บทที่ 327 ขู่
บทที่ 327 ขู่
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินประโยคนี้แล้ว จึงขมวดคิ้วมองในทันใด
เมื่อสังเกตเห็นสายตาของเธอแล้ว เวินหงไห่กลับไม่ได้หันมามอง แล้วยังคงมองไปทางด้านหน้าต่อ โดยไม่ได้พูดอะไรออกมา
เวินเที๋ยนเที๋ยนรู้สึกไม่สบายใจ จึงอดที่จะเอ่ยถามไม่ได้ : “คุณต้องการจะพูดอะไรคะ?”
เวินหงไห่ยิ้ม
“เมื่อครู่นี้ตอน