已经是第一章了
บทที่ 87 ออกไป（1）
บทที่ 87 ออกไป（1）
ฟ้ามืดลงมีฝนปรอย ๆ รู้สึกได้ว่าท้องฟ้ามองไปแล้วอึดอัด เหมือนกับอารมณ์ของหลินเวยมี่ตอนนี้ อึดอัด หลินเวยมี่ถือร่มสีดำยื่นอยู่หน้าสุสานอย่างเงียบ ๆ สายตามองไปที่รูปถ่ายของหลินจ่านหงอย่างไม่กะพริบตา
ในที่สุด น้ำตาของหลินเวยมี่ไหลออกมา หลินเวยมี่รีบเอามือไปเช็ค ไม่ให้คนอื่นเห็น
已经是最新一章了
加载中
