已经是第一章了
บทที่ 302 คิดซะว่าเป็นแค่อากาศ
บทที่ 302 คิดซะว่าเป็นอากาศ
วันต่อมาเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับมาที่บริษัทหล่อนซื่อ และไปสอบถามกับผู้จัดการหยางว่ายังพอจะมีที่ที่พอจะรับเด็กให้อาศัยอยู่ชั่วคราวไหม
ผู้จัดการหยางได้ยินคำถามนี้ของเธอก็ขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างยากลำบากใจ
“เด็กสามสิบกว่าคน ที่ปกติทั่วไปน่าจะอยู่ไม่พอ หรือว่าจะเป็นโรงแรม หรื
已经是最新一章了
加载中
