บทที่171 พิรุธ

บทที่171 พิรุธ ดวงตาของจี้จิ่งเชินเต็มไปด้วยความเจ็บปวด น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด พ่อบ้านและจงหลีมองเขาอย่างตกตะลึง เวินเที๋ยนเที๋ยน ตายแล้วอย่างนั้นหรือ? ผ่านไปสักพักหนึ่ง จี้จิ่งเชินดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว แล้วรีบจับตัวจงหลีในทันที “จงหลี! ให้คนหาต่อไป! เธอจะยังต้องอยู่ในทะเลแน่ๆ เธอยังไม่ได้ถูกช่