已经是第一章了
ตอนที่ 11 ร่วมเรียงเคียงหมอน
ตอนที่ 11 ร่วมเรียงเคียงหมอน
ประโยคเดียว เธอพูดตะกุกตะกัก เสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ลู้ซือจิ่นก็ยังฟังออกทุกคำชัดเจน
นัยน์ตาลึกล้ำแน่วแน่ของเขา ฉายแววแปลกประหลาดออกมา "คุณแน่ใจเหรอ"
"อืม"
เธอพยักหน้า สองแก้มแดงเปล่งปลั่ง ปากนิดจมูกหน่อย ขับให้ใบหน้าดูน่ารักจิ้มลิ้ม ดูไปแล้วก็รู้สึกได้ถึงความงามน่าหลงใหล
หัวใจของเขาอยู่ๆก็เต้นโครมครามขึ้นมา ใจสั่นพลางพูดว่า "การเคารพกันยังไม่เท่ากับยอมทำตามคำสั่ง"
พูดจบ เขาก็ไม่รีรอ วางแก้วเหล้าในมือลง มือเรียวยาวตวัดรัดเอวบางของเธอเข้ามาอยู่แนบชิดในอ้อมกอดเขา ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก้มศีรษะลงมาจูบที่ริมฝีปากเธอ
ปึง—
ถังรั่วชูรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างในสมองระเบิดออก ทำให้เธอมีเพียงความว่างเปล่า
จูบของเขา เบาๆบางๆ มีหอมกลิ่นสุราอ่อนๆ แต่เหมือนกับมีแรงดึงดูดอันมหาศาล กำลังสำรวจอยู่ภายในปากของเธอ พลิกกลับไปกลับมา โจมตีรุกล้ำเข้ามา ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ทำให้เธอไร้สติสัมปชัญญะไป
เสียงฉวัดเฉวียนในสมองของถังรั่วชู ดวงตาพริ้มมองชายหนุ่มตรงหน้า ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกมหัศจรรย์นี้อย่างไร
เธอไม่เคยเลยว่า บนโลกใบนี้จะมีจูบแบบนี้ด้วย เหมือนพายุฝนฟ้าคะนอง เต็มไปด้วยความครอบครอง และทำให้คนรู้สึกอย่างลิ้มลองอีก ภายในการรุกล้ำนั้น
ยาพิษ
ในความวุ่นวายสับสนนั้น ในสมองถังรั่วชูอยู่ก็มีสองคำนี้แวบขึ้นมา รู้สึกเหมือนว่ากำลังจมดิ่งลงไปจนยากจะถอนตัว
ไม่รู้ว่าผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ กระทั่งถังรั่วชูรู้สึกว่าอากาศภายในปอดเริ่มจะหมดลง ลู้ซือจิ่นจึงได้ปล่อยเธอ
ในดวงตาเขาที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง กลับต้องหยุดชะงักลง ไม่ได้พัฒนาสู่ขั้นต่อไป
ถังรั่วชูซบอยู่บนแผ่นอกของเขา หายใจไม่ทัน รอจนอาการดีขึ้น จึงพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า "ขอบคุณค่ะ"
เธอขอบคุณที่เขาหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้
ลู้ซือจิ่นพยายามข่มใจที่เต้นโครมครามไม่หยุด จึงพูดกับเธออย่างเสียไม่ได้ว่า "ไม่เป็นไร ของดีค่อยๆชิมทีละนิด ส่วนที่ลึกซึ้งกว่านั้น...ค่อยว่ากันทีหลัง"
ถังรั่วชู ได้ยินเขาพูด ก็หัวเราะเบาๆ "ฉันรู้สึกว่า คุณไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้เลย"
"โอ๊ะ คุณผู้หญิง คิดว่าผมเป็นคนแบบไหนกัน" ลู้ซือจิ่นขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"ลึกลับซับซ้อน เงียบขรึมเย็นชา ข่มขู่คุกคาม คำไหนคำนั้น สูงส่งเข้าถึงยาก"
"งั้นตอนนี้ล่ะ"
"ไม่ได้ดูเข้าหายากอย่างที่ฉันคิด"
ลู้ซือจิ่นมองเธออย่างลึกซึ้ง "สำหรับคุณแล้ว ผมจะให้คุณได้เห็นโฉมหน้าที่จริงใจที่สุดของผม เรื่องเย็นชานั้น เป็นกับคนอื่นเท่านั้น"
พอถังรั่วชูได้ยิน เธอพูดอะไรไม่ออก
ผู้ชายคนนี้ เชื่อใจเธอมากขนาดนี้เลยเหรอ
เขาดีกับเธอขนาดนี้ เธอจะโกหกเขาได้อย่างไร
"ผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าผมจริงใจที่สุด"
สุดท้าย เขาก็สัญญากับเธอ
คืนที่สองของการแต่งงานถังรั่วชูและลู้ซือจิ่นบรรลุการเป็นสามีภรรยาขั้นแรก...ร่วมเรียงเคียงหมอน
ทั้งสองต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ล้ำเส้นที่ทั้งสองตกลงไว้ร่วมกัน
คืนนี้ถังรั่วชู นอนหลับอย่างสนิท พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ไม่เห็นเงาของลู้ซือจิ่นภายในห้องแล้ว
ตอนแรกถังรั่วชู คิดว่าเขาไปทำงานแล้ว แต่พอเธอลงมาชั้นล่าง จึงพบว่าลู้ซือจิ่นยังอยู่ และกำลังรอเธอทานอาหารเช้า
อาหารที่อยู่บนโต๊ะอุดมสมบูรณ์มาก มีทั้งอาหารจีนและอาหารฝรั่ง แทบทุกอย่างล้วนทำตามรสชาติที่ถังรั่วชูชอบกิน
เธอนั่งลงตรงข้ามเขา หยิบชามโจ๊กมาหนึ่งชาม กินเงียบๆ แต่กู้รั่วรั่วก็ดันโทรเข้ามาตอนนี้พอดี
ถังรั่วชูขมวดคิ้ว ความรังเกียจเผยให้เห็นบนใบหน้า
"มีอะไรเหรอ" ลู้ซือจิ่นรับรู้ถึงความผิดปกติของเธอ จึงเงยหน้าขึ้นมาถาม
"คนที่ไม่อยากจะรับสายค่ะ"
ถังรั่วชู พูดอย่างอารมณ์เสีย คาดว่ากู้รั่วรั่วโทรมาตอนนี้ คงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่
เป็นอย่างที่คิด แม้ว่าถังรั่วชูจะไม่อยากรับสาย แต่สุดท้ายก็รับอยู่ดี เสียงของกู้รั่วรั่วเต็มไปด้วยความท้าทายและข่มเธออยู่กลายๆ รั่วชูได้ยินคุณพ่อบอกว่าเธอย้ายออกไปแล้ว คืนพรุ่งนี้ก็จะเป็นงานหมั้นของฉันกับหยินเฟิงแล้ว ยังไงเธอต้องมาร่วมงานให้ได้นะ
ถังรั่วชูอยากจะหัวเราะเยาะใส่หน้าเธอสักครั้ง แต่เธอก็อดกลั้นเอาไว้ พูดอย่างเย้ยหยันออกมาว่า "กู้รั่วรั่ว เก็บรองเท้าที่คนอื่นเขาทิ้งไปแล้ว ยังทำเป็นดีอกดีใจ คงจะมีแค่เธอคนเดียวละมั้ง"
พูดจบไม่รอให้ กู้รั่วรั่วตอบโต้ เธอก็วางสายทันที ด้วยท่าทางมั่นใจ
ลู้ซือจิ่นเลิกคิ้วมองเธอ มุมปากกระดกขึ้น "คิดไม่ถึงว่า คุณผู้หญิงจะร้ายแบบนี้"
"คุณชมเกินไป ฉันก็แค่มุมเล็กๆของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น" ถังรั่วชูวางโทรศัพท์มือถือในมือลง แล้วก้มหน้ากินโจ๊กในชามต่อ
ลู้ซือจิ่นมองท่าทีของเธออย่างสนใจ อยู่ๆก็รู้สึกว่า ภรรยาที่เพิ่งแต่งงานด้วยนั้นน่าสนใจมาก
"เธอทำกับคุณแบบนั้น คุณจะตอบโต้เธอยังไง"
เงียบไปพักใหญ่ลู้ซือจิ่นก็เอ่ยถามขึ้น
เขาให้มู่หลิงสืบข้อมูลมาหมดแล้ว ทุกเรื่องของถังรั่วชูเขาต่างรู้ดี
ถังรั่วชูเองก็รู้ แต่กลับไม่ใส่ใจ เพราะเธอเองก็ไม่คิดจะปิดบังเรื่องพวกนี้กับลู้ซือจิ่นอยู่แล้ว
พอเธอคิดถึงสิ่งที่กู้รั่วรั่วและจี้หยินเฟิงทำ ในใจก็อดไม่ได้ที่จะโมโหขึ้นมา "ยังไม่ได้คิด แต่ว่าไม่ปล่อยให้พวกเขาอยู่อย่างสงบสุขแน่นอน"
ลู้ซือจิ่นไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ในสายตาเขาเธอยิ่งเพิ่มความน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ
已经是最新一章了
加载中
