已经是第一章了
บทที่ 422 ให้เวลาผมสักหน่อยได้ไหม
บทที่ 422 ให้เวลาผมสักหน่อยได้ไหม
เดิมทีห้องรับแขกเงียบสงัด หลังจากเสิ่นอีเวยพูดประโยคนั้นออกไป อุณหภูมิภายในห้องลดลงอย่างฉับพลัน ทำให้คนเหมือนอยู่ในห้องแช่แข็ง
เซิ่งเจ๋อเฉิงดูไม่แยแส เขาเพียงพูดออกมาเบาๆว่า：“คุณรู้ได้อย่างไร？”
เสิ่นอีเวยหัวเราะเยาะ：“ทำไม ฉันรู้ไม่ได้หรอ？คิดไม่ถึงว่าความสัมพันธ์ร
已经是最新一章了
加载中
