้วนเดินไปขึ้นรถกลับ “ตอบมาคิดนานเกินไปแล้วนะ” ราฟาเอลยังรอคำตอบ เพียงพลอยหลอกเขาไม่ได้จึงลืมตาช้าๆ “ทำงานที่นี่ด้วย ทำที่อื่นด้วยไม่เห็นแปลกนี่คะ” “สัญญาของเราจบ ดูเธอเปลี่ยนไปเลยนะ ทำไมไม่ยอมอยู่กับฉันต่อ…” ราฟาเอลน้ำเสียงเคืองขุ่น “ฉันพูดความจริง” เพียงพลอยรู้สึกตัวว่าเผลอแสดงอาการประชดบ้าบอที่ไม่เคยทำเพียงสักครั้งจึงตอบเสียค่อยลง “ฉันจะเชื่อได้ยังไงว่าเธอพูดความจริง บอกมาสิมาอยู่ที่นี่ทำไม แล้วอีกเรื่องที่เธอต้มฉันซะเปื่อย เรื่องเธอเป็นสาวเวอร์จิ้น เธอทำได้ยังไง ถ้าไม่พูดความจริงฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมที่กล้าหลอกฉัน” “ฉัน…ฉัน” เพียงพลอยตกใจพูดไม่ออก “คุณแม่ครับ เป็นไรป่าว” ศศินเดินเข้ามา เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงน่าเอ็นดู ราฟาเอลหันไปมอง ก่อนจะหันกลับมาหาคนที่นอนอยู่ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง “แม่ไม่เป็นไรจ๊ะ ทำไมศินไม่นอนซะล่ะ ออกไปกวนพี่ๆ อีกแล้วนะลูก” ศศินเบื่อกับการนอน เมื่อเพียงพลอยพูดเรื่องนี้จึงวิ่งออกจากห้องไปหาเด็กรับใช้ที่สนิทสนม เพียงพลอยมองตามหลานด้วยสีหน้ารักใคร่ สงสาร “นี่ไงล่ะคำถามที่เธอต้องตอบฉัน รู้โกหกราฟาเอลผลจะเป็นยังไง” ราฟาเอลรู้สึกเสียหน้าที่โดนผู้หญิงหลอก แถมตนเชื่อสนิทใจทีเดียว พูดแล้วเดินปึงปังออกไปจากห้อง เพียงพลอยมองตามหลังราฟาเอล ถอนหายใจพึมพำ…คุณจะให้ฉันทำอะไรอีก ชดเชยอะไรให้คุณ ฉันไม่มีอะไรจะให้อีกแล้วนะ แดเนียลเพียงคนเดียวที่รู้ทันเจ้านายหนุ่ม ไม่แปลกใจที่ราฟาเอลเปลี่ยนแปลงการเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังสวย “แม่ดีใจมากที่ลูกจะพักที่นี่เลย คงชอบบรรยากาศของที่นี่แล้วใช่ไหม แม่บอกแล้ว อยู่ที่ไหนจะสบายเหมือนคำว่า ‘บ้าน’ ได้ยังไง” แดเนียลอมยิ้ม ราฟาเอลไม่พูดอะไร “แม่กลับไปคราวนี้ คงรีบกลับ แม่หวังว่ากลับมาลูกกับหนูมนคงกลายเป็นคนที่รู้ใจกันแล้วนะ” ปาริชาติไม่ลืมเรื่องสำคัญ ย้ำอีกครั้งก่อนจะเดินทางกลับวันพรุ่งนี้ “…” “ได้ยินหรือเปล่า” “ครับ ครับ” ราฟาเอลรับคำส่งๆ “ไม่มีอะไรแล้วถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปดูห้องด้านบนหน่อยนะครับ” ก่อนจะขอตัวมารดาขึ้นไปดูห้องพัก หลบหลีกการพูดคุยเรื่องที่โดนบังคับ ในคืนเดียวกัน ราฟาเอลไม่รอให้มารดาเดินทางกลับก่อน เดินไปยังบ้านพักของเพียงพลอยด้วยร่างกายที่ร้อนรุ่มเพราะความต้องการ เสียงเคาะประตูเพียงพลอยไม่คิดว่าเป็นราฟาเอลจึงเดินมาเปิด “คุณ…” ร้องออกมาตกอกตกใจ ก่อนจะดันประตูให้ปิดดังเดิม “อยากให้คุณแม่รู้ว่าคนดีของท่านเคยเป็นนางบำเรอของฉัน ก็ไม่ต้องเปิดประตู แต่หากไม่…” ไม่ทันพูดจบมือบางก็ทิ้งลงข้างลำตัว ราฟาเอลยิ้มมุมปาก เดินเข้าภายในบ้าน…