บทที่ 309 ความไร้เดียงสา

บทที่ 309 ความไร้เดียงสา จี้จิ่งเชินไม่ได้พูดอะไร หากว่าเขาลงไปจริง ๆ เด็ก ๆ เหล่านั้นต้องกลัวเขาแล้ววิ่งกระเจิงแน่ เขากำลังจะพูดปฏิเสธ แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็พูดขึ้นมาก่อนว่า: “เชื่อฉัน พวกเขาชอบคุณมากจริง ๆ” จี้จิ่งเชินขมวดคิ้วแล้วมองหน้าเวินเที๋ยนเที๋ยน และแล้วเขาก็ปฏิเสธไม่ลง สุดท้ายเขาก็พยัก