บทที่ 317 คุณไม่เป็นห่วงแม้แต่นิดเลยเหรอ

บทที่ 317 คุณไม่เป็นห่วงแม้แต่นิดเลยเหรอ เพราะทุกคนรู้ดีว่าชาครเป็นนักแสดงรุ่นใหม่ที่มุ่งเน้นการแสดง เขาไม่ทนต่อสิ่งน่ารำคาญ ถ้านางเอกใหม่มีความสามารถไม่พอเขาจะไม่ยอมทนแน่นอน และจุดสำคัญที่สุดคือชาครที่ปฏิเสธที่จะตอบคำถาม เมื่อเขาพูดจะต้องเป็นเรื่องจริง หลายวันมาแล้วที่ชาครไม่ปริปากคุยกับนักข่าวสักคำ "ชาครโปรดพูดถึงนางเอกใหม่ของ หน่อย!" "ทำไมทีมงานถึงไม่ยอมพูดเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเธอ?" หลังงานมอบรางวัลชาครถูกล้อมด้วยความสุภาพและเคารพโดยนักข่าว เขาไม่มีท่าทีแข็งกร้าวแต่หันหน้าเข้าหากล้องและพูดอย่างเยือกเย็น "นี่เป็นการจัดการของทีม ผมคิดว่าหนังฉายเมื่อไรพวกคุณก็จะรู้" "ใช่จิดาภาหรือเปล่า!" "ชาคร โปรดบอกพวกเราเถอะ!" ชาครลังเล เขาเห็นความทุ่มเทและความพยายามของจิดาภาด้วยตาตัวเอง แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะได้รับการยอมรับจากโลกภายนอก หากเมื่อมองด้วยสายตานักแสดง มารับเผือกร้อนต่อในเวลาแบบนี้ นอกจากเธอแล้วจะเป็นใครได้อีก? ไม่มีใครสามารถเอาชนะการทำงานหนักและความเพียรของเธอได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทัศนคติของเธอในการถ่ายทำ...... เธอเป็นนักแสดงที่แท้จริงไม่ใช่ดาราหญิงที่อาศัยหน้าตาเพื่อเป็นที่นิยม แม้แต่คนที่ตำหนิคนอย่างไม่รักษาน้ำใจอย่างเขาก็คิดว่าจิดาภาสามารถรับบทหนัก ๆ ได้ แล้วจะมีใครหาข้อบกพร่องเธอเจออีกล่ะ? เป็นครั้งแรกที่เขาอยากชื่นชมนักแสดงหญิงสักคน! เขากระแอมด้วยความประหม่าแล้วพูด "เพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงความสมบูรณ์แบบในตอนท้ายของหนังผมไม่สามารถเปิดเผยได้ ขอโทษด้วย" "ผมพูดได้แค่ว่า ผมไม่ใช่คนประนีประนอม นางเอกคนนี้มีเสน่ห์และความสามารถในการแสดงสูงมาก" นี่หมายความว่าเขายืนยันศักยภาพของนางเอกคนนี้ หรือไม่ถ้าทุกคนคิดว่าจิดาภาไม่มีทักษะการแสดงก็หมายความว่านางเอกใหม่นี้ไม่ใช่จิดาภา! ตั้งแต่จิดาภากลับมาทำกิจกรรมก็ยังไม่ได้สร้างผลงานภาพยนตร์และโทรทัศน์ที่น่าทึ่งเป็นพิเศษ อาศัยแค่รายการเรียลลิตี้และการแสดงในแฟชั่นโชว์หรือโฆษณาพูดถึงทักษะการแสดงก็ดูจะไม่พอ! ดังนั้นหลังจากสื่อตีความคำตอบของชาครแล้วก็ได้ความว่านางเอกไม่ใช่จิดาภา หลังจากข่าวแพร่กระจายแฟน ๆ ของชาครก็รู้สึกโล่งใจ "ยอดเยี่ยม พี่ชาครของฉันไม่ต้องแสดงร่วมกับนักแสดงเกรดรอง!" "วางใจเถอะ ทุกคนสามารถตั้งตารอดูหนังได้แล้ว" การตอบสนองของชาครเป็นข้อมูลเดียวที่นักข่าวสื่อมวลชนได้รับเกี่ยวกับนางเอก เพราะจิรภาสส่งคนมาปกป้องกองถ่ายอย่างดีดังนั้นแม้แต่แมลงวันก็ไม่สามารถบินเข้าไปได้! ชาครขึ้นรถกลับกองถ่ายและเห็นการแสดงความคิดเห็นทางอินเทอร์เน็ตจึงเอาให้จิดาภาดู จิดาภายิ้มเล็กน้อย "ฉันชินซะแล้ว......ถ้าไอดอลที่ฉันชอบร่วมงานกับนักแสดงที่ฉันไม่ชอบ ฉันอาจจะวิจารณ์หนักกว่าที่พวกเขาพูดก็ได้" "คุณไม่สนใจเลยเหรอ?"ชาครรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าค้นหามาก "พวกเธอไม่ใช่ฉันหรือทีมงาน ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น เพราะข่าวเชิงลบบนอินเทอร์เน็ตทำให้เข้าใจฉันผิด ก็แค่นั้น มันจะคุ้มค่าไหมถ้าฉันทำแค่เพื่อเอาใจพวกเขา? ฉันเชื่อว่ามีแค่การทำงานที่สมบูรณ์แบบจึงจะได้มาซึ่งเสียงปรบมืออย่างจริงใจ ฉันยืนอยู่ที่นี่เพื่อพิสูจน์ความจริงใจของตัวเอง นี่ก็เพียงพอแล้ว" จิดาภายิ้มอย่างเฉยเมย "ฉันไม่สามารถทำให้ตัวเองเป็นเรื่องตลกในหมู่คนอื่น" "คุณเป็นดาราที่หายากจริง ๆ "ในวงการบันเทิงยังมีดาราหญิงคนไหนที่ไม่สนใจเรื่องชื่อเสียงอีกหรือ? ชาครยิ้มและเก็บโทรศัพท์มือถือ "ฉันสามารถคิดว่าคุณยอมรับทักษะการแสดงของฉันได้แล้วหรือยัง?" "ผมไม่ได้พูดแบบนั้น! แต่......ผมตั้งตาคอยที่จะได้เล่นคู่กับคุณในการแสดงครั้งต่อไป มันน่าจะสนุกมาก"หลังจากที่เขาพูดจบก็ยืนขึ้นและเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อเตรียมที่จะเริ่มถ่ายทำ จิดาภายิ้มและดูคลิปที่พี่นัฎถ่ายฉากต่าง ๆ ไว้ วิเคราะห์บทบาท เธอยังมีเหตุผลสำคัญที่ไม่ได้พูด เธออยู่ที่นี่ไม่เพียงแต่เพื่อพิสูจน์ตัวเองเท่านั้นแต่เพื่อพิสูจน์พรสวรรค์ในการเขียนบทของจิรภาส! เธอกำลังพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้หนังเรื่องนี้ดังให้ได้ นั่นจึง......จะสามารถบรรลุความฝันพร้อมเขาได้ แม้ว่าการเข้าร่วมของเธอจะช่วยเร่งกระบวนการถ่ายทำให้เร็วขึ้น แต่เธอมักกลับไปดูภาพหลังจากผู้กำกับสั่งคัทแล้วพูดคุยกับผู้กำกับเพื่อให้ทุกการแสดงออกสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งมันเพิ่มภาระงานเป็นจำนวนมาก เธอกำลังดูที่ถ่ายไว้อีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีสายเข้ามา ซึ่งก็คือจาริณี "ทำไมช่วงนี้ฉันถึงไม่ได้ยินข่าวอะไรจากเธอเลย? ฉันคิดว่าเธอจะมางานแฟชั่นโชว์นี้ซะอีก"ตอนแรกจาริณีคิดจะเดินพรมแดงพร้อมกับจิดาภา "อืม ตอนแรกฉันก็จะไป ต่อมาก็ขอให้พี่นัฎปฏิเสธ" "ฉันรู้สึกว่าเธอไม่ออกสื่อมาหนึ่งเดือนแล้ว ไม่ใช่ว่าชาวเน็ตเดาถูก เธอไปถ่ายหนังเหรอ?" "อืม......"จิดาภาไม่ได้ปิดบังเธอ "เธอ! เธอจะให้ฉันพูดอะไร ถึงแม้ว่ามันจะเป็นภาพยนตร์ที่บริษัทลงทุน เธอก็ไม่จำเป็นต้องตามเช็ดตามล้างนี่ ถ้าอยากแสดงให้ประธานจิรภาสสร้างเรื่องใหม่ให้เธอโดยเฉพาะก็ได้!" จาริณีรู้ตื้นลึกหนาบางดี ไม่สำคัญว่าจิดาภาจะแสดงดีหรือไม่ก็จะมีคนหาจุดบกพร่องสาดใส่เธออยู่ดี มันยากแค่ไหนกว่าจิดาภาจะก้าวไปทีละขั้นจนมาถึงวันนี้ ก้าวเดียวก็ผิดไม่ได้! แต่ตอนนี้......จู่ ๆ เธอก็ไปทำในสิ่งที่อันตราย "ทำไมถึงอยากถ่ายหนังเรื่องนี้นัก? ประธานจิรภาสให้เธอทำเหรอ? เป็นไปไม่ได้ เขารักเธอจะตาย จะยอมให้เธอต้องลำบากได้ยังไง! " "คือว่า......" "ฉันเดาถูกเหรอ?"จาริณีโกรธจนแน่นหน้าอก เงียบไปนานจึงถอนหายใจแล้วพูด "ฉันรู้ว่าจะทำอะไรเธอต้องมีเหตุผล เธอมีสติมากกว่าฉันเสมอ แต่เธอต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน ถ้าประธานจิรภาสทำผิดต่อเธอหรือบังคับเธอ บอกฉัน ฉันจะออกหน้าแทนเธอเอง" จิดาภา เม้มปากแล้วหัวเราะ สวมเสื้อคลุมผ้าฝ้าย มองทีมงานย้ายอุปกรณ์ประกอบฉากไปมา...... "อย่าหัวเราะสิ! เธอทำให้ฉันหงุดหงิดจะตายแล้ว รู้ไหมว่าเธอต้องมีงานที่ส่งผลต่อรางวัลเพื่อทำให้สถานะตอนนี้มั่นคง ช่วงขาขึ้นแบบนี้ยังจะไปรับหนังแบบนั้นอีก!" ด้วยชื่อเสียงในปัจจุบันของจิดาภา เธอสามารถได้รับงานโฆษณาที่ดีกว่านี้ได้ อย่างนี้จึงสามารถสะสมคุณสมบัติเพื่อรับรางวัลได้ "เธอไม่กังวลเลยเหรอ?" กังวล? จิดาภาไม่ทันได้ตอบผู้ช่วยของจาริณีก็มาเร่งให้เธอขึ้นรถ จาริณีจำเป็นต้องวางสาย ได้แต่บอกว่าครั้งหน้าค่อยสวดเธอต่อ จิดภายังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเธอและดูคลิปเงียบ ๆ......แต่บังเอิญได้เห็นสถานการณ์ของงานประกาศรางวัลและแฟชั่นโชว์ล่าสุด