บทที่485 เละจนมองไม่ลง2

บทที่485 เละจนมองไม่ลง2 “เฮ้อ ซินเหยา บางครั้งฉลาดเกินไปก็ไม่ดีนะ!” น้าเมิ่งถอนหายใจ กลับหลังหันและเดินไปทางนั้น ซินเหยาก็ตามไป น้าเมิ่งเดินนำซินเหยาไปในถ้ำอย่างคุ้นเคยทาง ซินเหยาคิกว่าเข้ามาในถ้ำคงมืดมาก ไม่คิดว่าเข้าไปลึกๆยังมีถ้ำที่มีความสว่างจากท้องฟ้าอีก “นี่ไง นั้นเป็นคนที่เจ้าตามหา!” น้าเ