已经是第一章了
บทที่ 471 หุนหันพลันแล่น
บทที่ 471 หุนหันพลันแล่น
เล๋ยเซียวเค่อรู้สึกอยากหัวเราะ ยืนพิงขอบประตู แล้วพูดเทศนาเถียนเจียเห้อ
“โอ๊ย พ่อหนุ่มน้อย ฉันว่านายนะ อายุยังน้อย ทำผิดแล้วก็หัดยอมรับแต่เนิ่นๆ จะได้เหลือทางรอดให้ชีวิตบ้างนะ”
เถียนเจียเห้อรู้สึกมึนงง
อายุเขาก็ไม่ได้น้อยนะ เขาอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว ท่าทางก็ไม่ได้ดูต่างอะไร
已经是最新一章了
加载中
