บทที่ 442 ถ้ายังปากพล่อยอีก ฉันต่อยนายแน่ (12)

บทที่ 442 ถ้ายังปากพล่อยอีก ฉันต่อยนายแน่ (12) “พูดมาตั้งนาน ที่แท้ฉันก็เป็นตัวแทนของพวกนายนี่เอง!” จี้เสว่เกอตะโกนออกมาอย่างขุ่นเคืองปนเสียใจ “ตัวแทนอะไรกัน พูดจาไม่เข้าหูเลยนะ ไม่ใช่เพราะฉันเป็นเพื่อนสนิทกับนายเหรอ ฉันถึงได้วางใจให้นายดูแลเวยเฟยโดยไม่คิดอะไรมากแบบนี้น่ะ” เห้อเวยเฟยเหลือบตามองบ