ตอนที่ 9 เจ็บปวด

ตอนที่ 9 เจ็บปวด ดินเนอร์งานแต่งสุดโรแมนติกมื้อหนึ่ง ทั้งสองใช้เวลารับประทานอาหารไปเกือบ 2 ชั่วโมง ถึงจะเสร็จสิ้นลง เพราะรับประทานอาหารเสร็จเร็วเกิน หลังจากที่คิดเงินเรียบแล้วลู้ซือจิ่นเลยเสนอให้อยู่ชมวิวทิวทัศน์ต่ออีกสักหน่อยแล้วค่อยกลับ ถังรั่วชูก็ไม่ปฏิเสธ ถึงแม้เธอและลู้ซือจิ่นจะแต่งงานกันในนามเท่านั้น แต่ก็ต้องบอกว่า คืนนี้เป็นคืนที่เธอมีความสุขมากคืนหนึ่งเลยทีเดียว สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ เวลาที่ได้อยู่ข้างกายเขา เธอรู้เหมือนลืมเรื่องที่เลวร้ายบางอย่างไปหมดสิ้นโดยไม่รู้ตัว เรื่องนี้ขนาดถังรั่วชูยังรู้สึกประหลาดใจอยู่มากทีเดียว เห็นๆอยู่ว่าเธอนั้นรู้จักกับเขาได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมงเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าทำไม เขากลับทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่ทราบสาเหตุได้ ทิวทัศน์ในเวลากลางคืนนั้นดีมากทีเดียว ลมพัดในเวลากลางคืน ดวงจันทร์แสงดาวที่ประกายระยิบระยับกลางท้องฟ้า ถังรั่วชูและลู้ซือจิ่นขึ้นไปดูดาวบนหอดูดาวก่อน แล้วค่อยขึ้นไปเดินชมวิวบนเขาอีกเล็กน้อย จนกระทั่งเวลาประมาณ 4 ทุ่ม อากาศเริ่มเย็นตัวลง ลู้ซือจิ่นจึงได้เสนอให้กลับ เมื่อทั้งสองเดินลงมาจากเขาแล้ว ลู้ซือจิ่นก็มาส่งถังรั่วชูถึงหน้าประตูบ้าน เมื่อถังรั่วชูลงมาจากรถแล้ว ก็กล่าวอำลากับ ลู้ซือจิ่น : “ขอบคุณโปรแกรมที่คุณจัดด้วยความตั้งใจคืนนี้นะคะ ขับรถกลับบ้านดี ๆ นะคะ” ลู้ซือจิ่นยกมือข้างหนึ่งค้ำอยู่บนกระจกรถ แล้วมองไปทางเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ ๆ ว่า : “เธอจะเตรียมตัวย้ายมาบ้านฉันเมื่อไหร่?” “ฉันจะกลับไปเริ่มเก็บของแล้วคะ ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็น่าจะย้ายเข้าไปอยู่ในสองวันนี้คะ” ถังรั่วชูให้คำตอบที่แน่นอนกับเขา ลู้ซือจิ่นพยักหน้า แล้วยื่นมือข้างหนึ่งออกมาจากรถ “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน” ถังรั่วชูตื่นตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ยื่นให้อย่างว่าง่าย ด้วยความสงสัย ลู้ซือจิ่นกดเบอร์โทรศัพท์ลงไป ก่อนพูดกับเธอว่า : “นี่เป็นเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของฉัน เก็บกระเป๋าเสร็จแล้ว ก็โทรหาฉัน ฉันจะบอกให้มู่หลิงมารับเธอ” หลังจากพูดคุยกันเสร็จ ลู้ซือจิ่นก็ไม่ได้อยู่ต่อนานอีกแต่อย่างใด เขาเหยียบคันเร่ง จนกระทั่งตัวรถเคลื่อนตัวออกไป ถังรั่วชูยังคงยืนส่งรถของเขาที่ไกลออกไปอยู่ที่เดิม จนกระทั่งไม่เห็นแล้ว ถึงได้เดินเข้าไปในบ้าน เวลานี้ ภายในบ้านเหลือแค่เพียงโคมไฟส่วนหนึ่งที่ยังเปิดสว่างจ้า ถังรั่วชูเดินเข้าไปในบ้าน ลุงจ้าวคนดูแลบ้านได้เดินออกมาต้อนรับ ก่อนจะพูดกับเธอด้วยความเคารพว่า: “คุณหนูคะ คุณผู้ชายบอกว่าถ้าคุณหนูกลับมาแล้วบอกให้ขึ้นไปหาเขาที่ห้องสมุดด้วยค่ะ เขามีเรื่องจะพูดกับคุณหนู” ถังรั่วชูตกใจเล็กน้อย เหนือความคาดหมายมากทีเดียว เธอมองไปยังห้องสมุดแวบหนึ่ง ก่อนพึมพำขึ้นว่า : “เขามีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันกัน?” “คือ.....” คนดูแลบ้านลังเลเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางเธออย่างอดไม่ได้ : “คุณหนูคะ จริง ๆ แล้ววันนี้คนของตระกูลจี้มาหาคะ งานแต่งงานของคุณหนูรั่วรั่วและคุณชายหยินเฟิง ได้ถูกกำหนดเรียบร้อยแล้วค่ะ วันที่..... วันที่คุณหนูจะแต่งงานกับคุณชายจี้อ่ะคะ” “อะไรนะ?” ถังรั่วชูสีหน้าแข็งทื่อไปทันที ไม่อยากจะเชื่อ “คุณหนู อย่าเสียใจไปเลยคะ” ลุงจ้าวทอดถอนใจ มองไปทางถังรั่วชูด้วยความเป็นห่วง กลัวเธอจะคิดไม่ตก ถังรั่วชูไม่ได้พูดอะไร เธอกลับรู้สึกได้ถึงความเย็นที่เกาะกุมหัวใจของเธอ ทะลักมาทั่วทั้งหน้าอก เย็นจนหายใจลำบาก ถังรั่วชูสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามอดกลั้นความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ในใจ แล้วเดินไปยังห้องสมุดอย่างช้า ประตูห้องสมุดนั้นไม่ได้ปิดแต่อย่างใด เธอมองทะลุผ่านประตูเข้ามา จนกระทั่งเห็นพ่อของเธอ กำลังนั่งดื่มชาอยู่บนโซฟา ถังรั่วชูกำมือเล็กน้อยก่อนจะผลักประตูเข้ามา “กลับมาแล้วเหรอ?” “ลุงจ้าวบอกว่าพ่อมีเรื่องจะคุยกับหนู พ่อจะคุยอะไรคะ?” เมื่อถังรั่วชูเข้ามา ก็ถามขึ้นทันที น้ำเสียงในการพูดก็เย็นชาเหมือนกับน้ำแข็งหลายพันปีอย่างไรอย่างนั้น ดูเหมือนว่าถังส้งจะเคยชินกับกิริยาท่าทางของถังรั่วชูไปแล้ว เลยไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาวางแก้วชาในมือลงอย่างช้า ๆ แล้วพูดขึ้นว่า : “ที่เรียกแกมาก็เพื่ออยากบอกกับแกว่า งานแต่งของพี่สาวแกและจี้หยินเฟิงได้ถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว” นัยน์ตาของถังรั่วชู นั้นดูโปร่งใส น้ำเสียงที่ดูเย็นชาราวกับถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้น ได้ดังขึ้นมาว่า : “หนูรู้แล้วคะ” “แกรู้แล้ว?” ถังส้งตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนจะเหนือความคาดหมายมากทีเดียว “ใช่ค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะลุงจ้าวบอกกับหนู หนูก็คงจะไม่รู้หรอกค่ะว่า ‘พ่อที่แสนดี’ ของหนูได้แทงข้างหลังลูกสาวของตัวเองแล้ว” ถังรั่วชูหัวเราะด้วยความเยาะเย้ยออกมา แววตาแสดงออกถึงเจตนาร้ายอย่างชัดเจน “แกจะพูดอะไร?” สีหน้าของถังส้งเคร่งขรึมขึ้นมาทันใด เมื่อถูกคำพูดและแววตาที่ดูอกตัญญูของถังรั่วชู กระตุ้นให้รู้สึกไม่พอใจ “หนูพูดผิดเหรอคะ? เมื่อวันก่อน จี้หยินเฟิงยังเป็นคู่หมั้นของหนูอยู่เลย เขาทรยศหนู ไปมีสัมพันธ์กับหญิงชั่วอย่างกู้รั่วรั่วนั้น พ่อไม่ทักท้วงเรื่องงานแต่งของพวกเขาก็ช่าง ถึงอย่างไรก็ตกลงกันแล้ว！แล้วพ่อเอาลูกสาวในใส้ไปไว้ไหนคะ? ” ถังรั่วชูมองไปทางเขาด้วยความโกรธ น้ำเสียงขุ่นเคืองอย่างไม่ปิดบัง สำหรับถังรั่วชูแล้ว เธอไม่ได้สนใจที่จี้หยินเฟิงนอกใจ และเธอก็ไม่ได้สนใจที่กู้รั่วรั่วตั้งใจกลั่นแกล้งเธอด้วย แต่เมื่อเธอรู้ว่าถังส้งยอมรับเรื่องงานแต่งของชายชั่วหญิงเลวนั้น จนกระทั่งเลือกวันของเธอและจี้หยินเฟิง ที่เป็นกำหนดการเดิมอีกด้วย เธอเลยรู้สึกผิดหวังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เห็นได้ชัดว่าถังส้งนั้นขาดความมั่นใจ เมื่อถูกถังรั่วชูตำหนิแบบนี้ แววตาหวั่นไหว เลยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมา: “รั่วชู พ่อรู้ว่าแกรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม แต่เรื่องของพี่สาวแกและหยินเฟิง ไม่สามารถย้อนกลับได้แล้ว พ่อเลยทำได้เพียงแค่ยอมรับเรื่องแต่งงานของพวกเขา อีกสามวัน จะเป็นงานหมั้นของรั่วรั่ว แล้ว วันแต่งก็หลังจากนั้นอีกสองเดือน ในฐานะเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลถัง ถึงตอนนั้นแกก็ต้องเข้าร่มงานด้วย ดังนั้น เรื่องนี้ แกอย่ามาคิดเล็กคิดน้อยเลย” เมื่อฟังจบ ถังรั่วชูไม่กล้าที่จะเชื่อหัวของตัวเองเลยจริง ๆ “พ่อ.....พูดอะไร? พูดอีกรอบได้ไหมคะ?” ถังรั่วชูคิดว่าตัวเองนั้นฟังผิดไปแน่ ๆ เขา.....บอกให้เธอไปร่วมงานหมั้นของหญิงชั่วชายเลวคู่นั้นอ่านะ? “ฮ่าฮ่าฮ่า.......” ถังรั่วชูเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ รู้สึกได้ถึงเลือดลมได้ทะลักขึ้นมาบนศีรษะของเธอแล้ว โกรธจนต้องระเบิดหัวเราะออกมา : “พ่อเป็นพ่อที่แสนดีของหนูจริง ๆ เลยคะ！กู้รั่วรั่วแย่งคู่หมั้นของหนูไป พ่อกลับไม่เรียกความยุติธรรมให้กับหนู และยังให้หนูไปร่วมงานหมั้นของเธออีก? ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้ได้เปิดโลกทัศน์ของหนูอย่างแท้จริงเลยคะ ลูกสาวของตัวเองแท้ ๆ ดันกลายเป็นลูกนอกไส้ แต่ไปเอาภาระที่มาจากเมียน้อยมาล้างเนื้อตัวให้กลายเป็นหยก” “หนูละอยากจะถามพ่อจริง ๆ พ่อไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของหนู่ใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่ ก็รบกวนช่วยบอกหนูสักคำเถอะ แต่ถ้าเป็นลูกสาวของพ่อจริง พ่อทำให้หนูเสียใจอย่างสุดซึ้งเลย！” ประโยคเหล่านั้นของ ถังส้ง ช่วยกระตุ้นความโกรธถังรั่วชู ได้มากทีเดียว สำหรับเธอที่ดูเหมือนคนบ้าไปแล้วในตอนนี้ จึงได้พูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว “นังลูกนอกคอก！” ถังส้งระเบิดความโกรธออกมาในที่สุด : “เรื่องนี้รั่วรั่วทำไม่ถูกต้องก็จริง แต่เธอท้องไปแล้ว มาถึงขั้นนี้แล้วมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว พ่อจะไปแยกพวกเขาออกจากได้ยังไง? สาเหตุที่พ่อไม่ตำหนิเธอ เพราะพ่อเห็นแก่หน้าของป้าเสี่ยวหวั่น แกไม่เข้าใจเหรอ?” “ดังนั้น หนูก็เลยต้องกลายเป็นคนเสียสละคนนั้น ใช่ไหมคะ?” ถังรั่วชูหัวเราะอย่างเย็นชาออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามอดกลั้นความผิดหวังและความเหน็บใจเอาไว้ในใจ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า : “พ่อไม่สมควรเป็นพ่อขอหนูเลยคะ ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ แม่จะไม่มีวันรังแกหนูแบบนี้แน่” เมื่อพูดประโยคนี้จบ เธอก็หมุนตัวออกไปโดยไม่หันกลับมาอีก วินาทีที่จะก้าวพ้นประตูไป เธอได้หยุดลง ก่อนนจะพูดเสริมขึ้นว่า : “สองวันนี้ หนูจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก งานหมั้นของ กู้รั่วรั่ว หนูขอไม่ไปนะคะ พ่อยกเลิกความคิดนี้ไปเถอะคะ”